Groot nieuws!!!

Weekendje Center Parcs

Vrijdag 22 februari '08

Joepie!! Vandaag vertrekken we voor een weekendje naar Centerparcs Erperheide met de familie: opa, oma, nonkel Kris, tante Nancy, Helen, Milan en wij met z'n viertjes. We kijken er al een hele tijd naar uit; vorig jaar misten we het familieweekend omdat onze meisjes (toen 7 maanden) allebei ziek waren. Maar dit jaar kan niks ons tegenhouden! Tijdens de middagdut van onze prinsesjes pak ik alles in. Hoewel we geen stoelen en bedjes moeten meenemen, moet papa toch nog een heleboel in de koffer proppen wanneer hij thuiskomt van school. Om 16.30u vertrekken we en een dik uur later zijn we al in onze bungalow in Peer! Even later komen ook oma en opa toe met Helen en Milan (nonkel Kris en tante Nancy komen morgen pas). We smullen samen lekkere spaghetti en dan is het al bedtijd voor Ella en Louise. Een vreemde plaats, een vreemde kamer, een vreemd bedje...'t is allemaal wel even wennen! Ze gaan dan ook dik tegen hun zin slapen en jammeren nog een hele tijd verder in hun bedje, om na drie kwartier dan toch in slaap te vallen.

Wij genieten nog van de rustige avond en spelen een spelletje Trivial Pursuit. Waarbij Helen en Milan ons allemaal afdrogen ;-) !

Een toren bouwen met Milan

Helen leest een verhaaltje voor

Zaterdag 23 februari '08

Het was een relatief rustige nacht; de kindjes sliepen bij op onze kamer, en ja, dan word ik natuurlijk van elk klein geluidje wakker. Maar eigenlijk ben ik maar een stuk of drie keer echt moeten opstaan om een tutje te geven (ik lag aan de kant van de kindjes...zo was Kevin ook eens een nachtje 'off duty'...) Om 06.30u wordt Ella wakker, en even later klinkt uit het bedje van Louise: 'Mama? Opa? Mi-an (Milan)?' We nemen de monstertjes nog even bij ons in bed, maar rond 7u zijn ze niet meer te houden en even later is natuurlijk iedereen wakker! Sommigen al met meer wallen onder hun ogen dan anderen (hé Helen??). We ontbijten samen en daarna gaan we op verkenning uit in het park. De receptie, de winkel, de centrale tropische Market Dome, het zwembad, ... In de Market Dome staat een klein paardenmolentje. Ella wil er niet op, Louise wel maar twee seconden nadat ik er een euro ingestoken heb om het in gang te zetten, verandert mevrouw van gedacht en wil ze er zo snel mogelijk weer af!

Vervolgens gaan we naar de kinderboerderij. De meisjes zijn in hun nopjes: konijnen, geitjes, een schaap, een varken, een koe, kippen en kalkoenen, ...ze zijn er allemaal en ze mogen allemaal geaaid worden. Wat Louise dan ook vol enthousiasme doet. Ella houdt het bij het aaien van de lucht, veilig vanop één of andere arm ;-). Er staan ook enkele tractors waar je op mag zitten. De meisjes vinden dat super en Milan ook!

Een eindje verder is de speeltuin. Weer pret verzekerd!! De meisjes weten niet wat hen overkomt: ze vallen van de éne verwennerij in de andere! Na de speeltuin is ook nog de binnenspeeltuin aan de beurt. De 'Baluba' blijkt een waar kinderparadijs te zijn: grote duploblokken, een klimparcours, glijbaantjes voor de allerkleinsten, een springkasteel, trampolines, autootjes, ballen, ... we weten niet waar eerst te spelen. Het luchtkasteel en de trampolines vallen het meest in de smaak bij de olijke tweeling. Ze leven zich volledig uit! Tussendoor gaat Louise ook nog alle ballen in de hele speeltuin bij elkaar zoeken.

Hoewel ze nog lang niet uitgespeeld zijn, tronen we de meisjes tegen de middag toch weer mee naar de bungalow om te eten, en om een dutje te doen om te bekomen van alle indrukken. Mama moet nog wat slaap inhalen en doet ook een dutje, terwijl papa met Helen en Milan alvast het zwembad gaat uittesten. Louise had haar dutje nodig: ze slaapt maar liefst 2,5 uur aan een stuk! Ella is echter na een uurtje alweer wakker. Met haar gaan we al even naar het speeltuintje in de buurt van de bungalow, waar ze helemaal alleen van de grote glijbaan komt!

Als de zus eindelijk wakker wordt, gaan we de minigolf zoeken. Ella en Louise hebben hun loopfietsjes mee en sjeezen er goed vandoor op de autovrije weggetjes. Kevin en ik spelen met Helen en Milan een partijtje minigolf, terwijl oma en opa de kleintjes entertainen. Kevin wint (natuurlijk) en Milan en ik delen de laatste plaats.

Wanneer we terug aan de bungalow komen zijn nonkel Kris en tante Nancy ook aangekomen. We eten samen lekkere steengrill ter ere van opa's verjaardag. Daar hoort natuurlijk ook een cadeautje bij. Bij het uitpakken krijgt opa assistentie van z'n twee kleindochters...
Het slapengaan verloopt weer met de nodige strubbelingen. Tja, wie wil er nu gaan slapen wanneer het nog zo gezellig is! Uiteindelijk vallen ze in slaap en gaat de hele bende nog bowlingen. Ik blijf bij de kindjes, lekker wat zappen op tv (aangezien wij thuis enkel Canvas kunnen zien, is dat een hele openbaring). Nadien nog een spelletje Trivial Pursuit dat glansrijk gewonnen wordt door nonkel Kris en tante Nancy.

Op de kinderboerderij

In de binnenspeeltuin

Volle gas op de loopfietsjes!

Opa's cadeautje helpen uitpakken

Zondag 24 februari '08

Vannacht geen één keer moeten opstaan, we hebben allemaal goed geslapen tot 07.30u! Lekker ontbijten en dan...gaan zwemmen!! Toch altijd een hele onderneming met een tweeling van anderhalf. In het begin zijn de meisjes wat onwennig. Louise overwint haar angst echter snel, en gaat vol enthousiasme van het glijbaantje in het peuterbad. Ella daarentegen wil niet van opa's knie afkomen, en weigert het water ook maar met haar kleine teen aan te raken! We laten de kindjes rustig wat wennen bij oma en opa terwijl we zelf op ontdekking gaan in dit grote subtropisch zwemparadijs. Even later wil Louise mee in het grote zwembad!! Ik neem haar op de arm met haar zwemvestje aan, en het maakt haar niet uit hoe diep we gaan! Wanneer ik haar op haar buik leg, doet ze zelfs heuse zwempogingen. Dit kind is een waterrat, zoveel is wel duidelijk! Ella daarentegen is nog altijd niet over haar angst heen. Wanneer we er bijna uitgaan, wil ze dan toch eindelijk op papa's arm mee in het grote bad. Papa wordt haast gewurgd door haar kleine armpjes die zich rond zijn nek vastklampen. Stillekes aan wordt ze er wat geruster in en gaan ze het zelfs nog plezant vinden ook. Dju, moeten we haar tóch nog afdrogen ;-) . Dat afdrogen is altijd een miserie: de meisjes zijn moe, ze worden sowieso al niet graag afgedroogd en aangekleed, ze kennen de ruimte niet, we moeten onszelf ook nog afgedroogd en aangekleed krijgen,...maar het lukt ons vrij snel en zonder al te veel gejammer. Flinke meiden! Van zwemmen word je moe: na het eten slapen ze allebei maar liefst twee uur!

In de namiddag gaan nonkel Kris en co twee go-carts huren: één met een zijspan en één met drie plaatsen en een bankje vooraan waar de kleintjes op kunnen zitten. Die vinden dat natuurlijk super! Lachen dat ze doen! Met de go-cart rijden we nog eens naar de kinderboerderij en de speeltuin. We zien ook eendjes op de vijver. De meisjes doen ons plat liggen van het lachen: als we hen vragen: 'Wat doen de eendjes?' zeggen ze vol overtuiging: 'Kak!' De 'w' kunnen ze blijkbaar echt nog niet uitspreken...!

Dan zit dit fantastische weekend er jammer genoeg bijna op...iedereen heeft ervan genoten en vindt het jammer dat het weekend zo snel voorbij is gevlogen. Na het eten zetten we onze prutskes nog in bad en leggen hen in bed. Zij mogen hier nog een nachtje blijven slapen bij oma en opa. Papa en mama moeten morgen werken (en zien een nachtje doorslapen wel eens zitten!) en oma en opa hebben de bungalow nog tot morgenvoormiddag. Dus even later verlaten we Centerparcs, zonder kindjes...toch wel vreemd, hoor. Maar de gedachte aan een nachtje ongestoord slapen én morgenvroeg tot 08.30u blijven liggen is toch wel heel verleidelijk ;-) . Dus laten we de kids over aan de goeie zorgen van oma en opa. (papa heeft mij maar eventjes moeten troosten in de auto ;-) ) De volgende morgen blijkt dat ze opa een paar keer uit z'n bed hebben gezet...Maar voor de rest zijn ze braaf geweest. Mama en papa hebben een zalig rustige nacht gehad, maar ik ben superblij wanneer ik hen vanmiddag weer in m'n armen sluit!!

Dolle pret in de go-cart!

Trotse opa duwt kleindochters op de schommel

Het was een zeer geslaagd weekend...we zijn weer helemaal opgeladen. Oma en opa: dankjewel!!!!!

Rivierenhof

Na een actieve zaterdag, staan er ook op zondag enkele activiteiten op het programma!
's Ochtends trekken we met Christof, Liesbeth, Jolien en Wannes naar het Rivierenhof. We zouden er gaan wandelen maar wanneer we ontdekken dat de kinderboerderij open is, trekken we natuurlijk daar naartoe! Wat een meevaller: van de vriendelijke bewakers mogen we in de wei de schaapjes en geitjes aaien. Er is zelf een baby-geitje van enkele maanden oud. Onze meisjes zien hoe Jolientje de dieren aait en durven dan zelf ook een aaitje te wagen. Er zijn ook konijnen, koeien en een kalfje, varkens en een ezel. Weeral een ontdekking, die kinderboerderij. Ze is elke 1ste en 3de zondag van de maand toegankelijk voor het publiek.

Volgende halte is de speeltuin van het Rivierenhof met de houten speeltuigen. In tegenstelling tot enkele maanden geleden, toen ik hier met de meisjes eens alleen was, kruipen ze nu vlotjes op het trapje naar de glijbaan. Ook eraf glijden kunnen ze nu helemaal alleen! Zelfs met z'n drietjes in een treintje achter elkaar!

De mama's en papa's (en Omewes en Tantina, die ook nog zijn gekomen) hebben dorst en de kindjes hebben kakkebroeken, dus placeren we ons op het terras van de taverne. Warm dat het al is in het zonnetje, zalig gewoon! De meisjes lopen wat rond en proeven tussendoor afwisselend van de Fristi van Omewes en de warme chocomelk van papa. Ze doen Jolien na die op het trapje aan het klimmen is. Tot ze moe worden en we een huilend speenvarkentje (Ella genaamd) in de buggy proberen te wurmen, gadegeslagen door zowat álle mensen op het terras...Kevin stoort er zich niet aan, maar ik voel me toch serieus bekeken, hoor! Ach ja, ze moeten het maar begrijpen...

De meisjes liggen bijna een uur later dan gewoonlijk in hun bedje voor hun middagdut. In de namiddag zouden we normaal met Tantina naar een speeltuin gaan, maar helaas is ze ziek. Dus ga ik maar wat wandelen met de meisjes en bij oma en opa wat met de fietsjes en de kruiwagen rijden. En zo is de zondag weeral om...klaar voor een nieuwe week!

Zie ze gaan, zie ze gaan...

...met haar (papa zijn) basketsloefkes aan!

Actieve zaterdag!

Koud maar mooi weer vandaag, en ik moet niet werken! Dé gelegenheid om er nog eens met ons gezinnetje op uit te trekken. Het gaat richting kinderboerderij Mikerf in Brasschaat. We zijn er al meerdere keren geweest met de meisjes en ze beginnen het er al te kennen.
Eerst gaan we de konijntjes bewonderen, dan de kippen en de pauw. Ook de schapen en geitjes, de koeien, paarden en het reuzevarken met haar biggen vereren we met een bezoekje. We wagen ons even in de wei, maar de geitjes en schaapjes zijn wat te groot naar onze meisjes hun zin, dus zoeken we snel nog even de kleine speeltuin op. Nog een lekker koekje eten op de bank en dan maar weer huiswaarts, want Louise's voeten zijn net twee ijsblokjes! Ze huilt van de kou, ocharme!



Na een hele lange dut (tot 16u !!!) gaan we met de Jana, de meter van Louise, en haar vriend nog wandelen in het Vrieselhof. Vooral Ella is in supervorm: ze steekt ons allemaal voorbij en houdt er flink de pas in op weg naar de eendjes! Louise's koude voeten spelen haar weer parten - dat zal ze van haar mama hebben ;-), dus keren we maar huiswaarts, lekkere zelfgemaakte frietjes eten...mmmmm....elk frietje wordt vakkundig en met enorm veel precisie even in de mayonnaise gesopt ;-). Je bent Belg of je bent het niet, hè!

Stoute tandjes, stoute pampers en stoute dromen...

...dat zijn volgens ons de redenen van onze slapeloze nachten. Nu al bijna twee weken aan een stuk. Eerst was het uiteraard omdat ze ziek waren, maar ondertussen zijn ze allebei weer terug 'op hunnen eet' om het zo te zeggen en zijn ze weer vrolijk. En tóch kunnen we 's nachts nog niet doorslapen...

Vannacht was het Ella die ons uit onze slaap hield. Vanaf 00.30u tot 04.00u ongeveer. Dan is ze tussen ons in in slaap gevallen; haar pamper had gelekt en haar pyjama was helemaal nat. Dus snel ander body'tje en andere pyjama aangedaan, en dan maar snel tussen ons laten slapen. Ik weet het, niet de beste manier, maar op den duur doe je alles om zelf een paar uurtjes slaap te hebben.

De nachten ervoor was het vooral Louise die ons uit ons bed zette. Ze begint dan plots te wenen en is niet direct te troosten. Hier zijn het denken we de tandjes die haar parten spelen. 't Arm schaap is ze dan ook allemaal tegelijk aan 't door krijgen, zelf de grote kiezen.

Voor de rest zijn het schatjes, hoor, onze meisjes. Ze beginnen meer en meer te praten: boek, maan, vis, bal, fiets, slapen, tut, boke, ...ze kunnen al goed duidelijk maken wat ze willen, onze dametjes!

Ze eten weer!!

Gisteren maandag hebben de meisjes voor de eerste keer in een week weer eens deftig gegeten : 's avonds een beetje soep én elk bijna een heel potje patatjes met spinazie!! Mama blij en opgelucht natuurlijk...nu afwachten of ze mama's kookkunsten ook nog kunnen waarderen ;-)
We hebben ondertussen ook de uitslag van het 'pamperonderzoek' : bij beiden negatief op vieze beestjes! En ja, ondertussen is er wat meer 'consistentie' merkbaar in hun stoelgang (sorry voor de plastische uitdrukking!). Ook weer een hele opluchting.
Ze spelen weer flink alleen en zijn gisteren met oma en opa zelfs eventjes gaan fietsen. 's Avonds waren ze moe maar gelukkig...
De nacht was echter weer iets minder: zowel Louise als Ella hebben ons (lees: papa!) verschillende keren uit ons bed gezet door plots te beginnen huilen. Eigenlijk toch wel straf: ze zijn nu al over de 19 maanden en de nachten dat we geen één keer uit ons bed zijn gemoeten, kunnen we op twee handen tellen...Gelukkig neemt papa gewoonlijk de nachtshift voor zijn rekening; die kan er iets beter tegen. Hij slaapt direct terug als hij weer in bed komt, in tegenstelling tot mezelf.
Maar ach, we mogen niet klagen...

Gisteren ben ik 's middags van 't werk naar huis gekomen, de kindjes lagen in hun bed bij oma en opa. Ik was zo stikkapot dat ik me niet meer kon concentreren, moest echt moeite doen om me wakker te houden. En dan kan het echt wel deugd doen om eens thuis te zijn zonder de kindjes...dat gebeurt zelden, maar daarom kan ik er die zeldzame keren des te mee van genieten. Rustig wat slapen zonder altijd op m'n hoede te zijn voor wakker wordende kindjes...de tijd nemen om rustig wakker te worden...zalig!

Toen ik 's avonds de kindjes was gaan halen, kwam papa ook net thuis. We speelden nog even in de tuin. Plots wijst Louise naar de lucht en zegt: 'Maan'. Wij: '???' Maar inderdaad, daar stond Janneke maan al...die kent ze alleen maar uit de boekjes, en toch herkent ze het kleine sikkeltje dat op klaarlichte dag al aan hemel staat als de maan...moet het gezegd dat mama en papa heel fier waren???

Moe, moe, moe...

Jongens, jongens, wat een nachtje was het weer...Louise wordt constant wakker en uiteindelijk slaapt ze weer tussen ons in. Mama en papa weer op 't randje van 't bed...zo doe ik dus écht geen oog meer dicht, hè.

Wanneer we haar aankleden ontdekken we verschillende aftjes op haar tong en gehemelte...'t zal toch geen mond- en klauwzeer zijn...Ze drinkt haar melk (mét antibiotica erin, hihi) maar wordt al vlug terug moe en zeurderig. Ikzelf voel me een wrak: al een week maar enkele uurtjes per nacht slapen begint z'n tol te eisen. Ondertussen heeft Ella al twee platte pampers gehad. Ze hangt telkens helemaal vol en we moeten haar elke keer in bad zetten, onder luid gekrijs.

Papa besluit om toch maar niet mee naar de Ardennen te gaan en zijn vrouwtje bij te staan. Iedereen is teleurgesteld, maar ja, met kleine kindjes zijn er nu éénmaal soms onvoorziene omstandigheden die je plannen in 't 100 doen lopen...

Terwijl de meisjes een - eerder kort - dutje doen, kruip ik ook een paar uurtjes in mijn bed. En 's avonds eten de meisjes voor de eerste keer in een hele week weer patatjes! Zelfs Louise eet flink. Oef, een hele opluchting want ze weegt ondertussen al een pak minder. Ik denk dat we hen vanavond nog maar eens zo'n potje geven: dat is goed plat zodat Louise het goed kan doorslikken, en alle vitaminen zitten erin.

Nog even in bad en om 19u liggen ze in hun bedje...voor een hopelijk rustige nacht.

Ella is ok!

Vandaag moet ik werken (wééral), dus laat ik de meisjes maar aan de goeie zorgen van papa over. Vannacht weer hetzelfde liedje van dikwijls opstaan voor Louise, hoewel we het tweede deel van de nacht wel enkele uurtjes na elkaar hebben kunnen slapen. Ella is er weer vroeg bij en ook Louise wordt al voor 7 uur wakker van de honger. Dan maar met papa naar beneden om melkje te drinken, want mama is stikkapot en nog niet in staat om op te staan... Even later krijg ik een uitgetelde Louise in m'n armen gedrukt, met de mededeling: 'ze wil nog wat slapen bij mama'. Binnen de minuut ligt ze te knorren in mijn armen...zo schattig! Jammer genoeg kan ik niet langer blijven liggen, en met de babyfoon ernaast laat ik Louise alleen in het grote bed liggen. Papa vertelt me achteraf dat ze een half uurtje later ook wakker werd, recht in het bed zat en 'Ella!' aan het roepen was!

Papa weet gelukkig dat ik de meisjes altijd erg mis als ik hen een dagje niet zie, dus komt hij in de voormiddag even langs op kantoor zodat ik mijn schatjes even kan knuffelen, zo kan ik er weer tegen voor de rest van de dag.

Wanneer ik om 16u thuis kom, zijn nonkel Geert en Tine er ook net. De meisjes tonen zich van hun beste kant, hoewel duidelijk is dat Louise heel erg moe is en last heeft van haar keelpijn. Ze wil een banaan eten maar krijgt de stukjes niet doorgeslikt...ocharme toch! Dus ook vandaag heeft ze het gehouden bij melk en pudding.

Ella is weer haar zotte zelf, hoewel ze ook nog niet veel eet. Maar zij is duidelijk aan de beterhand.

We besluiten om de meisjes toch maar niet mee te nemen morgen op ons geplande uitje naar de Ardennen met Omewes en Tantina. (omewes en Kevin hebben daar een quad -adventure tochtje geboekt). Gevolg: ik blijf morgen thuis met de meisjes...ik zag er nochtans naar uit om eens wat gezonde Ardennenlucht te gaan opsnuiven. Dat zal voor een ander keertje zijn...zieke kindjes gaan voor!

Louise nog niet veel beter...

De dag begint al heel vroeg voor ons. Meer bepaald om half vijf, wanneer we Louise bij ons in bed nemen. Ze is weer heel de nacht door geregeld wakker geworden en wanneer ze zo'n drie keer per half uur begint te wenen, leggen we haar maar tussen ons in. Madam pakt ongegeneerd haar plaats en strekt behaaglijk haar armen uit, zodat mama en papa elk nog net op een randje van het bed liggen...;-) Ook tussen ons in wordt ze nog geregeld wakker, maar dan moeten we tenminste niet uit ons bed om haar te sussen. Wanneer ze dan eindelijk goed en wel slaapt, wordt Ella wakker, mist haar zus en begint papa te roepen...het is dan ongeveer 6 uur. Louise wakker, terug in haar eigen bedje (want de twee meisjes tegelijk in ons bed...dan slaapt er gegarandeerd niemand meer) waar ze nog even doorslaapt, en Ella slaapt tussen ons in ook nog even verder.

Ella wil naast haar flesje ook wel een boterham als ontbijt. Louise houdt het bij haar melkje. We moeten haar nog een tijdje platte voeding geven omdat ze anders teveel pijn heeft bij het slikken, de arme pruts. Na het ontbijt wil ze zelfs terug in haar bedje. Ella mag dus met mama alleen naar de winkel, in de bolderkar nog wel! In het dorp wordt ik constant aangesproken: 'Heb je d'er maar ééntje bij? Waar is de zus?'

Wanneer we thuiskomen is Louise alweer uit bed en met papa in de tuin. Het is immers prachtig weer en dan kan ze beter wat frisse lucht opsnuiven in plaats van binnen te zitten. 's Middags slagen we erin Louise haar antibiotica te mengen onder haar puddingkje, zowat het enige dat ze wil eten. Ella eet weer een boterham, die is op goeie weg!

Tijdens de dut van de meisjes help ik papa en Omewes wat in de tuin. Het doet goed nog eens wat zon op mijn gezicht te voelen en ik geniet volop van de frisse lucht (met al de platte stinkepampers de laatste tijd is de lucht bij ons binnen op de moment niet meer zo fris ;-)) Als de meisjes wakker wordt komt Helen hen wat entertainen. Louise speelt een tijdje heel flink buiten terwijl ik aan het koken ben, maar rond vijf uur wordt ze moe en wil ze binnen naar Bumba kijken.

Eten doen de meisjes geen van beiden goed vanavond. Het is nochtans lasagna met groentjes die ik heel fijn had gemixt zodat Louise het goed zou kunnen doorslikken. Ze begint er vol goeie moed aan, maar na één hapje zie ik de tranen in haar oogjes blinken...het doet pijn als ze slikt! Ocharme mijn popje, en ze wou zo graag haar lievelingskostje eten...mijn moederhart breekt!! Ella doet volgens ons puur uit solidariteit met haar zus ook mee en schuift haar bordje weg. Er kan zelfs geen yoghurtje meer bij...

De flesjes melk gaan wel flink binnen en om 19.00u liggen er twee te ronken...Ondertussen is het al na 22u en we zijn al een stuk of vijf keer naar boven gemoeten voor Louise...dat belooft voor vannacht...

Arme Louise!

Louise is vannacht zo ongeveer elk half uur wakker geworden. Dan begon ze heel hard te wenen, of te hoesten. Het duurde altijd even eer ze gekalmeerd was, en haar tutje wou ze niet direct.

Vanmorgen blijft ze gelukkig wel tot 08.30u in haar bedje liggen. Wanneer ik haar eruit haal, heeft ze het weer warm, maar haar temperatuur blijft toch beneden de 38 graden. Vervolgens worden papa en ik getrakteerd op drie (één van Louise en twee van Ella) platte-kaka-pampers. Met een sterk, zéééééér sterk geurtje eraan! Twee propere bodiekes en twee propere broekjes later besluiten we om toch maar even terug met hen naar de dokter te gaan...

Gelukkig mogen we direct langskomen bij Dr.Brees. Ze ziet direct dat Louise écht niet goed is: haar oogjes staan er maar flauwtjes in, en ze is heel hangerig. We vertellen haar over de pampers, en even wordt er gevreesd voor Rota, maar bij nadere inspectie blijkt het probleem bij Louise zich elders te situeren: in haar keel! Die ziet vuurrood, en ze heeft zelfs enkele aftjes op haar amandelen. Arm popje! Ze is vannacht dus elke keer wakker geworden van de pijn! Niet moeilijk dat ze alleen maar melk wil drinken...We moeten een antibiotica-kuur van 7 dagen opstarten (de eerste keer in haar leven!) en perdolan suppo's geven tegen de pijn. Ook siroxyl moet ze nog blijven nemen om de slijmpjes los te maken.

Ella wordt kort ook onderzocht, maar zij lijkt vrij ok. De platte pampers komen waarschijnlijk doordat de meisjes al enkele dagen bijna uitsluitend vloeibaar voedsel eten. Ik herinner me nog de 'borstvoedingspampers' toen ze pas geboren waren, die zagen er ook ongeveer zo uit! Maar om zeker te zijn moeten we toch van beide meisjes een staaltje ontlasting binnenbrengen.
Ella heeft vandaag al wat meer zin in eten: vanmiddag een boterham en net nog een banaan. Louise houdt het voorlopig op petit gervaiskes en puddingetjes. Ik was enkele babyvoedingpotjes voor 6 maandertjes gaan halen, maar dat vindt ze toch maar niks...Tja, nu ze mama's potje gewoon is...;-)

Vanavond eens wat spinaziepuree proberen. En dan op tijd hun bedje in en hopen dat het morgen al wat beter is!

Nog niet 100% in orde...

De meisjes zijn nog niet in hun normale doen...vooral Louise is echt nog niet in orde. Wanneer we haar vanmorgen uit haar bedje halen, gloeit ze helemaal...weer 38,8° koorts. Mijn arm prutske toch! Ze wil gelukkig wel een flesje drinken, en daarna gaat ze weer haar bedje in voor een paar uurtjes. 's Middags wil ze niet veel eten. Zelfs een beschuitje met choco kan haar niet verleiden. De koorts is ondertussen wel weer weg. In de namiddag slaapt ze van half één tot vier uur...Dan gaat er wel een petit gervaiske in, op voorwaarde dat ze ondertussen naar Bumba mag zien en dat mama haar eten geeft...

Ella voelt zich beter dan Louise maar is toch ook niet helemaal in haar doen. In de voormiddag mag ze even bij Helen en Milan gaan spelen. Zo heeft zo toch ook eens een andere omgeving en alle aandacht voor zich. Ze speelt wel, maar is maar tammekes zegt tante Nancy achteraf... Ella wil 's middag ook niet veel eten, en zeurt heel veel. Ze is niet zo'n slaper als Louise, dus na een kort dutje zit er niks anders op dan op papa's schoot naar Bumba te kijken...

Ella is trouwens - nadat papa enkele dagen voor hen heeft gezorgd toen ik moest werken - weer een echt papa's kindje. Ze wil zelfs niet met mama alleen mee naar de winkel...Papa moet álles doen. 'Is papa Ella's dikke vriend?' - 'Jaja!', klinkt het enthousiast. 'En is mama ook nog je dikke vriend?' - 'Neuh...' Kinderen kunnen hard zijn, zeg! Ach, als papa volgende week weer gaan werken is, worden het toch weer mama's kindjes...;-)

's Avonds eten ze bijna niks. Alleen hun flesje gaat erin. Papa en mama hebben dus voor niks weeral rijst, worteltjes en kip gemaakt ;-)

Al wat beter

Het was een rustige nacht. Nu en dan werd er wel ééntje wakker, maar met 't tutje gaan geven was het altijd snel terug in orde. Toen Louise vanmorgen wakker werd, gloeide ze weer, dus maar snel koorts gemeten: 38,5°. Suppo, verdunde melk en dan lekker terug in haar bedje waar ze nog enkele uurtjes geslapen heeft.
Ella had geen koorts en wou spelen. Ze was ook nog wel heel moe en wat zeurderig. Maar vanmiddag hebben ze allebei wat soep met een toastje gegeten en een petit gervais. Daarna een goei dutje en daarna waren ze allebei in form om te spelen.
Rond een uur of zes kreeg Louise weer wat koorts. Net boven de 38°. Ze wou wel wat soep eten, maar rijst en worteltjes wou ze niet. Melk gelukkig wel. Ella heeft flink gegeten, wel minder dan gewoonlijk maar dat is niet erg: als ze maar genoeg drinken!
Ze liggen nu alweer een uurtje te knorren en we hopen op nog een rustige nacht...

De olijke tweeling is ziek!

Jaja, de olijke tweeling is op dit moment ietsje minder olijk: ze zijn beiden geveld door buikgriep! Gisterenavond toen ze pas in haar bedje lag, is Ella beginnen overgeven tot een kot in de nacht. De wasmachine draaide hier op volle toeren. Uiteindelijk hebben we haar tussen ons in in bed gelegd, en toen ze goed sliep haar in een reisbedje naast ons bed gezet, zodat we telkens snel bij haar waren. Ondertussen was Louise solidair met haar tweelingzusje, en begon wat slijm over te geven. Vanmorgen nog van dat plus een overlooppamper. De motilium doet gelukkig zijn werk, en de meisjes zijn de dag goed doorgekomen met papa (want mama moest werken!). Veel gegeten hebben ze echter niet, en ze hebben maar liefst drie uur geslapen vanmiddag. Toen ik thuis kwam had papa net Louise haar koorts gemeten, en ze had 39,2° ! Zoveel koorts heeft ze nog nooit gehad. Een suppo gegeven, en toch maar naar de huisarts gebeld waar we gelukkig direct mochten langs gaan. Het verdict: allebei buikgriep en Louise heeft er nog wat losse slijmen op de longen bij van haar verkoudheid. Ocharme mijn dutskes! Hoe het zo snel kan keren: gisteren nog in supervorm op de kermis, en nu allebei ziekjes. Wel straf, want amper een maand geleden hadden ze ook een soort klein virusje in hun maag gehad, waardoor papa en mama ook geveld waren (met Nieuwjaar). De meisjes moeten nu vier dagen heel licht verteerbaar voedsel eten. In feite komt het erop neer dat ze op een dieet staan van wit brood, verdunde melk, water, rijst, worteltjes en kip... Fruit mogen ze vier dagen niet eten! Zullen ze niet zo erg vinden, want de laatste tijd hadden ze er toch niet veel zin in.

'Toch tof, hè, een tweeling', zei ik vannacht tegen papa wanneer we van de ene naar de andere kamer lopen met doeken en propere slaapzakjes...Ach ja. Dat hoort erbij, zeker? En nu maar hopen dat papa en mama het niet overkrijgen...

Verliefd...op mijn dochters!

M'n allerliefste meisjes,

Even een berichtje van mama aan haar liefste schatjes, om te zeggen hoe graag ik jullie zie!! Jullie hebben er geen idee van hoe mijn hart letterlijk overloopt van liefde voor jullie...het lijkt wel of ik jullie elke dag liever en liever ga zien! Jullie hebben mijn hart gestolen, ik ben hopeloos verliefd!!

Jullie zwevende mama
xxxxxxxxxx