Nieuwjaarsbrief

Wel een beetje laat, maar op de site van Jolien en Wannes vond ik inspiratie: nu de Nieuwjaarsbrieven voor de grootouders en alle meters en peters (en dat zijn er een heleboel!) allemaal zijn voorgebracht, mag hij hier wel gepubliceerd worden.

Liefste ...,

Ik sta hier met mijn briefje klaar
dus ga zitten, kijk en luister maar.
Ik ben al héél groot
en nu maak ik mijn buikje bloot!
Ik kan roepen als een indiaan
en ik kan ook al op mijn hoofdje staan.
Ik kan dansen in het rond
hier zijn mijn haartjes en hier is mijn mond.
De poes zegt 'Miauw' en het hondje zegt 'Waf',
liefste ..., sta je nu niet paf?
Tot slot gooi ik nog een kusje naar jou
zo zeg ik dat ik van je hou!

Gelukkig Nieuwjaar!

Eigenlijk hadden we opgelijst welke gebaren de meisjes allemaal al kunnen maken, en daar hebben we dan een versje rond gemaakt. Bij elk zinnetje deden ze dus een gebaar: handjes in de lucht, haartjes wijzen, op het hoofdje staan, kusje gooien,... De 'miauw' en de 'waf' zeiden ze zelf. En bij 'hier is mijn mond' staken ze hun tong uit! We zijn slechts enkele dagen vóór Nieuwjaar met hen beginnen oefenen, en ze konden het perfect. Op den duur waren ze zelfs telkens met hun gebaren voor op de tekst die ik las: ze wisten gewoon al wat er ging komen!

Als decoratie hebben we hen zich laten uitleven met vingerverf...met best wel mooie resultaten! Bovendien kreeg iedereen er nog een mooie foto bij, in een houten fotokadertje dat ze ook met vingerverf versierd hadden.

Moet het gezegd dat deze Nieuwjaarsbrief veel succes oogstte bij iedereen??

Vogelenmarkt

...zo begonnen wij vanochtend de dag: met het eten van lekkere gebakken boterhammen! Een stevig ontbijt want we gaan op pad: naar de Vogelenmarkt in de Koekenstad!
(Jammer genoeg vergaten we het fototoestel mee te nemen...)

Eerst trekken we naar enkele dierenwinkels, waar de meisjes hun oogjes uitkijken: vogeltjes in alle soorten en maten, vissen, slangen, hagedissen, muisjes, konijnen, cavia's en poezen! De vogeltjes hebben veel succes en papa en ik spelen alvast met het idee om een volière te maken onder onze pergola...leuk toch, heel het jaar door getsjierp van de vogeltjes!

We zijn een beetje aan de late kant en daardoor is het al erg druk op de markt. Papa neemt het stuur van de tweelingbuggy over want mama wordt tureluut door die drukte en heeft dan de neiging om tegen mensen hun schenen te gaan rijden ;-)

Bij het kraampje waar je de konijntjes en cavia's mag aaien zijn onze meisjes niet weg te slaan: vooral Ella wil niet weg vooraleer ze elk, maar dan ook ELK diertje geaaid heeft. En dan wil ze dat ééntje nog eens terug aaien. En dat kleine konijntje ook nog eens. En...

Met een koek lokken we de olijke tweeling terug in de buggy. Het wordt stilaan tijd om huiswaarts te keren. De buit: drie heerlijke marokkaanse broden en 2 meter fleece stof om nieuwe slaapzakjes uit te maken (bij deze: heeft er toevallig iemand een patroontje van een slaapzak??)

Op weg naar de auto krijg ik een genieus idee, dat ook bij papa en de meisjes veel bijval vindt: laten we in de Lunch Garden gaan eten! We deden dit al eens eerder met de meisjes en dat is eigenlijk al heel goed te doen. Ze eten heel flink : elk een kindermenuutje (fish fingers met frietjes en worteltjes) en er schiet eigenlijk niet zo gek veel van over. Okee, er ligt heel veel op de grond, maar dat is voor één keertje onze zorg niet ;-) (hoewel ik het uiteraard wel opraap!) Zondagmiddag is de gemiddelde leeftijd van het Lunch Garden-publiek blijkbaar vrij hoog, en menig oud dametje komt in de meisjes hun wangen knijpen. Van alle omringende tafeltjes weerklinken 'Koeliekoeliekoeli'-geluidjes en wordt er gezwaaid en gelachen naar onze tweeling. Die vinden het fantastisch om in het middelpunt van de aandacht te staan! Louise begint spontaan naar opa te vragen. 'Nee, schatje', leg ik haar uit, 'opa is hier niet, maar wel een heleboel andere oude mensen' ;-) Grapje, hoor, megaopa!

Het ijsje dat ze gratis bij de kindermenu krijgen kan hen niet meer boeien wanneer ze de speelhoek ontdekken: ze kleuren, lezen in boekjes, ...terwijl mama en papa dan maar de ijsjes opeten (wat vinden we dat erg!) Hen mee naar huis krijgen is een ander paar mouwen: gelukkig helpt spreken over beer en tut, die thuis liggen te wachten...

Thuis vliegen ze meteen in hun bedjes. Ella slaapt van 13.45u tot bijna 15.30u, een absoluut record, dat echter moeiteloos wordt gebroken door Louise, die ik om 16.20u maar ga wakker maken...

We maken er verder een luie middag van: de meisjes kijken wat naar Bumba terwijl mama wat opruimt en papa wat verbeterwerk voor school doet. 's Avonds smullen we van de marokkaanse broden, en dan gaan Ella en Louise nog in bad. Ella doet pipi terwijl ze nog rechtstaat in bad. Gevolg: Louise wil niet gaan zitten in het water...Tja, hoe zou je zelf zijn!

Wij doen alles samen!!

Wij zijn een tweeling en wij doen alles samen: zelfs op het potje zitten!

...met de nadruk op 'zitten' want verder is er nog geen enkele activiteit te bespeuren ;-) De meisjes gaan gewillig enkele keren per dag op het potje zitten. Vanaf het moment dat ze zitten roepen ze dan: 'Boek!!' en dan moeten mama of papa bij hen komen zitten om samen in een boekje te kijken. Zo blijven ze dan wel enkele minuutjes zitten. Ondertussen hebben ze elk hun eigen potje en ze weten verdomd goed welk potje van wie is. En o wee als zuslief op mijn potje zit!! Pop of beer belanden ook meermaals per dag op het potje. Ze krijgen dan een duidelijke opdracht: 'kaka!' Jaja, ze weten duidelijk waar het potje voor dient...

Megaspeelstad

Met een aantal andere tweelingen en hun ouders zijn we onlangs naar Megaspeelstad in Wechelderzande geweest. Het was op een regenachtige zaterdagnamiddag, en het was er megadruk ;-) Maar dat hield de olijke tweeling niet tegen om zich volledig te geven in het peutergedeelte van dit MEGAgrote overdekte pretpark. Zo konden zij zich uitleven terwijl papa en mama met gelijkgestemde zielen wat bijkletsten over het wel en wee met een tweeling...

Namiddagje binnen spelen

Koud en donker weer vandaag...daarom blijven we vanmiddag gezellig binnen! Wat doen we dan zoal?

- proberen zelf onze kousen aan te doen (met wisselend succes)

- onder de tafel door kruipen (tegenwoordig dé favoriete bezigheid...ze hebben het kruipen herontdekt!)

- 'Piep, Ella, waar blijf je nou?'

- popje eten geven :

- een tentje bouwen en daar onder spelen...pret én decibels verzekerd!

- ravotten met papa wanneer die van zijn werk komt:

Onze living lijkt wel Ground Zero wanneer het tijd is om te gaan slapen, maar gelukkig kunnen onze meisjes al flink opruimen (zucht)!

Potjestraining: klaar....start!

Sinds een tweetal maanden maakt Louise ons deelgenoot van haar...ahum, laat ons zeggen intieme bezigheden: ze komt ons vertellen wanneer ze kaka aan het doen is, of net gedaan heeft. Dat betekent toch dat ze ermee bezig is, en dat ze beseft wanneer er iets gebeurt. Daarom haalde ik een tijdje geleden al eens het potje uit de kast. Tot nu toe deed het eigenlijk meer dienst als stoeltje, werd ermee door de living gezeuld, of werd de pop erop gezet. De meiden wilden er wel op gaan zitten, maar alleen met hun kleren aan! Daar is nu verandering in gekomen.

Gisteren las ik in de 'Brieven aan jonge ouders' dat peuters tussen 1,5 en 2 jaar het meest 'vatbaar' zijn voor de potjestraining. Dit omdat ze vanaf 2 jaar meestal zo koppig zijn dat ze het potje vooral gebruiken om hun ouders de kast op te jagen ;-). Ik dacht eerst dat het misschien nog wat vroeg was om al met echte potjestraining te beginnen, maar nu ik dat artikel gelezen heb, zijn we er volop ingevlogen! Louise is eerst aan de beurt; Ella toont nog niet bijzonder veel interesse in het hele toiletgebeuren maar zal ongetwijfeld snel volgen.

Louise gaat - zoals dat vaak gebeurt - met mama mee naar het toilet. Wanneer ik mijn ding gedaan heb, vraag ik haar of ze ook eens op het toilet wil zitten. En tot mijn stomme verbazing zegt ze 'ja'! Dus zet ik er haar even op, maar dat vond ze toch niet zo leuk. We gaan naar de living en daar zet ik haar op het potje. Ze blijft zowaar even zitten, maar loopt even snel al weer rond (zonder pamper). En ja, enkele seconden later doet ze pipi ...op de zetel!! Gelukkig is 't een afwasbare ;-)! Op dit soort ongelukjes zullen we ons al maar instellen...

Vanmorgen bij het aankleden vraag ik Louise of ze op het potje wil gaan zitten. Ik krijg een enthousiast 'ja!' te horen, en mijn flinke meid wandelt parmantig in haar blote billen naar het potje. Ik zet me er snel naast met een boekje om in te kijken, en kan het niet laten om ondertussen 'pssssss' geluidjes te maken, hihi! Even later is ze het beu, en kleed ik haar verder aan. Vanmiddag en vanavond hetzelfde ritueel. Nu nog wachten tot er daadwerkelijk iets in dat potje terecht komt...ik ben benieuwd!

Raar, of misschien juist wel logisch, is dat Louise nu heel bezitterig is t.o.v. 'haar' potje; als Ella er ook maar even durft aan te komen, grist Louise het uit haar handen...Ik heb uiteraard twee potjes, maar twee dezelfde en dat is achteraf bekeken niet zo'n goei idee. Er gaat er dus ééntje mee naar oma en opa, en ik koop er nog twee bij voor Ella...

Buiten spelen

Vorig weekend kwam eindelijk de zon er nog eens door, en daar hebben we natuurlijk van geprofiteerd!

Terwijl de meisjes aan het spelen zijn, loop ik wat rond met het fototoestel en maak hier en daar wat snapshots. Ik vraag aan Louise of ze eens mooi naast haar zus wil gaan staan. En deze foto is het resultaat... Twee seconden later zit Ella vast tussen de muur en Louise...Ik denk dat we de begrippen 'naast' en 'voor' nog eens duidelijk moeten uitleggen... ;-)

De schommel heeft nog altijd veel succes. Vooral wanneer papa duwt (want die duwt hoger en sneller dan mama, haha!). De meisjes hebben dan dolle pret:

Eerste memory

Louise kreeg van Tantina en Omewes met Nieuwjaar een houten memory-spel. Het is verbazingwekkend hoe snel onze meisjes door hadden wat de bedoeling ervan is! Nu doen ze niks liever dan aan hun nieuw tafeltje, op hun nieuwe stoeltjes zitten en memory spelen...Echt de spelregels volgens doen ze nog niet: ze schudden al de houten kaartjes uit de doos (misschien wel het allerleukste onderdeel van het spel!), leggen ze ondersteboven en draaien ze dan één voor één om. Ella roept dan altijd: 'Oooooooh!!!!' Als ze dan na een tijdje twee keer dezelfde kaartjes zien, kan hun blijdschap niet op. Ze leggen ze dan mooi op elkaar en in de doos. Terwijl ik Louise een andere pamper aan het aandoen ben, komt Ella nog met twee dezelfde kaartjes aangedraafd...ze hebben duidelijk door wat de bedoeling is! Mijn slimme meiden...;-)

Cornflake girls

De laatste tijd moet vooral Louise 's morgens niet veel meer van boterhammen hebben. We besluiten daarom dat de tijd rijp is om de meisjes te laten kennis maken met cornflakes als ontbijt. En het is een groot succes: enkele keren per week eten Ella en Louise flink met hun lepel cornflakes met een beetje melk (zonder suiker!) als ontbijt. Handig, moet mama geen bokes smeren. Hoewel...onverzadigbare Ella wil erna steevast nog een boke met confituur!

Over skiënde pinguins en brullende meiden...

Ella kreeg van haar peter, nonkel Geert, een leuk cadeau: een badspeeltje bestaande uit een soort katrolband, werkend met magneten, en een glijbaan. Het werkt op batterijen en de bedoeling is dat je de bijgeleverde, kleurrijke pinguins op de katrolband zet. Vervolgens gaan ze vanzelf naar boven en komen dan van de schans geskied. Ik moet toegeven dat het echt een supergrappig zicht is. Er is maar één probleem, nogal een groot: sinds dit speeltje in ons bad hangt, willen onze meisjes alleen nog maar IN het bad, en voor geen geld er nog UIT... Ongelofelijk hoe snel ze er mee weg waren om die pinguins in de juiste richting op die band te plaatsen. We spreken hier toch wel over de fijnere motoriek. En dolle pret natuurlijk als ze springend van de schans in het water terecht komen...De meisjes gieren het uit, en wij ook! Maar het is gedaan met de pret als mama en papa beslissen dat ze eruit moeten...Zelfs de anders zo flinke Louise huilt moord en brand. En dat is dan nog niks in vergelijking met de scène die haar zus opvoert...Bóós dat die is! En dat laat ze duidelijk blijken ook! Ze brult gewoon de hele straat bijeen. (wanneer ik de volgende dag onze buurvrouw zie, vraagt ze me wie er gisterenavond zo aan het brullen was...ge moet ni vragen!). Ze spartelt zo hard dat we haar gewoon niet aangekleed krijgen en ze in haar badjas even moet gaan kalmeren in de gang.

De volgende keer dat ze in bad gaan leggen we hen - je weet nooit of ze het al snappen - duidelijk uit dat ze met de pinguins mogen spelen, maar niet mogen wenen als ze uit het bad moeten, want anders gaan de pinguins volgende keer weg. Maar voor zulke reden zijn de meisjes natuurlijk nog niet vatbaar...we hebben dan maar wijselijk besloten om de skiënde pinguins slechts één maal per week boven te halen. Dat wordt dan de vaste 'pinguindag', waarschijnlijk binnenkort omgedoopt tot 'bruldag'...Buren: bij deze bent U gewaarschuwd... ;-)

Waterkiekens

Een keertje gaan zwemmen hoort er gewoon bij in de vakantie, dus trekken we met z'n allen naar het nieuwe zwembad in Brasschaat. Papa en ik hebben onze zwemkledij al onderaan zodat we snel klaar zijn en de meisjes hun zwempampertjes en badpakjes kunnen aandoen. Maar die familiecabines...daar stel ik mij toch serieus vragen bij, hoor. Die zijn absoluut niet berekend op families met een tweeling ;-) !

In het begin zijn de meisjes wat onwennig. Zelfs Louise, die de vorige keer zo'n waterrat bleek te zijn, houdt zich gedeist en de hand van mama of papa stevig vast. Het is superrustig in het zwembad (we zitten er dan ook al om half tien in) en het water is lekker warm. Stilaan komen de meisjes los : ze ontdekken de spuitende kabouters die ze één voor één gaan aaien, en even later wagen ze zich op het glijbaantje. In het begin vinden ze het allesbehalve leuk als ze water in hun gezicht krijgen bij het beneden komen, maar op den duur vinden ze het super! Moeder Kloek verliest haar kuikens geen seconde uit het oog, en tracht ze zelfs angstvallig bij de hand te houden (stel dat ze vallen, dan gaan ze kopje onder! En bovendien is dat hier allemaal van steen...stel dat ze met hun hoofd tegen zo'n muurtje vallen...) Vader Haan is er geruster in en laat Louise helemaal alleen op en af de glijbaan gaan. En wat blijkt? Ze vindt het fantastisch!! Even later is ook Ella niet meer te houden en staat Moeder Kloek een beetje argwanend maar toch wel trots toe te kijken hoe haar kuikens veranderen in echte waterkiekens...;-) Geregeld schuift er ééntje uit, gaat kopje onder, om vervolgens terug recht te staan alsof er niks gebeurd is...Als we hen onder hun buikje vasthouden, doen ze zelfs echte zwempogingen! Dolle pret!

Wanneer het wat druk begint te worden, houden wij het voor bekeken. Hoewel we het nu al meerdere keren gedaan hebben, blijft het aankleden van onszelf én de tweeling een heuse onderneming. We zijn nog altijd op zoek naar dé manier om dit hele gebeuren wat vlotter te laten verlopen. Dus: alle tips zijn welkom!

In de auto op weg naar huis geven we de meisjes snel een boterham (één?? Elk TWEE boterhammen verorberen ze!!) en thuisgekomen gaan ze meteen hun bedjes in voor een lange middagdut; lang betekent in hun geval anderhalf uur!

Daarna komen nonkel Geert en Tine naar de nieuwjaarsbrief van Ella luisteren. Wanneer ik aan de meisjes vraag om aan nonkel Geert te vertellen wat we die ochtend gedaan hebben, vindt Louise er niet beter op dan plat met haar buikje op de grond te gaan liggen en zwembewegingen te maken...wie nog niet kan praten, moet expressief zijn! Goed gevonden, toch!?

'Kokeneten'

Toen we met oudjaar bij Christof en Liesbeth waren, merkten we dat Ella de kleine 'kokeneten'-pottekes en pannekes van Jolien zo leuk vond. Dus besluiten papa en ik van de centjes van nieuwjaar in de Ikea ook een tafeltje, stoeltjes en ...'kokeneten'-pottekes te kopen. Ze vallen erg in de smaak! Ella maakt nu heel de dag soep klaar : ze roert dan met de pollepel in de pot, en dan moeten wij - en iedereen die hier ook maar een voet in huis zet - proeven. En 'mmmmm' zeggen...(en als wij het niet zeggen, zegt ze het zelf wel!). Zelf proeft ze ook heel graag, en ze vindt haar soep altijd héél lekker... mmmmm!

Naast koken vindt ze ook stofzuigen erg leuk. Als mama stofzuigt, doet Ella gezellig mee. Jaja, een echt huisvrouwtje wordt die meid... (tot ze ontdekt wordt en gaat acteren...let op mijn woorden ;-) )

Met Nieuwjaar in bed...

Nieuwjaar 2008 begint voor Kevin en mij een beetje in mineur: we hebben allebei last van buikgriep. Er bestaan leukere manieren om het nieuwe jaar te beginnen...
In de loop van de week ervoor hadden zowel Ella als Louise een paar keer overgegeven. Maar aangezien ze een fikse verkoudheid hadden die gepaard ging met hopen snot, gingen we ervan uit dat het van de slijmen was. De dokter van wacht was eveneens van die mening. Blijkbaar was het bij hen toch ook een virusje...en dat virusje heeft nu mama en papa te grazen!

Kevin heeft nog net genoeg fut om naar de nieuwjaarsbrief van z'n petekindje Jolien te luisteren. Dan keren we huiswaarts (we waren immers bij Christof en Liesbeth blijven slapen), gaan de kids droppen bij oma en opa en kruipen snel in ons bed om uit te zieken.

In de late namiddag voelen we ons al wat beter en gaan we de meisjes halen bij oma en opa. We hebben hun nieuwjaarsbrief meegebracht, die ze met véél bravoure voorbrengen (de podiumbeesten!), ze missen geen enkel gebaar!

Terug thuis geven we de kids snel wat soep met een boke (gelukkig kunnen we ondertussen al terug eten zien...). En voor zij die er nog aan twijfelen of het écht geen kater was: na ons hebben zowel Christof, Tine als Jolien nog van jan gehad...Gelukkig is ondertussen iedereen genezen!

Gelukkig Nieuwjaar !