De juf van Ella en Louise, juffrouw Christel, maakt regelmatig 'actiefoto's ' in de klas. Ze post die dan hier. Ik vind dit een fantastische manier om een idee te krijgen van hoe het er in zo'n kleuterklas aan toe gaat. Het helpt ook om gerichte vragen te stellen en hen, aan de hand van de foto's, meer te laten vertellen over hun dag op school...Bedankt, juf Christel!
Ik plaatste ook een link rechts hiernaast, bij 'Interessante webstekjes'. En U zag toch al de nieuwe 'Dixit'-rubriek??
dinsdag 27 oktober 2009
dinsdag 20 oktober 2009
Waarom???
Tja, de beruchte waarom-fase...eigenlijk is die bij de olijke tweeling al in de zomervakantie begonnen, maar vooral bij Louise lijkt het maar niet te eindigen en wordt het zelfs alleen maar extremer!! Er zijn dagen dat ik er gewoon gék van word. Gelukkig heeft Ella het slechts in geringe mate, want zo twee van die 'waarommers' zou niet goed zijn voor mijn zen-gehalte. Om een voorbeeld te geven:
Louise: 'Mama, waarom kunnen die meisjes van K3 zo goed samen dansen?'
Ik : ' Omdat die heel veel oefenen.'
Louise: 'Ja? Waarom?'
Ik : 'Omdat als ze heel veel oefenen, ze het goed kunnen. Anders doen ze iets verkeerd en dansen ze niet meer samen.'
Louise: 'Hoe komt da?'
Ik (begin al lichtjes geïrriteerd te geraken) : 'Awel ja, als er één iets anders doet dan de anderen, dansen ze niet meer samen. Maar als ze veel oefenen kunnen ze goed samen zingen en dansen en dat is mooier.'
Louise: 'Ja? Waarom is da mooier?'
Ik : 'Ah da's toch het mooiste, als ze allemaal hetzelfde doen.'
Louise : 'Ja? Hoe komt da?'
Ik (begin nu toch stilaan mijn geduld te verliezen) : 'Omdat dat zo is. Dat is zo!'
Louise: 'Waarom is da zo?'
Ik (nader het kookpunt) : 'Daarom, punt, gedaan, ander onderwerp! Ge moet niet zoveel 'waarom' vragen, Louise!'
Louise: 'Nee? Hoe komt da?'
Aaaaargh!!! Waarom???
Edit: later vandaag gaf ze me een koekje van eigen deeg. Ze kwam thuis van school en ik zag plots een hele klonter lijm in haar haar hangen.
Ik: 'Louise, hebt gij nu lijm in uw haar gesmeerd??'
Louise: 'Ja.'
Ik: 'Allez, waarom doet ge dát nu?'
Louise: 'Daarom! Da ís nu zo!'
Tja. Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden.
Louise: 'Mama, waarom kunnen die meisjes van K3 zo goed samen dansen?'
Ik : ' Omdat die heel veel oefenen.'
Louise: 'Ja? Waarom?'
Ik : 'Omdat als ze heel veel oefenen, ze het goed kunnen. Anders doen ze iets verkeerd en dansen ze niet meer samen.'
Louise: 'Hoe komt da?'
Ik (begin al lichtjes geïrriteerd te geraken) : 'Awel ja, als er één iets anders doet dan de anderen, dansen ze niet meer samen. Maar als ze veel oefenen kunnen ze goed samen zingen en dansen en dat is mooier.'
Louise: 'Ja? Waarom is da mooier?'
Ik : 'Ah da's toch het mooiste, als ze allemaal hetzelfde doen.'
Louise : 'Ja? Hoe komt da?'
Ik (begin nu toch stilaan mijn geduld te verliezen) : 'Omdat dat zo is. Dat is zo!'
Louise: 'Waarom is da zo?'
Ik (nader het kookpunt) : 'Daarom, punt, gedaan, ander onderwerp! Ge moet niet zoveel 'waarom' vragen, Louise!'
Louise: 'Nee? Hoe komt da?'
Aaaaargh!!! Waarom???
Edit: later vandaag gaf ze me een koekje van eigen deeg. Ze kwam thuis van school en ik zag plots een hele klonter lijm in haar haar hangen.
Ik: 'Louise, hebt gij nu lijm in uw haar gesmeerd??'
Louise: 'Ja.'
Ik: 'Allez, waarom doet ge dát nu?'
Louise: 'Daarom! Da ís nu zo!'
Tja. Daar stond ik dan met mijn mond vol tanden.
woensdag 14 oktober 2009
Onze Stanny is geboren!
Al heel lang zat er een baby'tje in Tantina haar buik. Om het wat gemakkelijker te maken, kreeg het alvast de 'werknaam' Stanny. En vanmiddag is 'onze Stanny' eindelijk geboren!! O wat zijn we blij, met een ... neefje erbij! Het jongetje heet Arno, weegt 3750 gr, meet 53 cm en is om op te eten! We zijn hem al heel eventjes gaan bewonderen. Toch altijd weer vertederend, zo'n klein boeleke...mijn eierstokken begonnen er op slag van te rammelen ;-)
Proficiat Tantina en Omewes, en lieve kleine Arno: welkom in de familie!! Groei maar goed, zodat je snel je nichtjes kan komen plagen! Dikke kus van Tantingrid en nonkel Kevin ;-)
Hier kan je alvast het geboortekaartje en binnenkort ook enkele foto's bekijken.
Proficiat Tantina en Omewes, en lieve kleine Arno: welkom in de familie!! Groei maar goed, zodat je snel je nichtjes kan komen plagen! Dikke kus van Tantingrid en nonkel Kevin ;-)
Hier kan je alvast het geboortekaartje en binnenkort ook enkele foto's bekijken.
zondag 11 oktober 2009
Naar de K3 Show!
Wat een belevenis! Tessa, wiens neef de kapper is van K3, zorgde ervoor dat we zomaar liefst acht gratis kaarten kregen om de nieuwe show te gaan bekijken!!! En óf wij mee wilden! De meisjes keken er al een hele tijd naar uit, en we hadden ze goed voorbereid. De voorbije week vertelden ze dan ook tegen iedereen die het maar horen wilde dat we 'naar de K3 show gaan kijken maar Kathleen is er niet meer bij, het zijn nu Karen, Kristel en Josje!'
Vanmorgen staat de olijke tweeling al om half acht aan ons bed. 'Gaan we sebiet naar K3? Wanneer gaan we naar K3? Ik wil al vertrekken!' Gelukkig kunnen we hen nog even zoet houden met het maken van een mooie tekening om af te geven op de show.
Om half twee treffen we Tessa, Jens, Cara en Nomi voor de Elisabethzaal. Ook Cara en Nomi hebben net als Ella en Louise hun kleine zusje thuis gelaten; dit is alléén voor grote meisjes! Gelukkig liggen de beloofde kaarten inderdaad klaar aan de kassa, en wát voor kaarten: helemaal vooraan in de eerste loge! Wow, wat een luxe plaatsen; we hebben de loge voor ons alleen en er is zelfs nog veel plaats om te dansen ook. Ella is nogal onder de indruk wanneer we de zaal binnen komen: zoveel mensen, en zo hoog dat die zaal is...onze kleine meid heeft het er niet helemaal mee en kruipt veilig op schoot bij mama.
Dan wordt het donker in de zaal en klinkt het: 'Eindelijk is het zover....hier zijn ze dan: Kristel, Josje en Karen...hier is K3!!!' en daar verschijnen ze plots op het draaiende podium en weerklinken de vrolijke tonen van 'Ma masé' door de zaal. Iets te luid naar Ella haar goesting, want die raakt totaal van haar melk! Ze wil zelfs naar buiten gaan. Ik ga met haar even meer achteraan in de zaal staan, waar ze wat tot rust komt, maar ze blijft erbij dat ze na dit liedje naar huis wil. Uiteindelijk krijg ik haar terug tot in de loge waar ze zowat aan mij vastgeplakt blijft zitten. Louise staat ondertussen samen met Cara en Nomi te shaken dat 't niet meer normaal is, die gaat volledig uit de bol, net als Nomi (precies een duracelkonijn, hihi ;-) Wanneer ze 'Alle kleuren' zingen, springt Ella plots van mijn schoot en gaat mee staan dansen alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. Maar na dat liedje komt ze toch maar terug bij mij zitten, want er verschijnt een heks ten tonele! Enfin, de show zit heel goed in elkaar, er wordt prachtig gezongen en gedanst en Josje past helemaal in het plaatje. Louise geniet en mama en papa ook, maar Ella blijft halsstarrig volhouden dat ze naar buiten wil, en op het einde van elk liedje, zo elke keer net in die paar seconden stilte, vraagt ze haast smekend: 'Nu gaan we naar buiten? Nu is 't gedaan, nu gaan we naar huis!' Maar elke keer als ze een liedje zingen dat ze kent, gaat ze toch eventjes mee dansen.
Tijdens het voorlaatste nummer mogen de kinderen die iets willen afgeven naar het podium komen. Ik dus met mijn dochters én hun tekeningen naar voor. Louise geeft haar tekening aan Josje en Ella - die nu wel héél flink is - geeft die van haar aan Karen. En dan is 't gedaan!
We gaan nog even iets drinken op de Keyserlei en daarna rijden we naar huis. In de auto zegt Ella: 'Ik was héél errrrrg bang!' Als we dan vragen waarom ze eigenlijk bang was, klinkt het: 'De muziek was véél te luid. Veel te veel lawaai!' En ze voegt er nog aan toe dat Norah in 't vervolg in haar plaats mee mag, en dat zij dan bij oma en opa gaat blijven... Hm, misschien is 'kleuterpop' toch niet echt haar favoriete muziekgenre...volgende keer eens een klassiek concert in de Singel proberen ;-)
Tessa, nog eens merci om voor de kaarten te zorgen, hè! We vonden het superleuk!
Vanmorgen staat de olijke tweeling al om half acht aan ons bed. 'Gaan we sebiet naar K3? Wanneer gaan we naar K3? Ik wil al vertrekken!' Gelukkig kunnen we hen nog even zoet houden met het maken van een mooie tekening om af te geven op de show.
Om half twee treffen we Tessa, Jens, Cara en Nomi voor de Elisabethzaal. Ook Cara en Nomi hebben net als Ella en Louise hun kleine zusje thuis gelaten; dit is alléén voor grote meisjes! Gelukkig liggen de beloofde kaarten inderdaad klaar aan de kassa, en wát voor kaarten: helemaal vooraan in de eerste loge! Wow, wat een luxe plaatsen; we hebben de loge voor ons alleen en er is zelfs nog veel plaats om te dansen ook. Ella is nogal onder de indruk wanneer we de zaal binnen komen: zoveel mensen, en zo hoog dat die zaal is...onze kleine meid heeft het er niet helemaal mee en kruipt veilig op schoot bij mama.
Dan wordt het donker in de zaal en klinkt het: 'Eindelijk is het zover....hier zijn ze dan: Kristel, Josje en Karen...hier is K3!!!' en daar verschijnen ze plots op het draaiende podium en weerklinken de vrolijke tonen van 'Ma masé' door de zaal. Iets te luid naar Ella haar goesting, want die raakt totaal van haar melk! Ze wil zelfs naar buiten gaan. Ik ga met haar even meer achteraan in de zaal staan, waar ze wat tot rust komt, maar ze blijft erbij dat ze na dit liedje naar huis wil. Uiteindelijk krijg ik haar terug tot in de loge waar ze zowat aan mij vastgeplakt blijft zitten. Louise staat ondertussen samen met Cara en Nomi te shaken dat 't niet meer normaal is, die gaat volledig uit de bol, net als Nomi (precies een duracelkonijn, hihi ;-) Wanneer ze 'Alle kleuren' zingen, springt Ella plots van mijn schoot en gaat mee staan dansen alsof ze nooit iets anders gedaan heeft. Maar na dat liedje komt ze toch maar terug bij mij zitten, want er verschijnt een heks ten tonele! Enfin, de show zit heel goed in elkaar, er wordt prachtig gezongen en gedanst en Josje past helemaal in het plaatje. Louise geniet en mama en papa ook, maar Ella blijft halsstarrig volhouden dat ze naar buiten wil, en op het einde van elk liedje, zo elke keer net in die paar seconden stilte, vraagt ze haast smekend: 'Nu gaan we naar buiten? Nu is 't gedaan, nu gaan we naar huis!' Maar elke keer als ze een liedje zingen dat ze kent, gaat ze toch eventjes mee dansen.
Tijdens het voorlaatste nummer mogen de kinderen die iets willen afgeven naar het podium komen. Ik dus met mijn dochters én hun tekeningen naar voor. Louise geeft haar tekening aan Josje en Ella - die nu wel héél flink is - geeft die van haar aan Karen. En dan is 't gedaan!
We gaan nog even iets drinken op de Keyserlei en daarna rijden we naar huis. In de auto zegt Ella: 'Ik was héél errrrrg bang!' Als we dan vragen waarom ze eigenlijk bang was, klinkt het: 'De muziek was véél te luid. Veel te veel lawaai!' En ze voegt er nog aan toe dat Norah in 't vervolg in haar plaats mee mag, en dat zij dan bij oma en opa gaat blijven... Hm, misschien is 'kleuterpop' toch niet echt haar favoriete muziekgenre...volgende keer eens een klassiek concert in de Singel proberen ;-)
Tessa, nog eens merci om voor de kaarten te zorgen, hè! We vonden het superleuk!
maandag 5 oktober 2009
Norah's 1ste verjaardag: de dag zelf
Kweethet, 't is met wat vertraging, maar geloof mij, met drie kinderen van maximum 3 jaar oud komt ge niet gemakkelijk toe aan iets anders dan het huishouden ;-)
Op 15 september is Norah dus 1 jaar geworden. Papa was er die dag niet bij want hij was enkele dagen op bosklassen in de Ardennen. Toch kon ik het niet laten om er voor haar toch al een speciale dag van te maken...
Norah slaapt uit op haar verjaardag, en wanneer ik haar rond 8u eindelijk hoor, ga ik snel met de grote zussen naar boven om al zingend de kamer binnen te komen. Mijn kleine meid is blij verrast! Van de grote zussen krijgt ze alvast een dikke verjaardagsknuffel. In de voormiddag komt Inne, Norah's meter, haar al feliciteren. Die twee beginnen elkaar al goed te kennen, leuk! We halen samen de meisjes van school en na het eten geven die hun cadeautjes aan hun kleine zusje. De dag ervoor was ik samen met hen naar de winkel gegaan en mochten ze allebei een boekje kiezen om aan Norah cadeau te doen. En zoals verwacht, lezen de grote zussen óók nog graag babyboekjes!
Ik bak een stapel pannenkoeken (met spuitwater en sojamelk!) en wanneer nonkel Kris, tante Nancy, Helen en Milan er zijn zet ik er een kaarsje op en zet deze als voorlopige 'verjaardagstaart' voor Norah neer. Ze is onder de indruk, zowel van de pannenkoeken en het kaarsje als van de kroon die ik samen met Ella en Louise voor haar heb geknutseld! Lang blijft hij niet op haar hoofd staan, maar gelukkig wel net lang genoeg voor de foto. Blazen kan ze wel, maar daar heeft ze op dat moment geen tijd voor! De grote zussen moeten helpen blazen, een taak die ze met veel plezier op zich nemen.
Even later arriveert ook peter Christof met Jolien en Wannes. Jolien heeft zelf een mooi bloemstukje gemaakt, en Christof heeft voor zijn petekindje een superschattig pyjamaatje bij. Norah is in haar nopjes met zoveel mensen rond zich heen! Iedereen, ook de jarige, smult van de pannenkoeken. Zo wordt het, ondanks de afwezigheid van papa, toch een leuke dag. Zo'n eerste verjaardag is toch iets speciaals...
Op 15 september is Norah dus 1 jaar geworden. Papa was er die dag niet bij want hij was enkele dagen op bosklassen in de Ardennen. Toch kon ik het niet laten om er voor haar toch al een speciale dag van te maken...
Norah slaapt uit op haar verjaardag, en wanneer ik haar rond 8u eindelijk hoor, ga ik snel met de grote zussen naar boven om al zingend de kamer binnen te komen. Mijn kleine meid is blij verrast! Van de grote zussen krijgt ze alvast een dikke verjaardagsknuffel. In de voormiddag komt Inne, Norah's meter, haar al feliciteren. Die twee beginnen elkaar al goed te kennen, leuk! We halen samen de meisjes van school en na het eten geven die hun cadeautjes aan hun kleine zusje. De dag ervoor was ik samen met hen naar de winkel gegaan en mochten ze allebei een boekje kiezen om aan Norah cadeau te doen. En zoals verwacht, lezen de grote zussen óók nog graag babyboekjes!
Ik bak een stapel pannenkoeken (met spuitwater en sojamelk!) en wanneer nonkel Kris, tante Nancy, Helen en Milan er zijn zet ik er een kaarsje op en zet deze als voorlopige 'verjaardagstaart' voor Norah neer. Ze is onder de indruk, zowel van de pannenkoeken en het kaarsje als van de kroon die ik samen met Ella en Louise voor haar heb geknutseld! Lang blijft hij niet op haar hoofd staan, maar gelukkig wel net lang genoeg voor de foto. Blazen kan ze wel, maar daar heeft ze op dat moment geen tijd voor! De grote zussen moeten helpen blazen, een taak die ze met veel plezier op zich nemen.
Even later arriveert ook peter Christof met Jolien en Wannes. Jolien heeft zelf een mooi bloemstukje gemaakt, en Christof heeft voor zijn petekindje een superschattig pyjamaatje bij. Norah is in haar nopjes met zoveel mensen rond zich heen! Iedereen, ook de jarige, smult van de pannenkoeken. Zo wordt het, ondanks de afwezigheid van papa, toch een leuke dag. Zo'n eerste verjaardag is toch iets speciaals...
 |
| Norah 1 jaar |
Abonneren op:
Posts (Atom)