't Is nog niet voor direct...

...dat vertelt de gyn me wanneer we vandaag op controle zijn. Morgen ben ik 39 weken zwanger en zo stillekes aan begin ik te denken dat 't niet lang meer gaat duren eer onze derde spruit zich aandient! Maar 't is dus nog niet voor morgen: er is nog maar een ietsiepietsie ontsluiting, en nog niet al te veel verweking.

Nu begin ik dus uit alle macht te hopen dat ik niet te veel overtijd ga gaan. Want als ik te veel overtijd ga, wordt het sowieso weer een keizersnede. Dit omdat men, als je al eens een keizersnede gehad hebt, niet mag ingeleid worden wegens kans op te sterke weeën die dan het litteken te veel belasten.

Het gewicht van het kindje kon weer niet precies gemeten worden, maar wordt nu geschat op een goeie 2400 gr. Het komt elke dag nog bij...dus wie weet halen we de 2500 gr nog. Als ik nu zeker zou weten dat het volgende week over de 2500 gr weegt...goh, dan zou ik alles doen om het op gang te brengen zodat ik niet te veel overtijd ga!! Alle tips daarvoor zijn welkom! Ananas eten, veel sex, over hobbelwegen rijden, trappen doen, ...laat maar komen!

Ze zijn ingeschreven!

Het zijn inschrijvingsdagen in de lokale kleuterschool. Hoewel Ella en Louise pas op 4 januari 2,5 worden en dus pas ná de Kerstvakantie naar school mogen, moesten ze toch al aangemeld worden. Je weet maar nooit dat ze eens geen plaats meer hebben...

De meisjes zijn meteen enthousiast wanneer we vertellen dat we naar school gaan. Ze weten al goed waar die is! Oma heeft het hen dan ook al goed ingepeperd: binnenkort mogen ze naar school, dan moeten ze een boekentas meenemen, daar moet een appel in en een koek, mama brengt hen weg en oma en opa komen hen halen!

We worden ontvangen door de directeur zelf. Terwijl wij het nodige papierwerk invullen, mogen de meisjes in een boekje kijken. Ze doen dat heel flink, maar het duurt toch wel een tijdje eer de hele papierwinkel is afgehandeld, en op den duur vinden onze twee dochters er niet beter op dan onder meneer directeur zijn bureau poesje te spelen...'Miauw, miauw!' klinkt het in koor vanonder het bureau...
'Leuk stelletje...daar gaan we nog plezier aan beleven, ' zegt de directeur en ik denk bij mezelf dat hij wel eens gelijk zou kunnen krijgen. Ik waarschuw mijn dochters alvast dat ze moeten oppassen dat ze hier niet te veel op het matje moeten komen ;-)

Mijn liefhebbende echtgenoot-onderwijzer heeft een heel vragenlijstje klaargemaakt. In de school waar hij lesgeeft wordt er heel veel aandacht besteed aan de zorg en aan de vaststelling van eventuele leerproblemen, en hij wil weten of dat in deze school ook het geval is. Hij heeft me op voorhand al verteld wat hij allemaal wil vragen, en ik vind het eigenlijk nogal een beetje bij de haren getrokken...ik voel me er op voorhand al wat ambetant bij! Kevin vuurt dus een aantal - ok, ik geef het toe - intelligente vragen af op de directeur. Maar plots neemt het gesprek een andere wending: basket!! Toevallig Kevin's stokpaardje! Blijkt toch wel dat de directeur vroeger nog bij de Antwerp Giants gespeeld heeft zeker... En bovendien gaat hij op de speelplaats basketpalen installeren...weg vragenlijst, school goedgekeurd!

Wanneer alles is ingevuld stelt de directeur voor om eens naar het klasje te gaan kijken. Da's maar een woord! 'Mee?' zegt Ella vragend, en pakt de directeur bij de hand. Al direct gaan flemen...hélemaal haar moeder ;-)

Er gaan veel nieuwe kleutertjes starten dit jaar. Gelukkig voor ons komt er een opsplitsing: de kleuters die in september en november beginnen, worden vanaf januari apart gezet. Er komt dan een juf vrij voor de kleutertjes die in januari starten. Ella en Louise zouden dan in een groepje van zo'n 15 beginnende kleuters terecht komen. Niet slecht...

Het klasje ligt langs de straatkant. 'Kijk, hier buiten zal mama soms eens voorbij fietsen om te zien of jullie flink aan het spelen zijn, ' vertel ik mijn dochters en ik krijg direct een vermanende blik van papa ;-). Oma vertelt hen echter krak hetzelfde wanneer we vertellen in welk klasje ze zullen zitten!

Ze zien het duidelijk zitten, onze meiden. Vooral de glijbaan en de fietsjes vinden ze alvast fantastisch. Alsook de speelweide waar ze op mogen als het mooi weer is. Ik denk wel dat ze het leuk gaan vinden, naar school gaan. Maar of mama dat leuk gaat vinden, valt nog af te wachten!

Zwangerschaps-update

Vandaag ben ik al 38 weken en 1 dag zwanger...'t wordt spannend! Eergisteren nog naar de gynaecoloog geweest. Het gewicht van ons kindje kan niet meer correct geschat worden omdat het hoofdje al zo sterk is ingedaald. Vorige week bedroeg de schatting 2300 gram, deze week gaf de computer nog amper 2000 gr aan! Dat zou toch niet kunnen, volgens de gynaecoloog. Volgens haar moeten we er wel van uit gaan dat het een licht kindje wordt, en moeten we er rekening mee houden dat het in dat geval in de couveuse zal moeten...

Voor de rest was alles prima: voldoende vruchtwater, placenta werkt nog goed, en de monitors zijn ook altijd ok. Bovendien is 't een héél actief boeleke dat ik dikwijls heel hevig voel bewegen. Dus eigenlijk moeten we ons geen zorgen maken...maar toch zou ik graag hebben dat 't meer dan 2500 gr weegt en direct mee op de kamer mag...Ella en Louise heb ik ook zo'n start kunnen geven, en ik zou dat voor dit kindje ook graag willen.

Nog even spannend afwachten dus...ondertussen komt alles hier stilaan in gereedheid: de suikerbonen zijn in orde, geboortekaartjes ok, enveloppen geschreven, de wieg staat klaar, de kinderwagen ook, de eerste kleertjes zijn gewassen en liggen klaar in de kast, en de babykamer is klaar. We moeten alleen nog langs de Fun om nog wat aanpassingen te doen aan de geboortelijst.

Ik vind het best wel spannend: hoewel ik bij Ella en Louise al wel wat ontsluiting had, heb ik geen idee hoe een wee voelt en weet ik dus niet wat ik moet verwachten. 'k Weet alleen dat 't héél veel pijn gaat doen ;-) Hoe zou het beginnen? Zou m'n water breken? Of begint het met buikkrampen? Zou het 's nachts op gang komen of gewoon overdag? En wanneer?? Zal ik Kevin uit z'n klas moeten bellen of is het nog voor deze vakantie??

Veel vragen waar we hopelijk binnen dit en twee weken een antwoord op zullen hebben...

Louise droog!?

Jaja, mijn kleine meid doet het prima met de potjestraining! We zijn er nu een week mee bezig. En het gaat telkens beter en beter! In het begin van de week waren er een aantal 'ongelukjes'. Maar ja, toen waren ze bij oma en opa en had ze het véél te druk met spelen. De laatste dagen echter lijkt het wel of we de hele dag potjes leegmaken en stickertjes plakken!

Ook 's nachts komt er bij Louise geen pamper meer aan te pas. Als gevolg daarvan gebeurt het wel eens dat ze 's nachts roept dat ze pipi moet doen; we zetten haar dan op het potje maar gewoonlijk komt er dan toch niks van. En zoals vannacht wordt Ella dan gewoonlijk ook wakker en duurt het een hele tijd vooraleer we de meisjes terug aan het slapen krijgen, vooral wanneer Louise niet van haar potje wil komen en er halfslapend als een zombie toch maar per sé wil blijven op zitten...;-) Maar ze is nog maar één keer nat wakker geworden.

We hebben gemerkt dat hoe minder we er de aandacht op vestigen, hoe meer succes we boeken. In plaats van 's morgens om de vijf minuten te vragen of ze geen pipi moet doen, laten we haar gewoon doen. Meestal zegt ze het dan zelf, gaat zelf naar het potje, doet zelf haar onderbroekje naar beneden en gaat zitten. Wanneer ze de pipi dan in het potje hoort lopen, verschijnt er een brede, voldane glimlach op haar gezichtje...schitterend om te zien!

Ook op verplaatsing schijnt het te lukken: daarstraks waren we even in 't 'Lekker Koeike' toen ze plots pipi moest doen. Ik ben met haar naar het grote toilet gegaan en ja hoor, zelfs daar lukte het heel vlotjes!

En Ella? Die vindt het allemaal héél interessant om te zien. Als zus pipi of kaka heeft gedaan, staat ze te springen om mee het potje te helpen leegmaken in het toilet. In stoet gaan we daar dan naartoe. Daarna volgt er een klein gevecht over wie er mag doortrekken, maar we hebben Ella nu toch aan haar verstand kunnen brengen dat wie het plasje geproduceerd heeft, ook de eer heeft het te mogen doorspoelen...;-)

Toch wel ongelofelijk hoe snel kleine kindjes groot worden...dat denk ik terwijl ik Louise in de tuin zie lopen met een broek die afzakt omdat ze er geen pamper meer in aan heeft...;-)

37 weken zwanger!

Zolang ben ik dus nog nooit zwanger geweest; Ella en Louise zijn namelijk op 36 weken en 4 dagen geboren. Voor mij is het dus een nieuwe ervaring om nu 37 weken zwanger te zijn. And counting...

Gisteren bij de gynaecoloog kregen we niet zo'n bemoedigend nieuws te horen: ons kindje komt niet genoeg bij. Op de groeicurve zou het volgens de metingen aan het afbuigen zijn van de P25 naar de P10...al een hele tijd krijgen we tijdens de echo's te horen dat het kindje goed groeit, maar wel onder de gemiddeldes zit. Daar werd echter nooit een probleem van gemaakt: ik ben zelf ook heel klein en licht, Kevin is groot maar allesbehalve dik (behalve dan zijn 'Francken-buikje ;-) dus dat kan genetisch zijn. Maar nu wil mijn gynaecologe toch het zekere voor het onzekere nemen en heeft ze me rust voorgeschreven. Geen platte rust, gelukkig, maar wel zoveel mogelijk rusten. En twee keer per week moet ik naar de kliniek om een half uur aan de monitor te liggen. De hartslag van de baby wordt dan geregistreerd en aan de hand daarvan kan men min of meer opmaken hoe de baby het stelt in mijn buik, of hij/zij nog genoeg voeding krijgt en het niet benauwd krijgt. Kleinere kindjes hebben daar blijkbaar sneller neiging toe omdat hun placenta sneller 'op' is dan die van grotere kindjes.

Ik moest toch wel even slikken toen ik dit te horen kreeg. Stel je voor: Ella en Louise met hun 2380 gr en 2550 gr vanaf dag 1 mee op de kamer, en dit boeleke in de couveuse...

De omstandigheden waren natuurlijk wel totaal anders: toen ik zwanger was van de meisjes had ik niks anders om handen. Vanaf 17 weken moest ik toen rusten, en ik heb dat toen héél conscientieus gedaan...ik kón ook haast niks anders doen. Maar nu heb ik tot hiertoe een droomzwangerschap gehad: weinig last van kwaaltjes, geen superonhandige dikke buik, alles nog kunnen doen, ... én een vierkoppig gezin om voor te zorgen. De combinatie hiervan heeft ervoor gezorgd dat ik inderdaad relatief weinig gerust heb tot hiertoe. Er was tot hiertoe ook geen noodzaak voor.

Maar nu dus wel. En hier zit ik dan. Achter de computer. Of in de zetel. Of buiten op mijn ligzetel. Te kijken naar mijn meisjes die met papa spelen. En ik zie hoe papa hen perfect weet te entertainen, én tegelijk nog de noodzakelijke huishoudelijke karweitjes gedaan krijgt. Maar...het is verdomd moeilijk om niks te doen!! Na één dag krijg ik het al behoorlijk op mijn zenuwen. En dat net nu mijn nestdrang me serieus parten speelt...

Hoor mij hier nu zagen. Bij de tweeling heb ik bijna 5 maanden moeten rusten, en nu gaat het begot over 3, maximum 4 weken! En natuurlijk heb ik dat over voor ons derde spruitje. Ik wil het hetzelfde goeie begin geven als ik Ella en Louise heb gegeven. Dus rusten zal ik!

Ik vind het alleen jammer dat het zorgeloze nu een beetje van de zwangerschap is...met al dat rusten heb ik natuurlijk meer tijd om te piekeren over wat de oorzaak zou kunnen zijn van de groeiachterstand. Of maken gynaecologen en vroedvrouwen zich tegenwoordig zorgen om niks? "Het kindje zal zeker niet boven de 3 kg wegen," zei mijn gyn me gisteren. Moet dat dan, misschien?? Als het gezond is en alles is erop en eraan, en het is sterk genoeg om niet in de couveuse te moeten, ben ik de gelukkigste mens op aarde. Voilà.

The return of 't potje

Begin juni begonnen we voor de eerste keer met een soort 'potjestraining' bij de meisjes : ze gaven toen plots zelf aan dat ze pipi of kaka moesten doen, en een aantal keer lukte het om hen op tijd op het potje te krijgen. Het was echter altijd met veel tegenstribbelen en aanmoediging, en we hadden de indruk dat ze er toch nog niet helemaal klaar voor waren. De potjes bleven nog wel in de living staan, maar op den duur lag er al een hele laag stof in omdat er nooit iets in terecht kwam ;-)

Sinds enkele dagen zijn de potjes uit de vergeethoek geraakt. 't Is te zeggen: het potje van Louise. Bij haar merkten we dat, op momenten waarop we haar gewoonlijk een andere pamper aandoen, deze telkens nog kurkdroog was. Ook 's morgens stond ze altijd op met een droge pamper. Wanneer ze vrijdag na haar middagslaapje alweer met een droge pamper wakker wordt, besluiten we voor de lol eens haar pamper achterwege te laten. Het idee bevalt haar onmiddellijk; zeker wanneer ze met mama mee naar boven mag om een mooi onderbroekje uit te kiezen ;-) . We vragen haar geregeld of ze op het potje wil, maar krijgen altijd een negatief antwoord. Straf...het is ondertussen toch al van vóór de middag geleden dat ze nog eens pipi heeft gedaan, en ze heeft ondertussen toch al heel wat gedronken. Het kan niet anders of haar blaas staat op springen! En ja hoor, even later verschijnt er een plasje op de vloer van de living! Ella vindt het enorm intrigerend, en zegt wel duizend keer 'Zus, pipi!! Nee, nee, potje!' terwijl ze Louise wijst waar haar potje staat. Zij heeft wel makkelijk spreken met haar pamperbroekje aan! Louise zelf schrikt er even van, maar speelt bijna onmiddellijk verder met hare fisher price...'t kan haar precies niet veel schelen dat haar broek nat is!

In de loop van de dag gaat het verder aan hetzelfde stramien : we vragen of ze op het potje wil, ze weigert, enkele minuten later een natte broek, en toch gewoon voort spelen. Hm, daar hadden we niet op gerekend...we hadden eigenlijk gehoopt dat ze dat gevoel van een natte broek zo vervelend zou vinden dat ze het zou willen vermijden...niet dus.

's Avonds besluit Louise dat ze zonder pamper wil slapen. En wij hebben daar duidelijk niks tegenin te brengen...tja, veel kan er niet verkeerd gaan. Ze wordt immers al dagen aan een stuk met een droge pamper wakker.

En inderdaad: 's morgens is haar bedje nog droog, gelukkig! Maar nu haar op het potje krijgen...eerst weigert ze weer, maar omdat we nu écht zeker weten dat ze dringend moet plassen, blijven we aandringen. Uiteindelijk zet ik haar naast me op haar potje wanneer ik zelf naar het toilet ga. En ja hoor, dat werkt: even later is ze zo fier als een gieter wanneer ze het potje mag leegmaken in het toilet en een stickertje mag plakken! We hebben haar wel moeten beloven dat ze naar oma en opa mocht bellen, wat we dan ook om 07.30u al doen!

Het is zaterdag en we hebben een aantal 'sociale verplichtingen' vandaag : twee keer gaan bloemetjes afgeven bij een huwelijk! Maar wat doen we met de pamper van Louise? Zij beslist voor ons: ze wil hem duidelijk niet aandoen! Na haar ochtendplasje is er niks meer gevolgd. Vlak voor we vertrekken komt er ook niks wanneer ze op het potje zit, dus nemen we voor alle zekerheid het potje maar mee, samen met wat reservekledij en tetradoeken. En nu maar hopen dat ze geen pipi doet in de autostoel, of erger nog: in de kerk... Maar blijkbaar kan haar blaas wel wat hebben ;-), en komen we de voormiddag droog door.

Het is duidelijk dat ze alles ophoudt; het is al rond half vijf in de namiddag wanneer we eindelijk succes hebben wanneer we haar op het potje 'dwingen'! Het gaat al iets vlotter, lees: er gaat al geen gevecht meer aan vooraf! Ook deze avond gaat ze zonder pamper slapen...

Vanmorgen echter is haar pyjama doorweekt...ze had gisterenavond nog veel gedronken, iets waar we vanaf nu op gaan moeten letten. Een ochtendplasje in het potje komt er dus niet, maar in de loop van de voormiddag boeken we een dubbel succes: eerst is er een ongelukje met een natte broek tot gevolg, en wanneer ik terug beneden kom met droge kleertjes zie ik Louise op het potje zitten. Ze komt er af als ze me ziet, maar met een boekje krijg ik haar er weer op. En eventjes later: kaka én pipi in het potje!!! Mijn kleine meid is superfier en ik ook!! In de loop van de namiddag volgt er toch nog een ongelukje wanneer we buiten aan het spelen zijn, maar na het avondeten hebben we weer succes. 't Is haar tiende stickertje dus krijgt ze een cadeautje: een nieuw voorleesboekje!

Vanavond is ze weer zonder pamper gaan slapen...wordt vervolgd!

Haartjes knippen

Vanmorgen is het zover: Ella en Louise mogen voor het eerst naar de kapper!! Vicky, de babysit, heeft al een paar keer hun haartjes wat bijgeknipt, maar nu mogen ze dus voor het eerst écht naar de kapper.

Ik heb geprobeerd hen er wat op voor te bereiden: we zijn samen de afspraak gaan maken, zodat ze alvast eens konden kennismaken met Eefje. En we hebben hen verteld dat ze dan op een hoge stoel mogen zitten en in de spiegel mogen kijken terwijl Eef hen mooi maakt.

In het kapsalon aangekomen moeten we nog eventjes wachten. We zetten de meisjes alvast eens even in de hoge stoel. Dat vinden ze leuk...oef!

Het is eerst de beurt aan Ella. Ze mag een mooie witte schort met een dino erop aandoen! Even zie ik de paniek in haar ogen, maar wanneer Eefje vertelt dat als ze flink is, ze strakjes een koekje krijgt, vermant mijn kleine meid zich. Een paar keer begint haar lipje te trillen en lijkt het erop dat ze het op een brullen zou zetten, maar nee hoor. Eef mag zelfs met de haardroger haar haartjes in model brengen!

Daarna mag Louise in de grote stoel. Zij weigert resoluut de schort aan te doen, en is duidelijk iets minder op haar gemak. Toch houdt ook zij zich sterk (denkend aan de koek!?), en panikeert alleen als de haardroger eraan te pas komt. Maar voor ze het goed en wel beseft, is het al gedaan, en staan mijn meisjes hun geknipte haartjes te bewonderen in de spiegel, mét in hun handjes een lekkere koek! Echte madammekes... Wanneer ik hen vraag of we nog eens gaan terugkomen naar de kapper, klinkt het volmondig 'ja!' Dat belooft voor later, hè papa...haal je portefeuille maar al boven ;-)

3 jaar getrouwd!

Vandaag zijn mijn ventje en ik 3 jaar getrouwd! Goh, wat vliegt de tijd...drie jaar getrouwd en bijna drie kinderen!

Drie jaar geleden was het ook mooi weer, maar niet zo warm als nu. Echt regen hebben we niet gehad, alleen enkele druppeltjes tijdens de foto's en 's avonds toen het avondfeest begon. Het was een prachtige dag, waar we vandaag heel vaak aan terugdenken!

Op onze eerste huwelijksverjaardag wilden we met onze meisjes - toen amper een maand oud - iets gaan drinken in de feestzaal, die overdag open is als taverne. Helaas was ze net die dag gesloten, maar het was mooi weer dus heb ik op een deken, aan de oever van de rivier, borstvoeding gegeven aan onze twee dochters.

Op onze tweede huwelijksverjaardag waren we net verhuisd en moest ik werken. 's Avonds zijn tante Nancy en nonkel Kris komen babysitten zodat Kevin en ik gezellig in 't stad Thais konden gaan eten.

En vandaag willen we er een echt familiedagje van maken. In de voormiddag gaan we samen op zoek naar suikerbonen, en na het middagdutje trekken we erop uit. Eerst naar een taverne in Brecht, De Goeien Tijd. Maar 't is daar niet meer echt wat 't geweest is: de speeltuin stelt niet veel meer voor. We besluiten verder te rijden naar de Riddershoeve in Schoten. Daar kunnen we heerlijk onder de bomen op het terras zitten. De meiden delen een kindermenuutje (spaghetti natuurlijk!) en omdat dat zo vlotjes binnengaat krijgen ze daarna nog een kinderijsje. Enkele tafeltjes verder zit een meisje van een jaar of vijf. Ze komt even naar Ella en Louise kijken. Ze heet Zoë, en mijn pientere meiden vragen natuurlijk direct naar Theo ;-) (de boekjes van Zoë en Theo, van Catherine Metzmeyer, zijn hun lievelingsboekjes...).

Na het eten mogen ze nog eventjes op de superleuke speeltuin in het park. Wat een ontdekking! Het is de eerste speeltuin waar ze volledig alleen op een veilige manier hun gangen in kunnen gaan, zalig!! Papa en ik kijken genietend toe vanop een bankje.

's Avonds, wanneer de olijke tweeling uitgeteld in bed ligt, bekijken we samen de dvd van ons huwelijk. Wat was het toch een mooie dag...het begin van het 'serieuse' leven samen. Toen wisten we nog niet dat ik amper drie maanden later zwanger zou zijn van de tweeling...ik pink geregeld een traantje weg (zijn het de hormonen??) en besef dat ik het toch maar getroffen heb met dat ventje van mij, en dat we er nog vele, veeeeeeeeeeele jaren gaan bijdoen!

Op bezoek in Meise

Vanmiddag worden we verwacht in Meise, in het nieuwe huis van Ariane, Koen, Louis en Margaux. Na een relatief korte dut vertrekken we. Wanneer we aankomen staat er al allerlei lekkers op de tafel: koekjes, chipjes, blokjes kaas, ... dat is nieuw voor de olijke tweeling! Eerst hebben ze er niet veel interesse in, maar wanneer ze de andere kinderen ervan zien smullen, willen ze ook wel eens een keertje proeven. Een vragende blik naar papa en mama...Natuurlijk mogen ze wat crackers en kaas proeven. Maar liefst niet te veel, natuurlijk! We proberen hen dus wat af te leiden. Ze mogen crackers uitdelen aan mama, papa en de andere aanwezigen. Dat houdt hen een tijdje bezig. Omdat ze dat zo flink gedaan hebben, mogen ze er zelf natuurlijk ook nog ééntje nemen. Een uurtje later is Ella die truc nog niet vergeten: met haar hoofdje scheef, haar liefste blik en met zeemzoet stemmetje komt ze met de kom crackers naar papa toe. Ze geeft hem er ééntje en vraagt dan met een piepstemmetje: 'Ella ook?' Tja, hoe kan je dat nu weigeren!!

De meisjes spelen flink en eten lekkere pasta met balletjes in tomatensaus....mmmmmm!!! Ze laten zien hoe flink ze alleen eten, hoewel Ella het wel leuk vindt zich te laten helpen door tante Juliette!

Nadat de kindjes gegeten hebben, is het de beurt aan de grote mensen. Ella en Louise worden echter moe...begrijpelijk: gisteren een middagdut gemist...Bovendien is 19.30u het uur waarop ze normaal bijna in hun bed liggen. Bumba kan hen maar eventjes boeien en algauw belanden ze op papa en mama's schoot. Gelukkig heb ik hun pyjama's, tutjes, knuffels en flesjes bij. Zo kunnen we hen toch nog even bezig houden tot ook wij ons dessert op hebben.

Slapen in de auto op weg naar huis zit er natuurlijk niet in...dat hadden we wel gedacht! Ze zijn zo moe als iets, maar toegeven aan hun slaap...vergeet het maar! Gelukkig zijn ze wel rustig: ze kijken wat buiten en lezen wat boekjes. Om 21.30u liggen ze eindelijk in hun bed...zo laat is het nog nooit geweest en ik voel me er een beetje schuldig over: morgen gaan ze waarschijnlijk supermoe zijn, ocharme...zo'n kleintjes moeten er toch altijd een tijdje van bekomen. Met ééntje is dat nog te doen, maar met twee vermoeide kindjes is er soms echt geen huis te houden. Daarom probeer ik zoveel mogelijk zulke situaties te vermijden en zweer ik bij een vast ritme. Ik voel duidelijk aan dat mijn meisjes daar het best mee zijn.

De volgende dag moet ik werken en achteraf hoor ik van papa dat hij er serieus 'zijne pere' mee gezien heeft, met die twee dochters van hem...'s Avonds gaan ze er dan ook goed op tijd in!

Bloemetjes afgeven

Op 2 augustus trouwden Wendy, een collega van papa, en Olivier. Onze meisjes gaven maar al te graag mooie bloemetjes af na de mis! Ze hebben dat heel flink gedaan, compleet met een kusje erbij en al, en konden achteraf smullen van lekkere suikerboontjes. Hoewel het het uur was waarop ze normaal hun middagdutje doen, zijn ze ook tijdens de mis heel flink en stilletjes geweest. Mama en papa fier!!

Lilse Bergen

Weer een leuke dag vandaag! Om tien uur 's ochtends al treffen we Inne (de toekomstige meter van ons boeleke) en haar gezin op de parking van de Lilse Bergen. We gaan hier een dagje zwemmen en spelen met de kids!

We kiezen een plekje in de schaduw, want het is al heel warm. Zwembroekjes en zwembandjes aan en dan hup, het water in! In het begin moeten Ella en Louise nog een beetje wennen, maar al gauw laten ze zich rondzwieren door het water en durven ze zonder handje te geven stappen door het water. Zelfs Ella, die totaal geen waterrat is, beleeft dolle pret en lijkt helemaal niet meer bang!

We zitten vlak bij de speeltuin, dus als de meisjes het koud krijgen gaan we daar even opwarmen. Tussendoor spelen ze ook wat met hun meegebrachte schupjes en pondekes.

Op hun nieuwe Bumba-handdoeken eten onze meisjes maar wat graag hun boterhammetjes op. Om meteen daarna weeral te gaan zwemmen in het 'zwembad', zoals Louise de vijver noemt...;-)

We weten niet goed of we hen zouden laten slapen of niet, maar rond een uur of twee staan ze allebei maar met een dromerige blik in hun ogen in de verte te staren, dus leggen we hen in de buggy met tut en knuffel. Kevin gaat even met hen door het bos wandelen en al snel slapen ze. Niet lang, maar het geeft mama wel de kans om rustig bij te babbelen met Inne!

Rond half vijf houden we het voor bekeken. We moeten immers nog eventjes langs het 'Lekker Koeike' waar Kevin nog met enkele collega's had afgesproken. We smullen er nog een ijsje en Ella en Louise aaien de kalfjes en de konijntjes. Ondertussen zit ik te puffen en te zweten; het is snikheet en het lijkt wel of iemand mijn keel toenijpt. Op zo'n hete dag als vandaag is er toch wat weinig zuurstof in de lucht voor hoogzwangere vrouwen ;-) Dus maar huiswaarts gekeerd waar ik meteen in het zwembadje van de kinderen ga liggen en er het eerstvolgende uur niet meer uit kom! We geven de meisjes snel wat te eten, stoppen hen in bad en in bed en eten daarna met z'n tweetjes gezellig de overschot van de BBQ van gisteren op...heeeeeeerlijk rustig na dit leuke maar toch wel vermoeiend dagje!