Louise doet kaka op het potje!!

Jaja, flink hè! Ik dacht nochtans dat Louise niet zo geïnteresseerd is in het hele potjesgebeuren. Ella daarentegen wel: ze zegt het elke keer als ze pipi of kaka doet, en wil dan ook op het potje gaan zitten. Soms komen er dan nog een paar lekjes. Gisteren en vanmorgen heeft ze ook al een poosje zonder pamper, in een onderbroekje rondgelopen. Ik vraag dan geregeld of ze op het potje pipi of kaka gaat doen. Soms doet ze dat, maar komt er niks. Wanneer er dan even later toch pipi komt in haar broekje, vindt ze dat natuurlijk allesbehalve leuk.

Louise zegt soms wel dat ze kaka heeft gedaan, maar verder wil ze niet meedoen met haar zus. Ze wil haar pamper aanhouden. Ik ben dan ook stomverbaasd wanneer ze vanmorgen in paniek naar me toe komt gelopen : 'Kaka, kaka!' Ik ruik snel aan haar pamper: het is nog niet te laat! 'Gaan we op het potje kaka doen?, vraag ik, en tot mijn verbazing laat ze me haar pamper uitdoen en gaat ze rustig op het potje zitten. Terwijl we samen een boekje lezen ruik ik plots iets...ik piep eventjes en ja hoor, er ligt kaka in het potje!! Mama en Ella zijn superenthousiast; Louise zelf vindt het precies maar normaal en maakt er niet zo'n drukte rond. Wel gaat ze samen met mama het potje uitkappen in het toilet : 'Dada, kaka!'

Wat ben ik trots op mijn kleine meiden...we zijn dan ook meteen in de auto gesprongen om in het Shopping Center onderbroekjes te gaan kopen. En voor ieder een boekje en stickertjes...kwestie van het wat aan te moedigen, hè, want nu we begonnen zijn met de potjestraining wil ik liefst ineens doorbijten. We'll keep you posted!

P.S. Hihi, ik ben stiekem toch een beetje blij dat het bij mij was, dat eerste kakje op het potje...dat had ik voor geen geld willen missen!!

Omdat papa op school was, heb ik er maar een fotootje genomen van het 'bewijsmateriaal' :

Speeldate en nóg een schoolfeest

Jaja, 't is een druk weekendje; vanmorgen gaat papa al om zeven uur de deur uit : hij gaat nog aansluiten bij het vrijgezellen-avonturenweekend van een vriend in de Ardennen. Er staat kayak op het programma. 'Papa gaat met 't bootje varen,' zegt hij tegen de meisjes. Oei, slechte zet, denk ik nog bij mezelf, en ja hoor: Ella zet het op 'n huilen : 'Ella mee va-va!' Maar papa kiest voor de snelle oplossing: 'Nee, nee, dat was een grapje : papa gaat werken...' Oef, huilbui gedaan.

Deze voormiddag hebben we een speeldate met Kaat en Tess, een tweeling die ongeveer 10 maanden ouder is dan Ella en Louise. Rond 10u arriveren ze. Er wordt meteen volop gespeeld! Echt samen spelen doen de meisjes nog niet, maar kom : laat ons zeggen dat er toch sprake is van enige interactie ;-)

We eten samen lekkere sandwiches en Kaat en Tess, die al flinke grote meisjes zijn, demonstreren aan Ella en Louise hoe je op het potje gaat. En hoe je zelf je schoenen moet aandoen. Nu hopen dat ze het onthouden hebben!

Na het eten wordt er nog even gespeeld en dan gaan Kaat en Tess Ella en Louise mee in hun bedjes leggen, en hun mama keert niet veel later met hen huiswaarts.

Na de middagdut staat er ook iets op het programma: het is schoolfeest in de school van Milan, en daar gaan we een kijkje nemen. Oma en opa zijn er ook, en natuurlijk tante Nancy, Milan en Helen. De meisjes mogen op zo'n echte ouderwetse schoolbank een ijsje eten. Daarna spelen ze wat in de zandbak en op de speeltuin. We kijken ook naar Milan's optreden met de diabolo.

Daarna gaan we snel naar huis, want ik moet nog koken en ik wil op tijd beginnen aan het avondritueel (ze moeten in bad) omdat ik alleen ben. Maar gelukkig belt papa al snel dat hij op komst is. De meisjes zijn heel blij hem te zien! Zo blij dat Ella na anderhalf uur nog altijd niet wil slapen...;-)

Leuk dagje

Vandaag, zaterdag, moet ik werken en papa ook, want het is schoolfeest op z'n school. Tantina en Omewes komen op de meisjes passen. Ik heb het hen al verteld en ze kunnen niet wachten tot ze er zijn!! Ze gaan de hele tijd aan het raam kijken of 'Owiwes' en 'Ti ti taaa' er nog niet zijn...;-) Even later wuiven er twee blijgezinde meisjes naar me van achter het raam wanneer ik doorrijd naar het werk... Ze hebben een leuk dagje gehad met Tantina en Omewes...kijk maar naar de foto's die Tantina stiekem met mama's toestel nam ;-) !

Wanneer ik om vier uur gedaan heb met werken ga ik vlug de meisjes oppikken (al volledig klaargestoomd door Tantina en Omewes!) en rijden we naar de school van papa. Er is daar vanalles te beleven en ook heel veel volk. De meisjes mogen even spelen in het 1ste kleuterklasje. Super vinden ze dat!! Het is zelfs zo leuk dat ik ze niet meer mee krijg. Maar als ik het woord 'springkasteel 'laat vallen, zijn ze plots niet meer te houden ;-). Verder spelen ze nog op het speeltuintje en in de zandbak, alvorens ik met twee moe-e meisjes huiswaarts keer...

Hier een fotootje van vandaag naast dat van een jaar geleden op het schoolfeest...wat worden ze groot, he!

'Mama maak!'

En hier zijn ze dan...mijn allereerste naai-creaties!!! Ik ben er zowaar fier op. Sinds enkele weken volg ik op vrijdagvoormiddag naailessen, zodat ik voor mijn kroost zelf kleedjes kan maken (en wie weet na de bevalling ook wel voor mezelf ;-)

Het was geen simpel modelleke om mee te beginnen, en ik moet toegeven dat de 'juf' wel hier en daar geholpen heeft, maar toch : voor een eerste naai-onderneming vind ik het zelf eigenlijk wel geslaagd (hoewel het verre van perfect is, hoor!!). De meisjes zijn er er superblij mee! 'Mama maak' zeggen ze heel de tijd (ikke: glunder, glunder). Nu hopen dat het een tijdje blijft passen...

Ik heb alvast wat stofjes ingeslagen want nu heb ik de smaak te pakken!

Weekend Beekse Bergen

Vrijdag 16 mei

Joepie, vanavond vertrekken we voor een weekendje naar de Beekse Bergen! We hebben er een bungalow gehuurd samen met onze collega-tweelingouders en goeie vrienden Tessa en Jens en hun 14 maanden oude tweeling Cara en Nomi.

Het wordt weer een hele verhuis...ik ben al steendood en we moeten nog vertrekken. Heb al een week last van een enorme hoest én een sinusitis...geen lachertje. Gelukkig gaat het nu al een beetje beter. Maar het inpakken blijft een hele klus die ik in de namiddag alleen moet klaren zodat we kunnen vertrekken wanneer papa thuis komt van school.

Rond 18u komen we aan op het vakantiedomein, gelegen in een prachtig natuurgebied. Onze 'jungalow' voor 6 personen blijkt wel heel kleine slaapkamertjes te hebben: er is één slaapkamer met dubbel bed, waar nét één babybedje bij kan. De twee andere slaapkamers hebben elk een stapelbed, en daar kan ook net één babybedje bij. Oei, wat nu? We hebben plaats nodig voor 4 babybedjes!! Na wat gepuzzel en overleg besluiten we Ella en Louise samen in het onderste bed van een stapelbed te laten slapen; ik zal op een matras ernaast slapen en Kevin in het bed erboven.

We installeren ons en geven de 4 kindjes eten en dan is het voor hen bedtijd. We houden die van ons nog wat langer wakker dan normaal zodat ze zeker moe genoeg zijn als ze hun grote bed in gaan. We leggen hen in hun slaapzak naast elkaar in bed en zeggen dat ze nu heel flink moeten zijn en als grote meisjes in het grote bed mogen slapen. Ze lijken het te snappen...Ze blijven flink liggen wanneer we de kamer uitgaan. 'Zou het zo simpel zijn, 'denken we even. Maar al gauw blijkt dat de meisjes, zoals verwacht, een heus feestje bouwen in hun bed: ze gieren het uit van de pret!! We laten hen even begaan (ach ja, hoe waren we zelf als kind...;-)) maar wanneer we horen dat Ella het niet meer leuk vindt en wil slapen, grijpen we in. We leggen hen elk aan één kant van het bed en drukken erop dat ze daar moeten blijven liggen. Protest van Ella: ze wil vlak naast de zus slapen...lief, hè. Ook Louise wil dicht bij Ella slapen: zo dicht dat we haar een paar keer van haar zusje af moeten halen ;-) Al bij al valt het nog wel mee: na een klein uurtje liggen ze allebei vredig naast elkaar te slapen...mama en papa helemaal vertederd!

Iets minder vertederd ben ik wanneer 's nachts voor de 4de keer (nét als ik terug slaap) één van mijn dochters bovenop mij beland...ze rollen geregeld uit het bed. Ik besluit manlief, die boven in het stapelbed ligt te snurken, wakker te maken en zijn rustig plekje af te pakken en kan zo toch nog van enkele uurtjes slaap genieten.

Zaterdag 17 mei
Ik word wakker om 07.30u van Ella. Louise slaapt zelfs nog een kwartiertje door! Er heerst een gezellige drukte in de bungalow met twee tweelingen die pap moeten krijgen, aangekleed moeten worden en bokes moeten eten. Toch lukt het ons om op tijd aan de ingang van het safaripark te staan waar we hebben afgesproken met Yvonne, een Nederlandse die een jongenstweeling heeft die even oud is als Ella en Louise. Tessa en ik kennen haar via een internetforum. Nathan en Killian zijn dan wel een weekje jonger maar een halve kop groter dan Ella en Louise! Het klikt heel goed, zowel tussen de ouders als tussen de tweelingen, en samen brengen we een gezellig dagje door. We wandelen langs gnoes, olifanten, giraffen, leeuwen, beren en nog veel meer wilde dieren. 's Middags eten we gezellig samen onze bokes op. Wanneer we even later een speeltuintje tegenkomen en de kindjes even mogen spelen staat mijn hart een paar tellen stil : terwijl ik met een doek de glijbaan wat droog maak, zie ik Ella van een houten balk schuiven, toch wel 1m20 naar beneden...gelukkig komt ze eerst op haar voeten en knieën terecht en brengt ze het er met de schrik vanaf. Ik vervloek mezelf dat ik niet gezien heb dat de toegang naar die glijbaan geen gewone dichte brug was maar een smallere balk met koorden, waar ze is door gevallen...gelukkig is ze ongedeerd.

De meisjes slapen drie kwartiertjes in de buggy en daarna kunnen ze er weer tegenaan. We eten een vieruurtje in een cafetaria, waar we een poging doen om de drie tweelingen samen te fotograferen...geen sinecure! Met één tweeling is het al zo moeilijk om hen allebei samen te laten kijken naar de camera, laat staan met drie!! De mama's gaan erbij zitten, maar ook wij slagen er niet in de kinderen enkele tellen samen op schoot te houden. De papa's hebben even later - tot hun grote genoegen - meer succes!

Een groot succes is de safariboot. Het is de eerste keer dat Ella en Louise met een boot meevaren en amai, het is een groot succes!! Ze willen er al niet meer af en wanneer we er af zijn, willen ze er direct terug op.

Tegen de avond zijn de meisjes alle vier echt wel uitgeteld. Ze gaan vroeger in bed dan gisteren, maar toch besluiten Ella en Louise nog snel een klein feestje te bouwen in hun bed ;-) Drie kwartier later is het eindelijk stil en kunnen we genieten van heerlijke gourmet!

Zondag 18 mei
Vannacht geen uit-bed-vallende kindjes meer...alleen vanmorgen om 06.30u belandt Louise op Kevin's matras en wordt zo nogal bruusk wakker (en wij ook!). Ze valt nog even terug in slaap maar een kwartiertje later is ook Ella wakker en staan we maar op. We moeten ons tijdig klaar zien te krijgen want we gaan zwemmen!! Het subtropische zwembad op het vakantiedomein heeft een groot afgesloten kindergedeelte met enkele glijbanen. Dolle pret!! Cara en Nomi dobberen vrolijk rond in hun floaties-banden, en onze meisjes krijgen ook zwembadjes aan hun armpjes. Louise, onze waterrat, leeft zich helemaal uit, doet heuse zwempogingen en gaat zonder schrik van de glijbanen. Ella kruipt wel naar boven op de glijbaan maar alleen maar om het badspeeltje naar beneden te laten glijden ;-) Na een klein uurtje houden we het voor bekeken en kan de rush en de stress van het aankleden beginnen...toch altijd wel een gedoe, maar als je ziet hoe ze zich amuseren in het water is het dat meer dan waard.

's Middags eten we lekkere spaghetti in de bungalow en dan leggen de mama's hun kindjes in de buggy en gaan de papa's er een goeie lange wandeling mee maken zodat de meisjes kunnen slapen. Tegen dat ze terug komen hebben ze een uur geslapen en hebben Tessa en ik de bungalow opgeruimd en alles ingepakt. We besluiten nog eens een tochtje met de boot te maken die hier over het meer vaart. Aan 'Speelland' stappen we af. Dit keer hebben we geen probleem om de meisjes van de boot te krijgen want ze hebben al lang de grote speeltuin gezien! Na nader onderzoek lijkt die meer geschikt voor iets oudere kindjes, maar er zijn ook pony's die ze kunnen aaien (Louise aait erop los, Ella zegt 'aai' van op een veilige afstand ;-) en even later ontdekken we wat verderop de peuterspeeltuin en nog veel meer leuke dingen! De meisjes mogen een ritje maken op de paardenmolen, maar dat is geen succes: we zetten hen met vier in een karretje, maar wanneer één van de vier (ik denk Louise) het plots niet meer leuk vindt en het op een huilen zet, volgen de andere drie al snel en zo komt er om de tien seconden een karretje met twee huilende tweelingen voorbij! Ocharme toch! We verdelen ons en trachten door gekke bekken te trekken en te wuiven de meisjes wat op hun gemak te stellen, maar zonder succes. Meer succes - althans bij onze meisjes - heeft het springkasteel. Dat vinden ze écht de max!

We eten nog een lekker ijsje en dan wandelen we terug naar de bungalow waar we ons klaar maken om naar huis te vertrekken. Het was een leuk maar vermoeiend weekend, en ik merk dat ik me precies wat geforceerd heb...wat last van harde buiken. Tja, ik wil zo graag niks missen met de meisjes maar eigenlijk zou ik wat meer aan ons ukje in mijn buik moeten denken...voor hem/haar ben ik immers ook al verantwoordelijk...

In de auto op weg naar huis zorgt Ella voor het nodige entertainment : eerst geeft ze vol overtuiging haar beer stukjes van haar boterham te eten. Even later trekt ze het zonneschermpje van het raam zodat de beer beter buiten kan kijken : 'Baaaa, kijk!' En nóg even later doet ze haar schoenen en kousen uit en steekt, lenig dat ze is, vaar voet in haar mond!! Ze kijkt me triomfantelijk aan en zegt dan : 'Mmmm, ijssssjjj!' Wat een fantasie heeft dat kind!

Terug thuis leggen we er snel twee te slapen in hun eigen bedje. We hopen op een rustige nacht, maar Louise's neusje is volledig verstopt en de arme meid kan er niet van slapen. Ten einde raad nemen we haar om middernacht maar bij ons in bed, waar ze een tweetal uurtjes tussen ons in slaapt, en daarna slaapt ze verder in haar eigen bed. Maar om 05.45u is Ella alweer wakker...Tja, het leven van tweelingouders kan hard zijn...;-) Ook vannacht blijkt het niet te zullen lukken om eens goed te slapen: terwijl ik dit zit te typen ben ik al een keer of vijf naar boven gemoeten om Louise te troosten, neusje te spoelen, tutje terug te geven, ... Ik heb nu net een gepelde ui naast haar bed gezet in de hoop dat dat verlichting brengt.

Maar in ieder geval: het was een geslaagd weekend en voor herhaling vatbaar!

Klik op de foto...

Weekend Beekse Bergen

Bij 'Okgeeee' en 'Iiiiiii' in Center Parcs

Zondag worden we om 6u gewekt door onze dochters ...en door een stralend zonnetje! Snel iedereen aankleden, ontbijten, inpakken en wegwezen : we gaan naar Nonkel Geert en Tine, die een weekend in Center Parcs zitten! De meisjes hebben er zin in : elke keer als we stoppen voor een rood licht denken ze dat we er zijn en roepen ze 'Iiiiiiii' (Tine) en 'Okgeeee' (nonkel Geert), pakken hun truitjes en proberen ze alvast aan te doen (met de nodige frustratie tot gevolg!). Nog vóór 10 uur rijden we de parking op in Erperheide (waar we zelf in februari waren). Het appartement van nonkel Geert en Tine ligt vlak naast de kinderboerderij; daar moeten we dus eerst even binnen wippen. Er zijn blijkbaar nog niet zo lang geleden een aantal kleine dwerggeitjes geboren....zoooooo schattig! Als ik een binnenzak had gehad, en als daar zo'n geitje in gepast had, zou ik er zeker eentje mee naar huis hebben genomen ;-) . Ella durft zoals gewoonlijk maar eventjes aaien, maar Louise, onze grote dierenvriend, probeert de babygeitjes zelfs op te pakken! Ook de tractors zijn nog een even groot succes als in februari, evenals de speeltuin. We merken dat de meisjes weeral wat handiger zijn geworden in het klimmen: dingen waar we hen in februari nog moesten opzetten, daar klimmen ze nu zonder problemen zelf op. En ze gaan zelfs op de grote speeltuin van de tunnel-glijbaan!

We besluiten nog vóór de middag te gaan zwemmen. Groot succes! Louise is een echte waterrat en met het zwemvestje van Center Parcs kan ze zelfs al eventjes alleen blijven bovendrijven (we hebben dit toch maar niet te lang uitgetest ;-) Ella klampt zich als een aapje vast aan mama (yes! kom ik nog eens volledig aan mijn trekken ;-) maar durft op den duur toch ook wat plensen. Het terug aankleden verloopt vlot; een koekje in de hand kan wonderen doen. Tja, op den duur kent ge wel wat trucskes om twee peuters rustig te houden. We eten bokes met 'kaassj' in het tuintje van het appartement. Na het eten gaan de meisjes even op ontdekking tot bij het naburige appartement, en krijgen van de bewoners prompt elk een twixje aangeboden! Trots komen ze het aan mama laten zien...tja, nu kan ik moeilijk anders dan hen eens laten proeven...amai, lekker dat ze het vinden! Door de chocolade-boost zijn ze allebei weer klaarwakker en spelen ze kiekeboe achter het raam. Ze lachen zich te pletter met z'n tweetjes! Toch zalig dat ze zo leuk samen kunnen spelen...ze hebben altijd een speelkameraadje bij de hand. Omdat het zo'n prachtig weer is willen we er zoveel mogelijk van genieten, dus maken we nog een wandelingetje naar de speeltuin. Maar nog vóór we er zijn, gebeurt er iets dat nog nooit gebeurd is: Louise vraagt 'ssssjlaap?' Jaja, beste lezertjes, ze vraagt zélf om te mogen slapen! Ella ziet een dutje ook wel zitten, dus leggen we hen plat, geven hen hun tutje en knuffels en tegen alle verwachtingen in liggen ze allebei binnen de 5 minuten te knorren!! Ze zullen echt wel pompaf geweest zijn van 't zwemmen. We wandelen rustig een drie kwartiertjes, en dan zetten we ons op een terrasje. Na enkele minuten worden de meisjes natuurlijk wakker. Ach ja, we zijn al blij dat ze wat geslapen hebben! Op dat terrasje eten we een ijsje, drinken iets en de meisjes kunnen er in het kleine speeltuintje. Nonkel Geert gaat even mee spelen met hen zodat mama en papa rustig van het zonnetje kunnen genieten. Na nog een kort bezoekje aan de geitjes keren we huiswaarts, zodat de meisjes op tijd hun bed in kunnen en nonkel Geert en Tine nog in alle rust kunnen genieten van hun laatste avondje Center Parcs. We dachten dat de meisjes in de auto wel zouden slapen, maar niks is minder waar: Louise houdt geen seconde haar mond! 'Moooooootoooo, auto, okgeee, iiiiiii, mèèèèè, ijssssjj....' de hele dag passeert de revue (ook maandag mogen we daar nog een hele dag van genieten!). Thuis gekomen geven we hen nog vlug wat eten, en dan bad en bed in. Van op de verzorgingstafel belt Louise met haar speelgoedtelefoon naar nonkel Geert om te zeggen dat we thuis zijn : 'Okgeee, iiiii, thuis!' 't Was een leuk dagje, en tof dat de meisjes Geert en Tine al zo goed kennen. Binnenkort kom ik ze eens bij jullie droppen, okee? ;-)

Electra-complex

Ik steek het daar maar op. Ik plak een naam op het fenomeen dat ik nu al enkele weken bij mijn dochters merk. Het electra-complex is de 'vrouwelijke versie' van Freud's oedipus-complex, en houdt in dat dochters zich - voornamelijk tussen het 2de en 3de levensjaar - zouden 'aangetrokken' voelen door hun vader. Met andere woorden : meisjes van die leeftijd trekken meer naar de papa, en zien de mama een beetje als 'concurrentie'! De laatste tijd word ik hier geregeld mee geconfronteerd...;-(

' s Morgens bijvoorbeeld. Ella is altijd al een vroege vogel geweest, en sinds kort slaapt Louise ook niet veel langer dan tot 6 uur. De meisjes zijn dan echter nog heel moe (en ja, papa en mama ook!) dus mogen ze nog even bij ons in bed waar ze dan soms als we geluk hebben nog eventjes in slaap vallen. Sinds enkele weken willen ze alleen nog maar bij papa in bed liggen, liefst boven op hem én met twee tegelijk! Zo ligt papa daar dan met in elke schouderholte één dochter...Een schattig zicht is het, dat wel, maar o wee wanneer papa en mama elkaar eventjes knuffelen : 'Mama, nee nee!' klinkt het dan op een vermanend toontje! En als ze echt nog niet goed wakker zijn, eindigt het gewoonlijk met twee huilende meisjes. 'Geef mama eens een dikke knuffel', vraag ik bijna smekend. Maar gewoonlijk vang ik bot : 'Nee... papa!' Vaak willen ze me 's morgens nog niet eens een kusje geven... :-( Na een tijdje gaat het dan wel over en komen ze ook met mama knuffelen. Maar 's avonds om hun fles te drinken ('s avonds krijgen ze die nog gezellig op schoot) is 't hetzelfde liedje: ze willen allebei bij papa drinken...en daar zit ik dan...ik die heelder dagen mijne nikkel voor hen afdraai. Ik die hen 8 maanden in mijn buik heb gedragen. Ik, hun eigen moeder, wiens leven haast volledig in het teken van de kinderen staat...ik word gewoon afgewezen!! 't Is niet dat ik Kevin dat niet gun, maar...ik ben stikjaloers!!! Wanneer ik hen 's middags uit hun bedje haal, is 't eerste dat ze vragen 'Papa?'. Wanneer ik dan vertel dat papa nog gaan werken is, wordt dat gewoonlijk op geween onthaald... Verdrietig word ik ervan!! Waar zijn die twee mama's kindjes van vroeger naartoe?? Komen ze ooit nog terug? Ik hoop het ...

Ik heb al pogingen ondernomen om het tij te doen keren : volgens Kevin kwam het omdat hij er 's nachts gewoonlijk uitgaat als ze hun tut kwijt zijn, en omdat hij ze 's morgens altijd uit bed haalt. Dus ben ik van 't weekend 's nachts opgestaan en heb hen 's morgens uit hun bedje gehaald. Maar van 't moment dat ze papa zien, kan ik hen niet meer bij mij houden...

Okee, ik moet toegeven dat ik overdag ook wel mijn portie knuffels krijg, maar vanaf het moment dat papa in het vizier verschijnt, is het al papa wat de klok slaat. En kan ik hen ongelijk geven? Papa is de ideale speelkameraad, geeft hen alle aandacht als hij thuiskomt van school (terwijl mama hen onmogelijk de hele dag door aandacht kan geven...), wordt het nooit beu om met hen te spelen, gooit hen in de lucht, speelt verstoppertje met hen, ... niet moeilijk dat ze niet van hem weg te slaan zijn. En natuurlijk verdient hij al die liefde en aandacht van z'n dochters en natuurlijk ben ik blij dat hij zo'n superpapa is...maar mama voelt zich soms een beetje tekort gedaan!!!

Wacht maar tot ons boeleke er is...daar zal ik eens een echt mama's kindje van maken...nèh ! ;-)

Nieuwe schoentjes en fietsen met papa

Zaterdag moet ik werken. Maar eerst gaan we nog zomerschoentjes kopen voor Ella en Louise, want met dit mooie weer kan ik hen toch moeilijk in hun winterschoenen laten rondlopen. Voor sandaaltjes vind ik het nog wat frisjes. (Hoewel...als het weer zo nog een poosje blijft, gaan we toch ook sandaaltjes moeten aanschaffen!)Het worden mooie half open beige schoentjes met een bloemetje op(voor elk een ander merk, ze kennen ze al uit elkaar!). De meisjes hebben ondertussen al maatje 22! Hun voetjes zijn dus even groot, alleen heeft Ella iets bredere voeten en een hogere wreef.
Allez, ons geld is weeral op voor de rest van de maand...;-) Terwijl mama werkt (om terug wat geld in 't bakske te krijgen ;-) gaat papa met z'n dochters fietsen. Ze zijn langs de boten gefietst (het kanaal) en langs maar liefst twéé speeltuinen, waar de meisjes naar hartelust geravot hebben. Jammer genoeg zijn er geen foto's van...tja...mannen, hè ;-)

Luna en Ferre op bezoek

Ook vrijdag 2 mei is een goed gevuld dagje: in de voormiddag komen oma, opa, tante Nancy, nonkel Kris en Helen onder onze pergola ontbijten. En in de namiddag komen Luna en Ferre spelen! Luna (1,5 jaar ouders dan onze meisjes) kan niet genoeg krijgen van schommelen en Ferre (7 maanden jonger dan onze meisjes) is gewoon content, eender waar hij zit! Hij maakt zelfs een ritje in onze bolderkar, bij Ella op schoot! Kan ze alvast oefenen voor als ons kleine broertje of zusje er is! Wanneer het begint te regenen eten we op het terras een lekkere wafel met fruit. Louise kan maar niet genoeg krijgen van de siroop (smaakt niet bij wafels, ik weet het, maar er was niet veel anders in huis!) : in plaats van haar wafel erin te soppen, eet ze de wafel droog op en lekt ze daarna met haar vingertje de siroop op...;-)

's Avonds liggen er twee volledig uitgeteld om 19u in hun bed! Een uur later is alle suiker uitgewerkt zodat ze uiteindelijk toch nog in slaap vallen...

Twins rule in Kessel-Lo!

Op donderdag 1 mei hebben we rendez-vous met een aantal andere tweelingen en hun ouders op het Provinciaal Domein nabij Leuven. We kennen ondertussen al een heleboel andere tweelingouders en 't is altijd leuk om ervaringen en tips uit te wisselen, en om al die tweelingen bij elkaar te zien!

't Is maar frisjes 's morgens en we zijn blij dat we ons meisjes hun dikke jassen hebben aangedaan. Eerst bekijken we samen met Cara en Nomi de geitjes, ezels en het varken op de boerderij. Louise schrikt zich een hoedje wanneer de ezel, die ze net wat gras wou geven, plots op zo'n 30 cm van haar neus begint te balken!! Ze moet efkes bekomen bij papa.

De speeltuin is een groot succes bij alle tweelingen. De oudste twins gaan op eigen houtje op ontdekking, de kleinsten blijven bij mama en papa en die van ons? Die zitten ergens tussenin : ze gaan zelf op pad maar mama of papa moeten geregeld even meegaan en natuurlijk goed in 't oog houden waar ze allemaal op willen kruipen, want die twee acrobaten van ons halen de laatste tijd nogal wat halsbrekende toeren uit!

We pick-nicken allemaal samen op een terras, waar we helaas moeten schuilen voor enkele pittige regenbuien. Na het eten houden we het voor bekeken en trekken we huiswaarts. Tegen alle verwachtingen in vallen de meisjes binnen de vijf minuten in slaap in de auto! Ze worden pas wakker wanneer we thuis op de oprit rijden. Een geslaagde uitstap!

Diertjes kijken met Cara en Nomi ; Louise en Nomi : dikke vriendjes!

Ella in actie op de speeltuin