Ontdek de ster ;-)

Met het hele gezin op de fiets!

Puur genieten was het dit weekend, dank zij flinke kindjes en dank zij...onze fiets! Eindelijkkunnen we met het hele gezin gaan fietsen, en het is super. Vóór we kinderen hadden, reden Kevin en ik wel redelijk wat met de fiets. Kevin deed meerdere buitenlandse reizen per fiets, en samen fietsten we eens van hier naar Parijs. Toen we nog maar twee kindjes hadden, trokken we er geregeld op uit met de meisjes in de fietskar. Ook ik legde zo met hen heuse afstanden af (was altijd wel stikkapot;-) Tijdens de zwangerschap van Norah kon ik echter al snel niet meer goed fietsen (door een combinatie van dikke buik en korte benen ;-) en eigenlijk was het dus al meer dan een jaar geleden dat ik nog eens verder dan de beenhouwer in 't dorp gefietst had.

Maar vorige week kochten we in de Decathlon een fietsstoeltje, zodat één van de grote meisjes bij mij achterop kan, en de andere met Norah bij papa in de fietskar. En nu kunnen we dus met het hele gezin gaan fietsen!

Gisteren deden we een korte proefrit naar ' Het lekker koeike' en iedereen vond het leuk. Wat een vrijheid!! Geen geknoei meer met kids in de auto krijgen en Norah telkens 'overladen' van de maxicosi naar de buggy. Gewoon hup de fiets op, en rijden maar!

Vandaag, zondag, willen we naar de zoo. Louise vraagt al een hele tijd om nog eens naar de diertjes te gaan kijken. 't Is mooi weer, dus we wagen het erop van met de fiets te gaan! Een hele onderneming, zo met drie kleine kindjes, maar we zien het volledig zitten. Gepakt en gezakt vertrekken we om 09.30u richting Antwerpen. Norah valt al snel in slaap, knus in de fietskar tegen grote zus Ella aan. Het gaat erg vlot en na een uurtje staan we al in de Zoo!

We genieten er met volle teugen van. Het is niet te druk, en de olijke tweeling is in vorm! Louise is zelfs niet meer bang van de luipaarden en wil er zelfs bij poseren voor een foto. Ella loopt de ganse dag te zingen, hoewel dat even overgaat in brullen tijdens de zeeleeuwenshow! 'De zeeleeuw mag niet naar mij komen, hè,' zegt ze altijd maar. Ook de leeuwen hebben veel succes bij onze meiden. Twee leeuwinnen zijn het. 'Papa leeuw is naar school gaan werken, ' volgens Louise ;-)

Ook onze kleinste spruit is de hele dag su-per-braaf!! Geen kik geeft ze, altijd maar rondkijken of slapen. De vissen vindt ze fantastisch (dat vonden E en L ook op die leeftijd). 't Kind heeft gene moment geweend, van heel de dag niet! Ik wijt dat toch wel aan het feit dat ze aan de borst kan zoveel ze maar wil. Heb haar een drietal keer eten gegeven, telkens maar enkele minuutjes. Toch handig, hoor, altijd je eten bij de hand hebben en het op elke moment en plaats kunnen geven. En de draagdoek hebben we ook weer goed gebruikt. Eerst goed rondkijken, en dan lekker dicht tegen mama aan in slaap vallen...zalig toch!?

De terugrit verloopt ook vlotjes. Louise zit nu in de kar met Norah, en Ella zit bij mij achterop. En maar zingen : 'Mooi, de wereld is mooi, zo mooi, zo mooi, ...!' We houden een stop bij de speeltuin in het Rivierenhof, waar Jolien nog even mee komt spelen. Daarna keren we huiswaarts, helaas voor mama is het windop langs het kanaal, pffff, mijne fysiek is toch écht niet meer wat 't geweest is... En als afsluiter van deze mooie dag eten we natuurlijk frietjes.

Om 19.45u liggen ál ons kinderen te snurken...zo kunnen papa en ik in alle rust nog wat napraten en nagenieten van deze heerlijke dag!

Gezinsuitbreiding!

Jaja, 't moest er eens van komen, hè. Jullie dachten toch niet dat we gingen stoppen bij drie!

We weten nu hoe het is om één kindje tegelijk te krijgen. En voor een tweeling, daar draaien we ook onze hand niet meer voor om. Daarom gaan we nu resoluut voor ... drie tegelijk!!! We hebben erop gewacht, er naar uitgekeken, al het nodige in huis gehaald, en dan plots, verleden woensdag, dienden ze zich aan. En schattig dat ze zijn...ik zou ze het liefst heel de dag op m'n schoot houden. Voor drie is er nét genoeg plaats. Ze lijken erg op elkaar, maar we zien toch duidelijk enkele verschillen. Alledrie hebben ze hun eigen karaktertje! De kleinste is de hevigste, de donkerste de bangste, en de lichtste het grappigst. Tandjes hebben ze al. Véél, en scherpe. Ze kauwen op alles wat ze tegenkomen.

Dat is voornamelijk gras.

Jaja, beste lezers, de olijke tweeling proudly present......

.......ONS KONIJNEN!!!!!!

Ze kregen de klinkende namen Huppel (konijntje van Ella), Hopla (van Louise) en Snuffel (Van Norah). Met uitzondering van Norah hebben de kinderen de naam voor hun konijntje zelf bedacht. De eerste kennismaking verliep nogal heftig: wat is zo'n konijntje snel, en wat heeft het scherpe nageltjes! Ella en Louise moesten toch even eerst hun angst overwinnen alvorens ze het dierven aaien! Norah daarentegen zou het arm beest ocharme doodgeknuffeld hebben! Ze zag het meteen zo graag dat ze het bij zijn pels in een houdgreep hield en niet meer loste ;-) Gelukkig kon het beest in kwestie er nog mee lachen.

Bij deze willen wij alvast een oproep lanceren voor eventuele rabbit-sitters wanneer wij in juli op vakantie gaan. Gelieve uw kandidatuur te plaatsen bij 'reacties' ;-)

Zeg nu zelf...zijn ze niet om op te eten?? ;-)

Tandjes!

Sinds anderhalve week staat het eerste tandje erdoor, en sinds begin deze week het tweede! Ze is daarmee sneller dan haar zussen. Als ze 't nu maar niet in dat schattige kopje van haar haalt om mij te bijten terwijl ik haar eten geef... ;-)