Ze gaan voor z'n smaak...!

Lap, 't was niet meer tegen te houden. Ik had mezelf nochtans voorgenomen om er niet met hen naartoe te gaan vóór hun twee jaar...maar daar gaat m'n goeie voornemen! Op deze regenachtige woensdag gaan we eerst naar de Colruyt en dan wat spelen in binnenspeeltuin Jobland. We waren eigenlijk van plan om daar iets te eten, maar ik word gewoon tureluut van al het gekrijs en getier van de 1000 andere kindjes ;-) dus willen we rustigere oorden opzoeken. We opteren voor een brasserie waar we al heel vaak voorbij zijn gereden maar nog nooit zijn binnen geweest. Om de twee meiden zonder al te veel gedoe terug weg te krijgen uit Jobland, hebben papa en mama frietjes moeten beloven, dus zijn er twee erg ongeduldig. Daar aangekomen blijkt die brasserie toch wel een heel chique spel te zijn en totaal niet voorzien op kleine kindjes...we durven het niet riskeren en rijden een eindje verder. Maar ondertussen gaat het al naar half zes, de meisjes worden moe en zeuren onophoudelijk voor hun frietjes. Dus nemen we de snelste én meest kindvriendelijke optie : de Quick! Jaja, de olijke tweeling is voor de eerste keer in hun jonge leventje in een fast food restaurant gaan eten... :-( Trots ben ik er niet op, maar okee, 't moet gezegd: ze vonden het erg lekker, het was snel én makkelijk. We bestellen voor hen samen een Magic Box : frietjes en fish fingers. Nog vóór papa er met de plateau is, hebben ze al een plekje uitgezocht aan de kindertafeltjes. We leggen op een servetje wat afgekoelde frietjes en stukjes fish sticks en kijken van aan een tafeltje toe hoe onze meiden ervan smullen...Ondertussen hebben ze het heel druk met de andere kindjes in 't oog te houden die op de speeltuin aan het spelen zijn. Tegen mijn verwachtingen in zijn er toch nog een aantal kindjes van hun leeftijd. Ik vraag me af of hun mama's zich toch ook niet een klein beetje schuldig voelen dat ze hun kroost al op zo'n jonge leeftijd hier mee naartoe brengen...;-) Ach, de meisjes genieten en bij mama en papa smaakt het ook nog wel eens. Maar 't is zeker niet voor elke week!

Love is in the air...

Ik ben verliefd! Op de baby in mijn buik die zich meer en meer laat voelen...gisteren hebben we hem of haar nog eens kunnen bewonderen. En hoe! We hebben genoten van een superlange, duidelijke 3D echo. Het was eigenlijk een structurele echo om alle orgaantjes, hartje, hersenen na te kijken, maar de gynaecoloog was zo vriendelijk om geregeld eens te switchen naar 3D...echt superbeelden zijn dat!! Van de meisjes heb ik nooit zo'n duidelijke echo gehad. Maar ja, dat was dan ook één kluwen ledematen en navelstrengen ;-) . Nu konden we zelfs de vingertjes tellen, echt ongelofelijk! Het gezichtje hebben we ook heel duidelijk te zien gekregen. Volgens mij is 't een klein Ella'tje - misschien de jongensuitvoering, wie weet? We hebben het niet gevraagd (kunnen, hè). We willen dat het deze keer een verrassing blijft tot de geboorte. We hebben enkele prachtige fotootjes meegekregen waar ik nu mee kan gaan stoefen, én de gynaecoloog heeft alles op DVD opgenomen...je kan je al wel voorstellen dat mijn dvd's van 'Desperate housewives' moesten wijken voor de beelden van ons kindje!

Maar het belangrijkste nieuws is natuurlijk dat alles in orde is : genoeg vingertjes en teentjes, geen open ruggetje of hazenlip, geen waterhoofdje, ... en de normale afmetingen voor 21 weken zwangerschap : hij of zij weegt momenteel 350 gram en is 23 cm groot. Wij weeral blij en opgelucht!

Ik liet net de fotootjes zien aan de grote zussen : 'Kijk eens dit is de baby die in mama's buik zit! Dit is jullie broertje of zusje!' Ze waren onder de indruk...en gingen dan maar verder puzzelen ;-)

IJssssjjj!

Het is zaterdagnamiddag en papa zit tot vanavond op het scholentornooi. De meisjes zijn na amper een uurtje te hebben geslapen al weer wakker...en niet zo goed gezind. De laatste tijd slapen ze niet zo lang in de namiddag, hoewel ze het volgens mij wel nodig hebben. Dan duurt het toch zo'n half uurtje eer ze weer wat 'in form' zijn.

Na even in de tuin te hebben gespeeld, zeg ik voor mijn neus weg, eigenlijk meer tegen mezelf : 'Als we nu eens een ijsje gingen eten...' Ik ben amper uitgesproken of er veren er twee recht, enthousiast roepend :'IJsssj, ijsssj!!' Tja...nu moet ik wel!! De meisjes lopen alvast naar hun eetstoelen, die nog onder de pergola staan. Ik leg hen uit dat we ergens een ijsje gáán eten, dat we eerst even met de auto moeten rijden (met de fietskar geraak ik gewoon niet meer vooruit en te voet is nét iets te ver). Dus 'op ne wip en ne gauw' staan ze klaar aan de auto, met hun bavet in hun handjes. 'IJsssj, ijsssj!' Ik kan niet snel genoeg bij 't Lekker Koeike zijn! Daar aangekomen peper ik hen eerst goed in dat ze flink moeten zijn en naar mama moeten luisteren. En dat doen ze heel flink! Ik hou anders wel mijn hart vast want het is de eerste keer dat de meisjes hun eigen ijsje krijgen; voor de rest hebben ze enkel nog maar geproefd van mama of papa of opa en oma. We moeten even aanschuiven, maar met het vooruitzicht op een ijsje lukt dat best. Ik neem voor hen elk een potje met één bolletje en een koekje, en een potje met twee bollen én slagroom (o zoete zonde!) voor mezelf. Handysitjes heb ik niet bij, kinderstoelen zijn er niet, dus zet ik de meiden op een grote stoel met het potje tussen hun benen. En smullen dat ze doen!! (En beziens dat ze hebben!!) Mooi met het lepeltje of soppen met het koekje. 't Gaat vlotjes binnen. Ik denk dat ze toch elk een halve bol gegeten hebben ('t zijn heel grote bollen daar), flink stil zittend op de stoel en ondertussen naar de vele kindjes kijkend. Ik geniet...wanneer onze ijsjes op zijn, gaan we de konijntjes aaien : 'Nijn, aai!' klinkt het uit twee mondjes wanneer ik een uit de kluiten gewassen konijn op schoot neem. Daarna spelen ze wat in de zandbak, en natuurlijk op de speeltuin. Vorige zomer waren ze nog te klein daarvoor, maar nu klimmen ze zelf op het trapje van de glijbaan en komen er alleen af! Ella steekt zelfs oudere kindjes met gemak voorbij. Wanneer ik met Louise bij de glijbaan ben, is Ella stilletjes op het zitje van de wip gekropen. Ik roep dat ik direct met Louise kom. Maar wanneer ik twee seconden later weer kijk, zie ik Ella plots de lucht invliegen, op de wip weliswaar! Een ander kindje is op het ander zitje gaan zitten, tot grote paniek van mijn dochter! Ze heeft het er duidelijk niet mee. Terwijl ik haar aan het redden ben, zie ik vanuit mijn ooghoek mijn andere dochter op het laddertje van de trampoline kruipen...néééééé!! En zodoende moet ik de 'tweelingmoeder-move' weer toepassen: met het éne kind onder de arm naar het andere lopen...alleen wordt dat nogal moeilijk wanneer je ongeveer 5 maanden zwanger bent ;-).

Voor we terug naar huis rijden gaan we nog even naar de koeien kijken. Louise wil er één aaien, en Ella besluit de koe wat hooi te geven dat op de grond ligt. Mama moet wel meegaan, maar ze gooit het hooi flink alleen in de etensbak.

Op de terugweg naar huis vraag ik hen wat ze allemaal aan papa gaan vertellen straks : ' Koe, aai, eet, ijssssj, nijn, aai, (schuif-)af, ki(ndjes), ...' hun mondjes staan niet stil! En ik ben weeral fier op mijn meisjes, en stiekem ook een beetje op mezelf omdat ik deze uitdaging tot een goed einde heb gebracht ;-) !

Omdat ik het fototoestel in de auto vergeten was, enkel dit fotootje van Ella die de koe eten geeft:

Staartjes

Eindelijk is het zover: de eerste staartjes in het haar van mijn dochters zijn een feit! Het was er weliswaar maar ééntje, en bij Ella is het welgeteld 30 seconden ingebleven - net lang genoeg om er een foto van te maken. Maar ja, Ella moet ook niks weten van speldjes in haar haar, in tegenstelling tot haar zus die er zelf om vraagt. Ik hoop dat, als hun haartjes wat langer zijn, ze strakjes allebei met twee staartjes naar de kleuterklas kunnen gaan...maar dan zal mama (volgens papa althans) nog wel wat moeten oefenen... ;-)

Jolien komt spelen

Wanneer ik vanmorgen wakker word en wil opstaan om mee met papa en de meisjes naar beneden te gaan, kan ik niet anders dan terug gaan liggen omdat alles rond mij begint te draaien. Ik had nochtans niks gedronken gisteren op het etentje bij vrienden...;-) Lage bloeddruk of misschien gewoon wat slaaptekort : het was 01.30u vannacht en vanmorgen om 06.15u was ons Ella'tje alweer van de partij... Ik blijf dus nog maar wat liggen terwijl papa de meisjes aankleedt en een heerlijk ontbijtje klaarmaakt, en daarna voel ik me weer ok.

De mammie en de pappie komen deze voormiddag langs. Ze spelen met de meisjes in de tuin terwijl papa in de tuin werkt en ik me met de was en de plas bezig houd, het middageten voorbereid en ook wat in 't zonnetje kom zitten. Tegen de middag zijn de meisjes heel moe van al die goeie buitenlucht en ze doen een goeie dut.

Ondertussen komt Liesbeth Jolien afzetten: ze komt bij ons spelen! Terwijl de meisjes nog slapen neemt Kevin volop de tijd om met z'n petekindje te spelen. Jolien is net 3 geworden maar tettert erop los als één van 7 ! Om 14.30u wordt Ella wakker. Ik kan niet snel genoeg haar slaapzak uitdoen en haar broek, schoenen en vest aan!! Ze kan niet wachten om met Jolien te gaan spelen. Ongelofelijk hoeveel kindjes van elkaar leren en nadoen...als Jolien pipi gaat doen op het toilet kijkt Ella geboeid toe, en wil daarna warempel zélf ook op het toilet gaan zitten!! En hoewel er geen pipi komt, neemt ze toch net als Jolien een stukje wc-papier om haar poep mee af te kuisen ;-)!

Even later is ook Louise wakker en nog even later moet papa vertrekken naar den basket (nee, het was dus tóch niet de laatste match vorige week...). De drie meisjes spelen flink op de glijbaan en in de zandbak. Plots horen we een tractor: nonkel Kris en co komen de trampoline brengen!! Ze is te klein geworden voor Milan, dus mogen wij ze nu hebben tot groot jolijt van de meisjes!! Met de pootjes eraf moet ik er zelfs niet heel de tijd naast blijven staan om te zien of ze er niet af vallen. Zita, het nieuwe hondje van tante Nancy, is er ook bij. 't Is Louise's dikke vriend, Ella houdt nog een beetje afstand. Om het plezier helemaal compleet te maken, komen oma en opa ook nog even binnen vallen! Leuk, zo met z'n allen in de tuin! Tussen het spelen door eten de drie meisjes flink hun fruit en als iedereen weg is geven ze samen de kippen eten en de bloemetjes water. Wanneer het plots begint te regenen helpt Jolien me om al het speelgoed snel in het kot te zetten, en dan gaan we binnen eventjes naar Hopla kijken. Net voor het eten komen Christof en Wannes Jolien terug ophalen.

Een zeer geslaagde namiddag...we moeten zeker nog eens een speeldate met Jolien regelen, want beide partijen hebben er zichtbaar van genoten, en ik ook! En zo kon ik al eens testen hoe het is om drie kids te hebben ;-) ... ik zie het nog altijd volledig zitten!

Om 18.30u zijn mijn meisjes echt pompaf...ze wrijven in hun oogjes en vragen naar pap, tut en hun knuffels. Om 19.00u liggen ze erin...maar je had toch niet gedacht dat ze direct zouden slapen!! Nee, hoor, eerst nog even gezellig de voorbije dag bespreken. Drie kwartier later wordt het eindelijk stil en hoor ik een gelukzalig gesnurk door de babyfoon...

Supporteren voor papa

Papa's laatste competitie-basketbalmatch vandaag...natuurlijk zijn wij dan op het appèl! Ella en Louise zijn ongetwijfeld de jongste maar hevigste supporters! Van in het begin kijken ze geboeid toe. Ze hebben al snel door wat de bedoeling is van het spel: die bal moet in dat net terecht komen!! Ze maken dat dan ook met hand en tand duidelijk aan papa. Telkens hij voorbij gelopen komt, roepen ze : 'Papa, bal, daa!!', wijzend naar de ring! Papa begrijpt de boodschap en speelt, dank zij zoveel aanmoediging van zijn vrouwke en dochters, een schitterende wedstrijd die ze ruimschoots winnen. Goe gedaan, BBC Schoten!

foto hierboven: Louise werd een beetje afgeleid omdat het hondje iets te dicht kwam naar haar goesting...;-)

Energieboost

Ons brusje laat zich meer en meer voelen!! Een goeie twee weken geleden voelde ik voor het eerst een paar kleine schopjes in m'n buik. Ondertussen shot hij of zij al stevig door, en kan zelfs papa nu en dan ons derde kindje al voelen bewegen...zalig is dat. Het maakt het allemaal zoveel échter!

Woensdag zijn we nog naar de gynaecoloog geweest. 't Was een superleuke echo! Ons kleintje zat met de handjes in zijn of haar gezichtje te wrijven...zoooo lief! Poseren voor de foto? Geen tijd, veel te druk met bewegen! We hebben weer een aantal leuke fotootjes meegekregen. Hij of zij is al 18 cm lang, mooi op schema. Alles groeit en ontwikkelt goed, dus we moeten ons geen zorgen maken. En...we hebben niet naar het geslacht gevraagd. Kunnen, hè! We willen dat het deze keer een verrassing blijft tot de geboorte. Volgende echo is een 3D-echo...eens benieuwd of we er dan nog naast kunnen zien ;-) !

Maar wat een verschil zeg, zwanger zijn van één kindje. Met de meisjes zat ik op 17 weken al thuis. Toen mocht is al niet meer zwemmen, fietsen of wandelen. Ik mocht - en kon - eigenlijk niets meer doen : het volledige huishouden kwam toen al op Kevin terecht. Ik had verschrikkelijk veel last van harde buiken, vandaar. Nu heb ik ook wel nu en dan harde buiken, maar lang niet in de mate. Ik doe eigenlijk nog alles : meisjes oppakken, buggy in de auto laden, kuisen, strijken, winkelen, koken, ... en ik hoop dat ik dat nog lang ga kunnen blijven doen.

Vandaag had ik echt een energieboost: die langverwachte, waar ik eigenlijk al van tijdens de vorige zwangerschap zit op te wachten ;-). Vanmorgen gekuist, dan naar de Fun en nog een aantal andere winkels, daarna heel de pergola opgekuist, in de namiddag nog de tuinmeubels proper gemaakt, een was ingestoken én gekookt...ik wist echt van geen ophouden. 'Is dat nu nestdrang?' vraagt Kevin een beetje achterdochtig wanneer hij thuis komt van school. 'k Zou het niet weten, maar ik hoop dat het blijft!!

Ik voel op de moment ons kleintje volop bewegen in m'n buik...tijd om rustig op de zetel te gaan zitten en er wat van te genieten. Want volgende week ben ik al in de helft van m'n zwangerschap!

Buiten spelen

Eindelijk!! Eindelijk kunnen we van onze tuin genieten! Na weken van regen, koude, sneeuw, enz. begon ik er al aan te twijfelen of het ooit nog wel lente zou worden. Maar eindelijk verschijnt er weer kleur in onze tuin, paasbloemen en tulpen staan in bloei, er komen knoppen aan de rozen en de blauwe regen en overal schiet wel iets groen uit de grond...zalig!
En de meisjes? Die genieten volop van het in de tuin spelen. Op de glijbaan, de schommel, met de fiets en de auto rijden, en natuurlijk in onze nieuwe aanwinst spelen: een grote zandbak, met ruimte voor 3 - en meer! - kindjes, zodat er binnenkort niet voor een plaatsje moet gevochten worden ;-) ! Ze kunnen zich echt uren vermaken in de tuin. Nu en dan moet mama natuurlijk meespelen: pondekes maken in de zandbak, komen duwen op de schommel,...maar voor de rest blijft mijn taak eigenlijk beperkt tot zitten ... kijken. En op tijd en stond opkijken uit mijn boekske om 'bravo' te roepen als Ella van de glijbaan komt of wanneer Louise in volle vaart met haar loopfietsje het weggetje komt afgereden...Ik kan het best gewoon worden!

Vakantie in de Katjeskelder

Dinsdag 1 april



Nee, nee, 't is géén aprilgrap : we vertrekken vandaag op een korte vakantie naar Nederland, meer bepaald naar Oosterhout (vlak bij Breda) waar we een huisje gehuurd hebben in het Roompot-bungalowpark 'De Katjeskelder'. We stoppen nog even bij oma en opa om de band van de buggy door opa te laten plakken, want die bleek plots volledig plat te staan. En dan zijn we weg...we zijn echter amper in Schilde of we moeten, na een telefoontje van opa, al rechtsomkeer maken: eend en kangoeroe, de knuffels van Louise, liggen nog op de speelmat! Gelukkig hebben oma en opa het snel opgemerkt, anders ken ik er ééntje die niet had willen slapen...



Na amper een uurtje rijden bereiken we onze bestemming. Ons huisje blijkt erg ruim te zijn, er zijn twee badkamers, en op één ervan staat een infrarood-sauna! Een zonnebank op één van de slaapkamers is er ook, én - niet onbelangrijk tijdens de vakantie - een vaatwasser! Bovendien ligt onze bungalow vlak naast een klein speeltuintje. De meiden gaan dat natuurlijk meteen even uittesten. We installeren ons, eten een boke en daarna gaan Ella en Louise hun bedje in voor een dutje. Ze slapen onmiddellijk!



Wanneer ze wakker worden regent het lichtjes. We besluiten dan maar om naar het centrum van Oosterhout te rijden om wat inkopen te doen voor vanavond. Oosterhout is een gezellig stadje, en alle autovrije winkelstraten en een mega-shoppingcenter maken dat mijn namiddag al niet meer stuk kan ;-)! De meisjes mogen geregeld even stappen, wat het voor hen ook leuk houdt. Op een bepaald moment staan ze in dat shoppingcenter met z'n tweeën rond een paal kiekeboe met elkaar te spelen. Dit tot groot jolijt en vertedering van onszelf en enkele omstaanders. Wanneer Kevin en ik willen verder gaan, roepen we hen. Eerst zonder succes. Uiteindelijk besluit Ella toch maar met papa en mama, die al een eindje verder gewandeld waren, mee te gaan. Maar Louise blijft rond de paal hangen. 'Ella, ga de zus eens halen,' vragen we onze oudste dochter. En tot onze verbazing doet ze dat nog ook: ze gaat terug, legt een handje op Louises rug, houdt haar hoofdje schattig scheef, en zegt : 'Zus, daa! Mama, papa!' Ik smelt ter plekke!! Zoooo schattig!! Alleen jammer dat Louise koppig 'Nee!' antwoordt, en de paal blijft vasthouden... ;-) De laatste tijd merken we meer en meer interactie en communicatie tussen de zusjes...da's puur genieten!



Wanneer we onze nodige inkopen gedaan hebben, keren we terug naar ons huisje, waar de meisjes nog eventjes op de speeltuin mogen. We nemen het ons gemakkelijk en geven hen als avondmaal een potje babyvoeding; dat lusten ze heel graag en alle vitaminen zitten erin. Louise begint meer en meer te herleven en eet bijna een heel potje op! Drinken zou nog wat beter kunnen...melk durven we voorlopig nog niet te geven, maar gelukkig lust ze heel graag GES, een soort rehydratatiedrankje voor kinderen. Voor het slapengaan slurpt ze een heel flesje leeg. Mama en papa weer gerust.



Wanneer de kindjes - na nog een klein tochtje met de loopfietsjes - uitgeteld in bed liggen, genieten wij van een lekker pizzake...mmmm, dat was lang geleden. Daarna nog wat gezellig in de zetel, een saunake voor papa (ik durf er niet langer dan enkele minuten in blijven...anders gaat er in mijn buik ééntje het wreed warm krijgen ;-) en onder de wol voor een verkwikkende nachtrust...



Woensdag 2 april

Iedereen heeft goed geslapen! Het valt ons op dat Louise er stukken beter uitziet vandaag. Bovendien heeft ze een berenhonger: bij het ontbijt verslindt ze de éne boterham met 'kaaasj' na de andere. Voor het raam van de bungalow kijken we even naar de vogeltjes en de 'eekoo' (eekhoorn) die de restjes van de bokes komen opeten. Daarna trekken we naar de kinderboerderij in de buurt. Groot succes! We zien er eendjes, schapen, paard, koe, konijnen, kuikens, dwerggeitjes, ... en haast alles mag geaaid worden. Wat Louise dan ook met véél enthousiasme doet. En zoals we van Ella gewoon zijn, aait zij meer vanop afstand, of soms héél even, als mama of papa meegaan, voorzichtig met één vingertje. We lachen ons trouwens een kriek met haar: tegen een hok ligt een pauw te slapen. Ik laat aan Louise zien dat ze over de veren van z'n staart kan aaien, wat ze dan ook doet. Daarna zien we plots Ella op het dier afstevenen....duidelijk in de volle overtuiging dat het geen echte is...zonder ook maar een moment te twijfelen, loopt ze erop af en begint het dier over z'n rug te aaien. Jongens, haar gezicht wanneer dat beest plots wakker wordt!! Zo schrikken dat ze doet, niet normaal!! En wij maar lachen... ;-)


In de namiddag, na de meisjes hun dutje, arriveren nonkel Geert (peter van Ella) en Tine. Aangezien we nog een slaapkamer en een badkamer op overschot hebben, blijven zij een nachtje slapen. We maken een wandeling(etje) ...(vorig jaar was het nog makkelijker om langere wandelingen te maken met de meisjes...ze sliepen toen geregeld in de buggy. Nu willen ze er op tijd en stond eens uit om zelf te stappen, en zo schiet het natuurlijk niet op...) en gaan samen naar de grote speeltuin. Omewes, die enkele daagjes in Rotterdam had gewerkt, maakt op de terugweg naar huis een stop bij de Katjeskelder om ook even mee te komen spelen. De meisjes leven zich uit! Ze gaan zelfs alleen van de grote glijbaan! Ook wordt er toenadering gezocht tot andere kindjes. Ella laat er geen gras overgroeien : ze zoekt een schattig jongetje uit, een beetje ouder dan zij, en trekt prompt de rits van z'n jas open. 'Gaat ze nou al flirten?', vraagt z'n papa me met een grijns. Ik verzeker hem dat ik haar dat toch niet geleerd heb! Omdat het jongetje niet direct ingaat op haar avances, besluit Ella dan maar over te gaan tot het afpakken van zijn schupje... ;-)...die zal later niet met zich laten sollen!


Ook vanavond eet Louise weer heel flink. Ze heeft in de namiddag zelfs al terug fruit gegeten, en het drinken gaat ook al wat beter. Ze is duidelijk weer de oude...wat doet het deugd om haar zo weer te zien opbloeien!! Ook Ella is al voor een groot deel van haar zware verkoudheid verlost. Beide meisjes genieten zichtbaar van de vakantie en van alle aandacht. En ik geniet van hen...door - toen Louise in de kliniek lag - enkele dagen alleen met hen door te brengen - one on one - is mijn relatie met beide meisjes er nog op vooruit gegaan: het lijkt wel of we nog meer naar elkaar zijn toegegroeid. Bovendien zijn ze nu in een periode dat ze soms spontaan op schoot komen gekropen om een knuffel te geven...geweldig vind ik dat!


Wanneer de meisjes na een deugddoend bad in hun bedjes liggen, maken we er met Geert en Tine een gezellig avondje van. Een paar porties lasagne, een goei fleske wijn (neenee, ikke niet hoor!), enkele reisverhalen die opgedist worden, een kurkenstop en twee glazen (frustrerend spelletje, hé Geert!), ... en de avond kan niet meer stuk.



Donderdag 3 april

Wanneer we met de meisjes beneden komen, is nonkel Geert al gaan lopen. Moedig, zeg. Als hij terugkomt, zitten we net aan de ontbijttafel. De meisjes laten zich weer langs hun beste kant zien: eten, eten en nog eens eten! Louise is duidelijk terug 'op haren eet'; die kilo die ze verloren is, zal er op deze manier snel terug bij zijn!

We wandelen naar het Miniatuurmuseum van Oosterhout. Onderweg pikken de mammie en de pappie aan, die ons vandaag komen bezoeken. Het museum is in openlucht en bestaat uit allemaal miniatuur huisjes en gebouwtjes uit Oud Oosterhout. De meisjes vinden het wel leuk om door de piepkleine raampjes te gluren. Ella is echter niet in form: ze heeft krampjes...waarschijnlijk door de Enterol, die we haar van de kinderarts preventief moesten geven. Ze blijft dus wat rond mama en papa hangen. Maar wanneer we terug bij de bungalow zijn, vergeet ze snel haar pijntjes wanneer ze nog even op de kleine speeltuin mag! Dan nemen we afscheid van nonkel Geert en Tine (Louise noemt hen 'Okgee' en 'Iiiiii', hihi).

Tijdens de meisjes hun dutje leg ik me ook een uurtje in bed; ze zijn vannacht een paar keer wakker geworden, en dat merk ik toch altijd de volgende dag. Bovendien hebben we al veel rondgewandeld, en ik voel aan mijn buikje én aan mijn rug dat ik wat rustiger aan moet doen. Daarna trekken we nog even naar het centrum van het stadje (nog eens naar dat leuke speelgoedwinkeltje, die interessante boekenwinkel én de supermarkt voor typisch Nederlandse lekkernijen zoals Bourbon, Roosvicee 50/50, Dubbel Friss en Huzarensla...mmmmm). In de winkelstraat staat ongeveer om de honderd meter een autootje of paardje waar de kindjes op kunnen rijden. Louise wil er wel inzitten, maar haakt af wanneer het begint te bewegen. Ella daarentegen kan er niet genoeg van krijgen...groot drama natuurlijk wanneer het autootje stopt, en niet simpel om haar eruit te krijgen! En 100 meter verder staat er nóg zo'n ding...afleiden, afleiden!

Nadien gaan we natuurlijk nog een keertje naar de grote speeltuin in het vakantiepark. Super vinden Ella en Louise dat. Het doet me deugd hen zo te zien genieten...

De mammie en de pappie blijven nog mee eten (ook nu eten beide meisjes weer superflink) en we gaan na het eten nog even met de loopfietsjes mee om hen uit te zwaaien. Na het bad geven we Louise voor de eerste keer een flesje sojamelk, en hopen dat dit haar beter bekomt dat gewone koemelk...Soja is namelijk lactosevrij, en door het virus kunnen haar darmpjes en maag niet goed lactose meer verdragen. We hopen dat dit maar een tijdelijk probleem is!



Vrijdag 4 april

Een rustig nachtje kan je 't niet echt noemen: tot een uur of twee is Louise geregeld wakker geworden, vragend naar 'tut', 'kak' (eend), 'kangoe' (kangoeroe), of gewoon 'Nee, nee' roepend...we vermoeden dat ze wat krampjes heeft. Bij haar toch ook maar de hoeveelheid enterol halveren...Om zes uur is ons Ella'tje alweer van de partij. Gelukkig slaapt ze nog verder tot 8 uur tussen ons in. Dan is het werken geblazen: alles moet ingepakt worden en de bungalow moet gedweild worden. Jammer dat 't alweer voorbij is...mooie liedjes duren niet lang! Ik speel met de meisjes nog even in hun favoriete (kleine) speeltuin in het huisje, op de glijbaan (waar ze helemaal zelf opklimmen) en op de wip. Wanneer we uitgecheckt zijn, gaan we samen nog even naar de grote speeltuin. De bedoeling was om op de terugweg nog te stoppen in de binnenspeeltuin in Breda, maar we merken dat de meisjes moe zijn. Louise wil zelfs niet meer op de speeltuin, maar wil in de 'auwtow' naar 'Pop' (cd van kabouter Plop) gaan luisteren...we besluiten dan maar wijselijk om nu naar huis te vertrekken, zodat we tegen de middag thuis zijn en de meisjes in hun eigen bedje hun middagdut kunnen doen.

Onderweg vertelt Louise de hele tijd wat ze ziet : 'Mion' (camion), 'tacto' (tractor), 'busj (bus), hiiii (paardjes), ... En elke keer er een auto ons voorbij steekt, klinkt het 'Oei'! Ze zegt dat tegenwoordig veel, dat woordje. Bijvoorbeeld ook wanneer ze morst, of wanneer papa met de auto verkeerd rijdt en moet terugdraaien...;-) Ella zit dan weer te zingen en te dansen in de auto. Leuk...het worden al haast kleutertjes!

Ik ben heel blij dat we besloten hebben tóch te vertrekken...het lijkt wel of we twee weken zijn weggeweest. We waren echt in een vakantiesfeertje. Louise is weer helemaal de oude geworden, en dat terwijl we ons alvast hadden ingesteld op nog enkele weken eetproblemen...

We hebben alle aandacht aan de meisjes kunnen geven. Die hebben er met volle teugen van genoten! En wij hebben volop van onze dochters genoten...wat zijn we toch gezegend met zo'n goddelijke tweeling!

Klik op de foto :

Katjeskelder