Zie gids komt de stoomboot...

Hier in het dorp is de aankomst van de Sint altijd een heus gebeuren: een uur op voorhand zie je mensen vanuit alle richtingen toestromen en naar het Albertkanaal trekken, waar de goedheilige man per boot aankomt samen met een horde Zwarte Pieten. Vorig jaar ben ik met de meisjes ook al eens een kijkje gaan nemen. Toen waren ze amper 5 maanden oud en ging het hele gebeuren aan hen voorbij. Hoewel...ik herinner me nog dat Louise een serieuse schrik pakte en het op een brullen zette toen de voorbijwandelende Sint een blik in hun kinderwagen wierp...

Om 9 uur stonden we, samen met het halve dorp en de leerlingen van de twee scholen, te wachten aan de vaart. Nonkel Kris, tante Nancy en oma waren ook van de partij, en ook Vicky kwam met Julie naar de Sint kijken. Toen de boot aankwam, waren de meisjes nog heel enthousiast: dada doen en roepen naar de Sint en pieten, wijzen, ...

Maar o wee toen de Sint iets te dicht kwam : dan was het brullen in stereo! Louise was haar close encounter met Sinterklaas van een jaar geleden duidelijk nog niet vergeten ;-) ! Toen ze achteraf met oma achter de sinterklaasstoet wandelden, begonnen ze terug te wenen telkens ze nog maar een glimp van een mijter opvingen. Ach, ze zijn ook nog zo klein... Nadien, toen opa vroeg of ze Sinterklaas gezien hadden, zeiden ze allebei wel heel enthousiast: 'Ja! Ja!' ...Maar toen we vertelden dat Sinterklaas speelgoed naar de kindjes brengt, keken ze toch maar bedenkelijk: eerst zien en dan geloven!

Slaap kindje slaap

Sinds een tijdje spelen we met de meisjes soms een spelletje dat we 'slaap kindje slaap' noemen. Stel je ongeveer hetvolgende voor: het verzorgings- of een ander kussen ligt op de grond, Ella en/of Louise gaan erop liggen en 'zingen' vervolgens 'Saaaa!' Dan moeten mama of papa het liedje 'slaap kindje slaap' zingen. Vervolgens schiet de dame in kwestie plots recht. Mama en papa worden dan geacht luid 'triiiiiiing!' te roepen, waarop ze dan heel hard beginnen te lachen. En dit gemiddeld een tiental keer na elkaar . Soit. Gisteren was ik met de meisjes even in een matrassenwinkel om de mousse te gaan halen voor de poppenbedjes die we aan het maken zijn. Nu spreekt het uiteraard voor zich dat het in een matrassenwinkel vol staat met....juist, ja, matrassen. Dus je kan al wel raden wat er dan gebeurd is...de meisjes hebben op ELKE matras hun 'slaap kindje slaap' gespeeld (en die winkel heet niet voor niks '1000 matrassen' )...We zijn daar dus wel efkes binnen geweest... Maar ik heb mijne mousse en we hebben weer is goed kunnen lachen

Geboren actrices!

Ik heb me vandaag écht een kriek gelachen. Vooral met Ella. De laatste tijd, als we een foto van haar nemen, vragen we soms: 'lach eens!' En dan krijgen we een schattige schaterlach te horen. Vanmorgen was ik wat met haar aan het dollen en vroeg ik ook om eens te lachen, wat ze met plezier deed. En daarna zei ik : 'En nu wenen.' En ze trok zowaar een pruillipje, en maakte jammerende geluidjes! Lang hield ze het niet vol, want ze kon haar lach niet meer inhouden en barstte samen met mij in lachen uit! Echt toneelspelen kan die meid! Daar gaan we nog van horen . 't Leuke is dat ze zelf door heeft dat dat enorm grappig is...aan gevoel voor humor heeft ze geen gebrek. En ondertussen kan Louise natuurlijk ook het 'trucje' van lachen en wenen...ook zij gaat volledig op in haar rol! Ja, die meiden van ons...geboren actrices zijn het!

Mega Mindy

...tja. Ze zijn nog wat jong voor Mega Mindy. Ik weet het. Maar wat doe je eraan?? Gisterenochtend mochten ze heel eventjes tv kijken, en het was net Mega Mindy op Ketnet. Later op de dag was ik eventjes dat liedje van Mega Mindy aan het zingen - wat blijft dat hangen, zeg! - en plots begon Louise enthousiast naar de tv te wijzen! Maak dat mee. Vandaag ook: ze zegt dan 'Mmmmminy, mmmmminy' en wijst naar tv. Als we vragen 'Waar is Mega Mindy?'...juist ja, dan wijst ze naar de tv Ze zijn amper 16 maanden en we vallen al ten prooi aan al die commerciële TV-figuren...Ook Big en Betsy zijn bij Louise trouwens heel populair; ik heb dat liedje van de Big en Betsy Show op CD, en als dat opstaat begint ze te dansen en te knorren Vandaag zijn ze terug mee 'gaan werken' met mama (lees: bij oma en opa geweest die eindelijk terug zijn van zee). Ze vonden het zó leuk, dat ze niet te veel tijd wilden verspillen met slapen . Louise heeft gewoonweg NIET geslapen, en ik moet toegeven dat ze vanavond zelfs nog te genieten was. Ze liggen nu wel al sinds 18.30u uitgeteld in hun bedje...hopelijk voor een uur of 13! De kleine monstertjes...

Zalige zondag

...ja, dat was het vandaag! Het begon vanmorgen al: de kindjes hebben ons tot half acht laten slapen. Dan is papa met hen naar beneden gegaan zodat mama zich nog eens kon omdraaien...zalig!! In de voormiddag is papa dan met de meisjes in het park gaan wandelen. Zo had ik hier " het kot alleen " en kon ik wat kuisen, opruimen en de zondagse maaltijd klaar maken. De meisjes hadden echt reuzenhonger; ze hadden dan ook zeker een kilometer zelf gestapt! Ze hebben dus heel flink gebraad, gebakken patatjes en 'peekes en erwtjes' gegeten. Daarna een dutje van....bijna twee uur!! Dat is écht een uitzondering voor de olijke tweeling. Twéé uur...papa en mama begonnen zich al haast te vervelen ...nee, nee, we hebben de tijd nuttig besteed. Sandwiches gebakken, en toen het buiten begon te waaien, regenen en hagelen vonden we dat het écht weer was om pannenkoeken te bakken! Snel nog het beslag gemaakt en toen de meisjes wakker werden konden ze lekkere pannenkoeken smullen! Ella had na één pannenkoek genoeg, maar Louise hebben we na haar tweede maar wijselijk van tafel gehaald...die zou gewoonweg blijven eten!

Omdat we nog zoveel pannenkoeken over hadden en papa moest gaan basketten, heb ik oma, opa, neefje Milan en nichtje Helen maar opgetrommeld. Die hebben ook nog goed gesmuld en met de kids gespeeld. De meisjes hingen vol siroop en pannenkoek,dus hen toch maar snel effe in bad gezet. Toch een hele bedoening als je alleen bent en geen aankleedkussen hebt op de badkamer...Maar 't is gelukt, en ze liggen nu weeral heerlijk te dromen...over pannenkoeken?

Gobetrotters in spé

Ella pakt wat speelgoed en stopt het in haar valiesje. Vervolgens komt ze ons - mama, papa en Louise - een kusje geven, en wandelt ze parmantig met haar valiesje naar de deur. Ze draait zich nog even om, roept vrolijk 'dada!' en hup, weg is ze. Hoezo, het reizen zit haar in de genen??

Vooraleer er zich hier een paar vragen beginnen stellen: verder dan de voordeur is ze niet geraakt . Wel was ze er al in geslaagd zelf haar sjaal aan te doen. Even later doet Louise haar na...in exact dezelfde volgorde. Alleen kiest zij voor de garagedeur, die open stond, en geraakt zij dus enkele meters verder weg dan haar zus ! Maar het is nu wel duidelijk: het reizen zit onze dochters in het bloed! Niet moeilijk ook met zo'n reisgrage ouders...Maar ik begrijp nu onze eigen ouders wel veel beter, die ons indertijd niet graag zagen vertrekken op onze wereldreis...wat een angsten en ongerustheid hebben zij moeten doorstaan! Langs de éne kant zou ik het heel moeilijk hebben mijn eigen dochters te laten gaan, anderszijds is het voor ons zo'n enorm verrijkende ervaring geweest dat ik het hen zeker niet wil onthouden. Ach, als ze oud genoeg zijn mogen ze daar zelf over beslissen...wat heeft hun ouwe moeder dan nog in de pap te brokken !

't Was een leuke dag vandaag. In de vroege ochtendzon al naar de krantenwinkel gewandeld. Vervolgens een poging gedaan de meisjes te laten dutten (na 45 minuten eindelijk resultaat!. Tijdens het middageten kreeg ik ineens een inval. 'Gaan we naar de speeltuin?', vroeg ik aan mijn dochters, waarop ze druk 'ja, ja' begonnen te zeggen. Dus kon ik er niet meer onderuit! Ze snel in de auto gezet en naar de Melkerij in 't Peerdsbos gereden. Echt een hele geschikte speeltuin voor onze peutertjes! We waren er nagenoeg alleen, dus ze konden gerust hun gangen gaan. De grote houten auto was het grootste succes. 'Dada!' klonk het weer, en daarop begonnen ze heftig aan het stuur te draaien.

Na een klein uurtje spelen zijn we papa gaan verrassen op school. De bel was nog net niet gegaan toen we op de deur van zijn klas klopten. Zonder te kijken duwde hij de deur open, en dan riep Louise plots luid :'Papa!' Je had zijn gezicht moeten zien toen hij mij daar plots zag staan met de kindjes! De leerlingen van zijn klas waren eveneens blij verrast en helemaal vertederd. 'Meester, is da nen tweeling?' vroeg de snuggerste van de klas... Op de speelplaats kwamen we nog een collega-tweelingmama tegen. Veel tijd om te praten hadden we niet want beide moesten we onze kids in het oog houden! En nu is het plots al bijna 22u en ik ga er eens vroeg inkruipen. De rest van de strijk mag mijn ventje morgen doen (hopelijk leest hij dit nog vóór morgenavond!!) terwijl ik met een vriendin iets ga drinken. En nu ga ik slapen, nadat ik een kommetje van mijn versgemaakte chocomousse geproefd heb...

Fisher Price

Ik heb mijn oud speelgoed van Fisher Price bovengehaald voor de meisjes…wat een succes! In onze living staat nu de straat, de luchhaven, het vliegtuig, de paardemolen, de speeltuin en de hond van Fisher Price. Ella en Louise vinden het fantastisch: ze laten de mannetjes stappen (“Tap, tap tap” zegt Louise dan), zetten hen in autootjes, laten hen van de glijbaan gaan (“Uppekee!”), laten het vliegtuig vliegen en de auto’s rijden (“Bvrrrrrr…!”), …kortom, het is duidelijk dat ze hun fantasie gebruiken en ze volledig opgaan in hun spel! Dat heeft me aangenaam verrast want ik dacht dat ze nog te klein zouden zijn om er zo echt al mee te spelen. Ik kan hier dus effe rustig komen bloggen terwijl de kids mooi aan ’t spelen zijn en zich zelfs niet laten afleiden door de computer…en dat wil al wat zeggen!

Trotse mama!

De meisjes zitten in een moeilijke periode wat de dutjes betreft : soms slapen ze twee keer, soms één keer en soms ook gewoon bijna niet! Vanmorgen was Ella echt nog wel moe, dus heb ik haar om 9u terug in haar bedje gelegd. Louise was ook al wel moe, maar kon er volgens mij nog tegen. Maar toen ik terugkwam nadat ik Ella in bed had gelegd, vroeg Louise heel de tijd ‘Eja, Eja’ en ging aan de deur staan met haar eend en kangoeroe. ‘Wil jij ook een beetje gaan rusten?’ vroeg ik dan maar, waarop ik een volmondig ‘ja’kreeg. Dus Louise ook maar in haar bed gelegd. Van slapen kwam er echter niet veel in huis, dus om te vermijden dat Ella wakker werd, heb ik er haar na 45 minuten maar terug uitgehaald…denk dat ze tien minuten geslapen heeft! Enfin, even later Ella wakker gemaakt en hen in de fietskar gezet om naar de markt te rijden hier 4 km vandaan. Al snel werd duidelijk dat Louise nog supermoe was…heel de tijd zeuren in de fietskar. En als er iets is dat ik niet tof vind, is het wel dat ik om de vijf meter moet stoppen en dan met dat hele gewicht terug moet vertrekken. Dus tutje maar gegeven, gecheckt of er niks was en haar de rest van de weg maar wat laten zeuren…In S.aangekomen moest ik nog eerst geld afhalen. Terwijl ik binnen sta, zie ik een vrouw bij de meisjes staan. Ze steekt haar beide duimen naar me op. Het blijkt een Nederlandse dame te zijn, die me wanneer ik buiten kom overlaadt met complimentjes : wat een mooie kindjes, en wat knap dat ik er met hen met de fiets op uit trek, en wat kijken ze helder uit hun oogjes net als hun mama, … Ze zegt ook nog dat dit tafereel haar positieve energie geeft en dat ze hoopt van me nog meer tegen te komen! Wow, dat deed me écht deugd! Ik natuurlijk met een big smile verder gereden. Het gezeur van Louise leek me plots niet meer zo erg. Op de markt hadden we natuurlijk ook weer veel beziens…ze hadden hun nieuwe bruine jasjes en roze sjaaltjes aan, en ik moet toegeven dat ze daar bijzonder schattig in zijn! Dus genoot ik ook echt van de complimentjes die ik hier en daar te horen kreeg over mijn meisjes. Hoe fier kan een mama zijn!

Rustig eten

Woensdag, boodschappendag! Ik zet de meiden in de fietskar en trek met hen naar het dorp om daar naar de groentenwinkel en de beenhouwer te gaan. Ze zijn heel flink en blijven dicht bij mama. In de groentenwinkel mogen ze even spelen met het ronde rek waar de bananen op hangen. Dolle pret! Wanneer we buiten gaan zeggen ze tegen iedereen vriendelijk ‘Dada’! Beleefd zijn…je kan er niet vroeg genoeg mee beginnen! Bij de beenhouwer geven ze een demonstratie van hetgeen ze nu thuis ook heel vaak doen, en wat je op de foto van enkele entry’s geleden kan zien: samen hand in hand een rondedansje maken! De omstaanders, mezelf incluis, smelten terplekke… . De meisjes krijgen nog een vleesje. Het gekke is dat Louise dat bij de beenhouwer wél opeet, terwijl ze daar thuis niks van moet hebben… In de namiddag, bij het fruit eten, verslikt Louise zich enorm in een stukje appel. Nu ja, stukJE…ze heeft zo de gewoonte om zoveel mogelijk in haar mond te proppen. En dan zit ze zo met van die hamsterwangetjes te kauwen. Niet alleen met appel doet ze dat, ook met boterhammen en patatjes. Maar appel is natuurlijk wel gevaarlijk om je in te verslikken…Papa zat naast haar, en gelukkig bleef er niks vast zitten, maar ze moest er wel van kokhalzen en ze was zelf enorm geschrokken. Die arme Louise was zo van de kaart dat we haar uitgeput in haar bedje hebben gelegd, waar ze ogenblikkelijk in slaap viel. Voor papa en mama was ’t ook even schrikken…Ella liet het niet aan haar hartje komen: die at rustig haar mandarijntje verder op ! Tijdens het avondeten vertelde ik aan Kevin dat ik graag nog eens met z’n tweetjes zou gaan eten, zodat ik nog eens rustig zou kunnen eten. Tijdens het ontbijt en het middagmaal ben ik immers altijd alleen met de kids, en soms ook tijdens het avondeten. Dan komt er van zelf rustig eten niks in huis. Eten als de kinderen in bed liggen vind ik ook maar niks, en het is toch de bedoeling dat de maaltijd een familiegebeuren is. Maar vaak ben ik dus zo met de kinderen bezig dat ik zelf vergeet te eten, of er de tijd niet voor neem. Neem nu gisterenavond. Kevin had een late vergadering, dus die was niet thuis voor het eten. Ik geef dan de kinderen eten en probeer terwijl ook zelf wat te eten, want als ik hen heel de tijd zit te helpen krijgen ze het op hun heupjes! Toen ze genoeg hadden, mochten ze van tafel. Dé kans om zelf wat te eten dacht ik…maar noppes!! De meisjes kwamen me al hun speelgoed brengen. Het begon met een boekje, een pop en een bal, maar even later kreeg ik de godganse luchthaven van fisher price op mijn schoot gedeponeerd! Ne mens zou van minder zijn eetlust verliezen Toen ik dat dus vanavond ter sprake bracht, kreeg ik doodleuk te horen: ‘Oh, maar ik heb zaterdag toen jij gaan werken was wél rustig kunnen eten, hoor!’ Grrrrr….mannen!! Ze denken dat ze alles beter kunnen!! Maar voor de rest is ’t ne lieve, hoor, en zie ik hem héél graag ! ('t is maar voor 't geval hij dat hier komt lezen, hè ;-) )

Kleine meisjes worden groot!

...vanaf het moment dat Louise aan tafel zit, komt er niks anders meer uit dan "Koko, koko"...Wanneer ik dan uiteindelijk, nadat ze haar boke met 'iets sterk', zijnde smeerkaas, (half) opgegeten heeft, de chocopot tevoorschijn tover, klinkt er een luid en enthousiast "Jaaaaaa!!!" ! Laat het duidelijk wezen : I love this age!!

Al sinds de geboorte van de meisjes kijk ik uit naar de dag waarop ze me zouden kunnen duidelijk maken wat ze willen...en nu, na 16 maanden, is het al zover! En duidelijk zijn ze genoeg, onze dames: choco is choco, en géén confituur! Ella zegt het niet met zoveel woorden, maar knikt en gesticuleert heftig mee met haar zus. Als ze 's avonds genoeg patatjes hebben, schuiven ze hun bordje weg en gooien er vanop een afstandje hun lepel bij (gewoonlijk net ín het bord). Als ik 's middags vraag of ze nog een boke willen, zeggen ze duidelijk 'ja, ja', of schudden ze kordaat 'nee'. En als de boterhammen op tafel op zijn, wijst Louise me gelukkig waar ik de rest van het brood kan vinden : dat staat achter haar, in de keuken. Louise zegt ook vaak wat ze wil eten: 'appel' of 'koek' lukt al heel goed. Verder doet ze verwoede pogingen om woordjes na te zeggen. Bo (boot, of boke), aci (tante Nancy), o ksssj (nonkel Kris), owi (omewes). Woorden zoals bal, oma, opa, en ook mammie en pappie lukken nu al heel goed. Ella houdt het nog steeds op woorden met a-klanken, of vervangt de klinkers in elk woord door a's...je kan dus al wel raden hoe 'koko' bij haar klinkt... Maar het duidelijkst zijn ze misschien wel wanneer ze tv willen kijken : dan zetten ze hem gewoon op! Hup, stoeltjes bijschuiven, erin klimmen en dan 'mama, buba!'...en dan moet mama dus een dvd van Bumba opzetten. Wel jammer dat mama niet altijd luistert . Als papa 's ochtends vertrekt, gaan ze hem een kusje geven, zeggen 'dada' en rennen dan naar het raam om papa uit te wuiven. In de loop van de dag gaan ze geregeld eens aan het raam kijken om te zien of papa nog niet terug komt. Ze zeggen dan op vragende toon 'papa?'. Als ik zeg dat we naar de winkel gaan, zegt Louise al enthousiast 'iki', omdat Vicky, hun babysit, in die winkel werkt. Hetzelfde als we te voet, met de fiets of met de auto voorbij die winkel komen. Wanneer we 'dag' gaan, halen de meisjes zelf hun jasjes. Louise brengt met plezier die van haar zus mee, en doet haar zelfs haar sjaal aan! Als ze gaan eten brengt ze haar een bavetje, en als ze gaan slapen haalt Louise Ella's beer. Als één van de meisjes slaapt en de andere is beneden, dan lijken ze wel verloren te lopen. Ella loopt dan maar wat rond, Louise zegt constant 'Eja' en wijst naar de deur. Mijn hart smelt als ze elkaar een dikke knuffel geven wanneer ze elkaar terugzien. En ook wanneer ze met twee hand in hand een rondedansje maken...ik vind dit zoveel leuker als pakweg een jaar geleden! Je voelt nu zoveel duidelijker dat ze van je houden en je nodig hebben. Ik geniet enorm van hun knuffels en kusjes en van de manier waarop ze zo schattig 'mama'zeggen.En ik vind het enorm boeiend om te zien hoeveel ze elke dag bijleren...alleen gaat het nu allemaal veel te snel!!

Enkele nieuwtjes

Van de week even met Ella langs de huisarts geweest. Ze had al meer dan een week last van een ‘snotvalling’, en er leek maar geen beterschap te komen. Ze is heel flink geweest, hoewel ze me wel wat voor schut heeft gezet (op een positieve manier, hoor!). Ella zegt namelijk alleen nog maar woorden met a-klanken: mama, papa, mmmma (oma), pppppa (opa), bal, waf, baa (beer), paap (piep), … Ik vertel dat terloops aan de dokter. Even later, wanneer we het hebben over TV-programma’s voor kindjes (zij heeft een dochtertje dat even oud is), gaat het over Tik Tak. Waarop Ella dat prompt nazegt: ‘Tik tak!’ En toen we doorgingen, mocht ze nog een cadeautje kiezen. Ze mocht kiezen uit een tamboerijntje of een bootje. En wat deed madam? Direct naar het bootje wijzen, terwijl ‘Boooo’ zeggend!! Maak dat mee, zeg! Ze is trouwens erg gegroeid: ze zit op de P50 qua lengte!! Ze is nu 81 cm, zo’n tweetal cm groter dan haar zus. Dus heeft ze een ferme inhaalbeweging gedaan, want ze is altijd de kleinste geweest (bij de geboorte was er zelfs bijna 3 cm verschil!). Zou ze dan toch de aard naar haar papa hebben? Louise is de laatste tijd – sorry voor de volgende uitdrukking – nogal geïnteresseerd in kaka…Ze is zelfs al een paar keer komen zeggen dat ze kaka had gedaan. En als ze met haar pop speelt, geeft ze die eten (met zo’n poppenpapflesje), en daarna pakt ze een pamper uit de mand, legt die op de pop haar buikje en zegt ‘kaka!’. Als ik naar het toilet ga, gaat ze steevast mee. En ja, je raadt al wel wat ze dan vraagt…’kaka?’ Enfin, ik ga jullie de details besparen maar achteraf kijkt ze altijd héél geïnteresseerd in de WC-pot…Ik begin dus serieus te overwegen om voor Louise alvast een potje uit de kast te halen!

Achteraf bleek dat de dokter niet erg nauwkeurig gemeten had: een weekje later bij Kind en Gezin was Ella plots 2 cm kleiner... ;-) Maar ze zitten écht wel op het gemiddelde nu!

Heerlijk weekje zee!

't Is alweer bijna een weekje geleden, maar toch nog effe een verslagje van de herfstvakantie, die we met oma en opa doorbrachten in Oostduinkerke. Zij huren daar elk jaar in november een appartement, en daar genieten wij natuurlijk altijd mee van! Zaterdag 27/10 zijn we vertrokken met een overvolle auto. Dachten we vorig jaar al dat we zwaar geladen waren, het was niks vergeleken met dit jaar!! Er moesten nu immers ook eetstoelen mee, emmertjes, pondekes, speelgoed, boekjes, ...Kevin heeft al zijn 'auto-inlaad-talent' weer moeten bovenhalen. Tegen de middag waren we in Oostduinkerke. De meisjes waren blij verrast oma en opa daar ook aan te treffen!! In de namiddag zijn we natuurlijk al direct naar het strand gegaan. Dat bleek een groot succes!

Vooral Ella kan makkelijk een uur aan een stuk braaf in het zand zitten spelen.

Louise wordt dan weer enorm aangetrokken door de zee : ze zou er zo inlopen!

De eerste twee nachten waren echter een ramp: we sliepen met vier op één kamer, en toen Ella de eerste nacht even wakker werd en ons zag liggen, wou ze er natuurlijk bij komen liggen. Maar dat mocht dus niet. Dus heeft ze gebruld, gebruld, de buren zullen het geweten hebben. De tweede nacht hadden ze allebei een verstopte neus. Ze zijn elkaar heel de tijd om de beurt aan het wakker maken geweest. Maar de volgende nachten is het gelukkig goed gegaan.

Een korte samenvatting van wat we die week zoal gedaan hebben: veel op het strand en in de duinen gespeeld. Over de golfjes gesprongen (vaak met een natte broek als gevolg, vooral toen Ella plots besloot om te gaan zitten ). Een zandkasteel gebouwd met een slotgracht waar het water in loopt (papa en opa). Gekookt (oma - zalig voor mij...moest me een weekje niks van het huishouden aantrekken!!). Gelezen (ikke - eindelijk nog eens in een boek van Santa Montefiori begonnen!). Naar de kinderboerderij geweest : de eendjes en vooral de witte zwaan waren erg in trek, alsook de speeltuin met supersnelle glijbaan! Ons meisjes klommen bijna zonder hulp op de trap, en gingen er dan zonder verpinken op hun buik af!! Gelukkig stond oma beneden klaar om hen op te vangen, anders waren ze gegarandeerd een paar meter verder beland. Niet te doen, die meiden van ons...we hadden er beziens mee! Veel gespeeld met oma en opa. De living geschilderd (papa - hij is van dinsdagmiddag tot vrijdagnamiddag over huis gegaan en nu ziet onze living er weer een klein beetje meer 'af' uit). Alle speeltuinen in de buurt uitgetest, maar vooral het kleine speeltuintje naast het appartement (we konden er echt niet voorbij gaan zonder luid protest!). Pannenkoeken gegeten. Véél vis gegeten (vinden de meisjes trouwens héél lekker, en hoe meer opa hem kruidde, hoe lekkerder ze het vonden). De meeuwen eten gegeven : de eerste keer bleven ze braafjes in de buggy zitten, de volgende keren namen ze zelf de zak brood vast en gooiden lustig mee! Ella wilde de meeuwen zelfs gaan aaien, terwijl Louise van de gelegenheid gebruik maakte om zelf snel een paar stukjes brood in haar mond te stoppen, hihi! Veel gestapt : de buggy vinden ze maar niks meer. Stappen is veel leuker, zelfs door het mulle zand, en bergop over de duinen! Veel hondjes gezien (telkens klonk er 'waf waf' in stereo). En...als kers op de taart: naar Plopsaland geweest!!! Dat is voor ons allemaal heel erg goed meegevallen. Vooral de Bumba show vonden ze fantastisch. Ze hebben twintig minuten lang als gehypnotiseerd op onze schoot zitten kijken!! Bumba heeft er dus twee grote kleine fans bij !

Verder zijn we daar ook nog op verschillende attracties geweest: de konijntjes, de kikkertjes, de eendjes, de carroussel, ...de meisjes vonden het allemaal even leuk (en mama werd op alles even mottig ). We waren blij verrast dat ze daar al zoveel konden doen. De hoeve van Big en Betsy was ook een groot succes: Louise was niet weg te slaan bij de biggetjes en kan nu zelf ook knorren! Zondag zijn we dan terug naar huis vertrokken. Iedereen vond het jammer dat die week zo snel voorbij was, maar dit weekend gaan we alweer terug! Ik heb écht enorm genoten van mijn meisjes die week. Zonder andere beslommeringen aan m'n hoofd. En op die week tijd zijn ze weeral veranderd, ze kunnen en begrijpen weeral meer. Ik ben weeral tot over mijn oren verliefd op mijn schatjes!! En onze living... Kevin heeft dat fantastisch gedaan! Er stond zelfs een boeket bloemen op de tafel...Okee, ik zal het dan maar toegeven: sorry, dames, maar de ideale man is al bezet...want da's toevallig de mijne !