Krokusvakantie in de Lommerbergen

Eindelijk efkes tijd om jullie te verblijden met een verslagje van onze midweek in Nederland! We gingen naar Landal De Lommerbergen in Reuver. Een échte aanrader voor gezinnen met kleine kindjes! Onze meiden hebben zich geweldig geamuseerd en wij ook. Echt uitgerust waren we niet, maar ja, dat moet je dan ook niet verwachten als je met drie kids onder de 3 jaar op vakantie gaat ;-) Een samenvatting van onze vakantie :

Maandag
Het inladen duurt langer dan verwacht, maar gene rush want we kunnen toch pas in de namiddag in ons huisje. Dus vertrekken we pas na de middag, nadat we bij oma en opa nog een boke hebben gegeten. De rit verloopt rustig, drie brave meisjes op de achterbank. Kunnen we al eens oefenen voor als we in 't groot verlof naar Frankrijk gaan ( 't is maar 750 km maar ik zie dat dus ECHT ni zitten in één dag...) Net voor we er zijn moeten we met een veerpont de Maas over. Attractie! Norah wordt er wakker van en Louise houdt tijdens de korte overtocht haar handje vast en zegt dat ze niet bang moet zijn ...(smelt, smelt). In het park aangekomen geeft ik Norah nog eten in de auto (zalig makkelijk toch, die borstvoeding...) en dan kunnen we naar ons huisje. 't Is een leuk, net groot genoeg, en onze grote meisjes hebben een gezellig kamertje. Ze installeren er zich alvast met hun speelgoed en poppen, en de deur moet toe!! We mogen vooral niet komen kijken. Aan hun gesprekken te horen zijn ze hun poppen in bed aan 't steken...(wanneer we 's avonds aan tafel zitten, roept Louise ineens met een hoog stemmetje :'Ella, Louise'... en dan : 'Hoor! De poppen zijn wakker!' waarop ze met z'n tweeën hun kamer in stormen) Verder is er ook nog een supergroot hoeksalon. Zelfs Kevin kan languit in de zetel liggen, wat wel handig is want zo kunnen onze drie dochters tegelijk bij hem op schoot!

Na wat organiseren trekken we op verkenning: eens zien hoe het zwembad eruit ziet, alle speeltuinen uittesten, ...en daarna eten we lekkere spaghetti in ons gezellig huisje. Aangezien de meiden geen middagdut gehad hebben, zijn ze redelijk uitgeteld en om 7.30u is het al stil in hun kamertje. Een uurtje later gaat ook Norah onder zeil en hebben mama en papa die megagrote zetel voor zichzelf!

Dinsdag
Gisteren stonden ze er al voor te springen, dus vandaag kunnen we er echt niet onderuit: we gaan zwemmen!! Met 2 ondernemende peuters en een baby vereist dat heel wat organisatie en logistiek denkwerk ;-) We doen hen alle drie in het huisje alvast hun badpakjes aan en ik schiet ook al snel in het mijne. Zo verloopt het omkleden redelijk vlot en zitten we al gauw in het zwembad. En hier krijgen we de verrassing van de week: onze bange wezels zijn veranderd in echte waterratten!!! Ik weet niet hoe het komt, misschien door de zwembandjes, maar voor we het weten zitten ze met z'n tweeën al in het water. En niet in het peuterbadje, hoor, nee nee, in het grote bad! Ze gaan zelfs mee naar het diep!! Wie had dat nu verwacht... Het is trouwens een fantastisch zwembad voor kleine kinderen: enkele peuterbadjes, glijbanen en speeltoestellen maken het helemaal compleet. Norah kijkt rustig toe vanuit een maxicosi die je daar mag gebruiken. Ik laat haar enkel wat met haar voetjes in het water spetteren, wat ze geweldig vindt. Ella en Louise hebben ondertussen al vriendjes gemaakt en mama en papa kunnen rustig aan de kant zitten toekijken! Ella gaat zelfs met papa van de grote tunnelglijbaan...'Wie ben jij en wat heb je met onze dochter gedaan!!', wil ik haar vragen ;-)

Ella barst gewoon van de energie deze vakantie. Ze wil zelfs niet slapen in de namiddag, dus ga ik al met haar en Norah naar de speeltuin terwijl papa met Louise, die wel een dut kon gebruiken, achterna komt. Het is een avontuurlijke speeltuin met een wiebelbrug over het water! Ella gaat er vlotjes alleen over, Louise durft op den duur ook aan papa's hand. Bij de kinderboerderij zingen ze echter allebei een toontje lager: de schaapjes en geitjes komen ietske te dicht naar goesting ;-) Wegwezen daar!

's Avonds eten we worteltjes met gebakken patatjes en besluiten dan dat we de volgende dagen niet meer gaan koken, wegens geen afwasmachine!

Woensdag
Je kan hier in het park allerlei fietsen huren, en we besluiten eens een klein fietsje met zijwieltjes te huren. Ella en Louise rijden al sinds ze 2 werden met een loopfiets (een echt fietsje maar dan zonder trappers) en we zijn eigenlijk eens benieuwd of ze al kunnen trappen. Louise ziet het niet zo zitten: het ding wiebelt wat te veel voor haar, ze heeft het er niet mee. Ella daarentegen vindt het fantastisch en is er na een uurtje oefenen al goed weg mee. En fier dat ze is! Ze is er niet meer af te krijgen en wil nu overal met de fiets naartoe. Ze neemt zelfs Louise mee, achterop!

Om elf uur worden we verwacht aan de receptie want we boekten een tochtje met een huifkar! We installeren ons in de kar, Norah is mee in de maxi cosi en geeft gedurende de hele rit geen kik!! Dat had ik met mijn twee andere krawaten toch niet moeten proberen, hoor! De 'chauffeur' vraagt of er kindjes mee vooraan 'op den bok' willen komen zitten, en zowaar, onze Ella wil dat maar al te graag proberen! Wat die deze vakantie heeft, is ons een raadsel! Ze is plots zo zelfstandig geworden!! En daar zit ze dan, tussen de grote kindjes helemaal vooraan! Ze kijkt geregeld eens om en haar stralende ogen doen mijn moederhartje smelten. Wat geniet ze hiervan!

In de namiddag doen we (Ella met de fiets natuurlijk) nog eens de toer van de 3 speeltuinen, en daarna gaan we naar de Park Plaza want daar is de kinderdisco aan de gang!! Eerst kijken we toe vanop een afstandje maar dan wil de olijke tweeling wel eens dichterbij gaan kijken samen met papa. Norah en ik zien vanop een afstandje hoe ze eerst de boel aanschouwen, daarna Ella mee begint te dansen en even later ook Louise de dansvloer mee onveilig komt maken! Wééral zo'n overwinning, dat zouden ze enkele maanden of zelfs weken geleden niet gedurfd hebben. Waar naar school gaan al niet goed voor is. Ze beleven dolle pret, vooral met het liedje 'Chi chi wa' en met de Hokey Pokey. Shaken dat ze doen! Echt grappig om te zien dat ze alles van de grote kindjes nadoen, maar telkens enkele seconden later ;-) Ze zijn niet van de dansvloer af te krijgen!

Van dansen krijg je honger, dus installeren we ons alvast op het terras van de pizzeria op de Park Plaza. Kids kunnen er rondlopen en spelen in het huisje. Zalig, lijkt wel of we ergens in Italië of zo op een terrasje zitten! Dit is de eerste keer dat we uit eten gaan sinds Norah er is en het gaat eigenlijk vrij goed. Alleen is onze kleine meid te zeer afgeleid om zelf te eten! Ach, ze haalt het vanavond of vannacht wel in. We bestellen voor Ella en Louise elk hun eigen kinderpizza. Ze hebben zelf gekozen: Ella éne met ananas en Louise éne met tomaten en kaas. Ze eten er redelijk goed van, Ella eet hem zelfs bijna helemaal op! En nadien kan mama écht niet weerstaan aan de verleiding van een heerlijk ijsje... helaas moet ik het nogal snel opeten want de olijke tweeling wordt moe, en Norah ook. Maken dat iedereen in z'n bed steekt is dus de boodschap!

Donderdag
We hebben ons ingeschreven voor het peuteruurtje in het Kinderhofje, de kinderclub van het park. Van 09.30u tot 10.30u zijn de allerkleinsten hier welkom, weliswaar onder begeleiding van mama en/of papa. Het wordt nog rushen om op tijd te zijn (lijkt wel school ;-) maar daar aangekomen is het dolle pret! De meisjes schilderen, plakken en kleuren. Leuk om hen bezig te zien! Zo hebben we er een ideetje van hoe ze in school bezig zijn. Norah wordt wakker en geniet er mee van. Het is lachen geblazen wanneer we de verkleedhoek ontdekken: enkele minuten later hebben we een Bumba-Louise en een Mega-Ella!! Geweldig!! Je krijgt dan wel hilarische taferelen: 'Allee, bumba, kom is van de schuifaf!' 'Ja, Megamindy, gij mij aanpakken, hè!' Hier valt het ons net als in het zwembad op dat de meisjes heel snel contact zoeken/ maken met andere kindjes. Leuk om weten dat ze niet alleen maar met elkaar willen optrekken. Gewapend met een piratenhoed, vingerverfschilderijtjes voor opa en een plakwerkje keer ik terug naar het huisje om Norah te voeden, terwijl Kevin nog eens met de meisjes naar de speeltuin gaat.

In de namiddag gaan we nog een keertje zwemmen. Ook deze keer weer dolle pret! Ik wil ook wel eens met Ella op de glijbaan, maar ik heb enorme hoogtevrees. Ik zeg haar dat ik wel mee wil, maar dat ze dan wel mijn handje moet vasthouden omdat mama een beetje bang is! Dat ziet ze volledig zitten: ' Mama nie bang zijn, is ni erg!' Op weg naar de trappen komen we voorbij het bad waar we dadelijk in gaan uitkomen. 'Kijk, mama daar uitkomen, ni erg!' We gaan de trappen op en hoewel ik doe alsof ik het speel krijg ik toch weer knikkende kniën (stomme hoogtevrees!!) Gelukkig stelt mijn dochter me gerust: 'Nie bang zijn mama, sebiet naar beneden, ik heb u vast!' Uiteindelijk komen we heelhuids beneden aan. In het andere kinderbad is er ook een glijbaan, ook een tunnel maar niet zo'n hoge. Ik ga er met Ella naartoe en de eerste keer gaan we er samen op. Wanneer we een tweede keer willen gaan, zegt Ella: 'Ik alleen!!' Ik schrik me een hoedje en laat haar gaan. Ik volg haar vanaf de kant, en zie haar aanschuiven om naar beneden te glijden. Wanneer ik haar daar zo zie staan met die andere grotere kindjes, denk ik bij mezelf dat het toch ongelofelijk is hoe zelfstandig ze op deze paar dagen al geworden is. Kleine meisjes worden groot... Ik zie haar niet meer, dus ze zal wel vertrokken zijn zeker? En ja, hoor, daar komt ze uit de glijbaan, met ne smile van hier tot in Tokio en 't eerste wat ze zegt is: 'Ik alleen, ik alleen!!!' Su-per-fier!!! Die blik in haar ogen...goud waard!! Ik ben zo trots op haar! Wanneer ik het aan papa vertel, wil die dat ook wel eens zien, en dus gaat Ella nog een keertje alleen. Ook hij is danig onder de indruk!

Na het zwemmen eten we lekkere frietjes. Vooral de meisjes, want hoewel we twee grote frites besteld hadden, schiet er voor mama en papa niet zoveel over ;-) Eten dat die kunnen, en dan vooral Louise. Die kan er echt van blijven eten!

Wanneer een uurtje later iedereen slaapt, pakken wij al wat in en genieten van onze laatste avond in die goeie grote zetel.

Vrijdag
Papa haalt de auto van de parking en we beginnen in de laden. De meisjes lopen over en weer van de auto naar het huisje, maar al gauw willen ze in hun autostoel zitten en naar oma en opa. het plan was eigenlijk om hier nog tot na de middag te blijven, en eigenlijk is dat ook best ivm de voedingen van Norah, anders moeten we misschien onderweg stoppen. Dus gaan we toch nog maar naar de speeltuin en duiken zelfs nog even in de binnenspeeltuin. Die is toch meer gericht op grotere kinderen, hoor. Ik moet er een paar keer achteraan omdat ze de uitgang niet vinden;-) En aangezien papa het niet echt ziet zitten om door die smalle gangetjes te kruipen... Ze zijn echter heel moe, en wij ook , dus eten we gauw buiten onze bokes op en stappen dan maar in de auto, het begint trouwens toch te regenen. We stoppen nog in een Nederlandse supermarkt voor Roosvicee 50/50 en keren dan, met drie schone slaapsters op de achterbank, terug naar huis...

Het was een deugddoende vakantie, een échte familievakantie! Ik hoop dat dit een voorsmaakje was van wat ons deze zomer in Frankrijk te wachten staat! Bedankt oma en opa, nonkel Kris en tante Nancy voor dit leuke cadeau!!

Hectische ochtend

‘t Is me toch wel wat, die ochtenden. Zo drie kids van beneden de drie jaar grotendeels alleen klaar krijgen op een beperkte tijd is toch wel een stressy aangelegenheid. Sta me toe een doorsnee ochtend te beschrijven. En bevestig daarna dat stalen zenuwen van pas zouden komen ;-)

De laatste tijd slapen ze vrij lang ’s morgens. Gewoonlijk moet ik ze zelfs gaan wakker schudden (letterlijk!! Enkel de gordijnen opendoen helpt niet!).
Gelukkig heeft papa voor hij vertrok Norah al aangekleed. Nu enkel nog haar siroxyl geven, neusje spoelen en uitzuigen en nog even aanleggen zodat ze ertegen kan tot een uur of 10.

Wanneer papa net weg is, wordt Louise wakker. Siroxyl geven, neus spoelen, nessivine geven. Ik laat haar alvast een boke eten. Met kaas. Of nee, met vleesje. Of toch kaas...grrrmpf!Ondertussen vul ik haar koekendoosje en vloek ik op de drinkbusjes waarvan ik de ‘teut’ niet meer terug inéén krijg (is normaal papa z’n job maar die was dat in de haast vergeten). Ik moet er zelfs de gebruiksaanwijzing bijhalen vooraleer het me lukt...vrouwen en techniek!!

Ondertussen begint Norah moe te worden én begint Ella wakker te worden. Prioriteiten stellen!! Ik steek Norah snel in haar skipak en leg haar alvast buiten in de buggy. Daar brult ze de boel bijeen terwijl ik Ella uit haar bedje haal. Oef, die heeft goed geslapen en is te genieten,want o wee als die nog moe is als ze wakker wordt...kanjer van een ochtendhumeur...(jaja, dat heeft ze van mij, ‘k zal ’t al maar zelf zeggen ;-)

Wanneer ik met Ella beneden kom, geef ik Norah nog eens haar tutje en gelukkig valt ze nu meteen in slaap. Eén klaar, nog twee te gaan. En de klok tikt verder...het is al 8u.

Ik geef Ella siroxyl, maak haar oortje proper en doe er druppeltjes in. Gelukkig is ze redelijk flink. Ondertussen zie ik dat Louise gedaan heeft met eten en geef ik haar haar antibiotica die ze nog moet nemen voor haar blaasontsteking. Daarna geef ik haar de opdracht om op de mat haar pyjamabroek alvast uit te doen. Ik krijg een koppig ‘nee’ als antwoord. Terwijl ik voor Ella een boterham smeer (die ze weigert op te eten) probeer ik Louise te overhalen dat toch al te doen, omdat we anders te laat bij de juf gaan zijn. Ik vind, de dingen die ze zelf kunnen, moeten ze zelf doen, zeker wanneer ik nog met andere dingen bezig ben. Louise weigert echter resoluut, en zo komt ze dus in de hoek terecht waar ze – oh dramaqueen die ze is – theatraal door haar knieën zakt en jammert alsof ze kweetniwa heeft meegemaakt. Maar wanneer ik haar nog eens vraag of ze haar pyjamabroek gaat uitdoen, zegt ze nog steeds ‘nee’. ‘Okee, ‘zeg ik tussen het leegmaken van twee potjes pipi door, ‘dan ga je maar in je pyjama naar school’. Dat ziet ze toch niet zo zitten, dus met haar staart tussen haar benen gaat ze toch maar doen wat ik haar gevraagd heb. Mama wint ;-)

Ondertussen maakt Ella gebruik van de afleiding om maar wat met haar boterham te zitten prullen, maar wanneer ik ermee dreig hem mee te geven in haar koekendoosje ipv een koekje, begint ze er toch van te eten.

En de klok tikt...08.20u...

Ik smeer Louise in (tegen haar eczema), kleed haar aan, was haar gezichtje, doe een staartje in haar haar. Ik zie dat Ella de helft van haar boterham op heeft en geef haar alvast haar Junifen (tegen de zwelling van het slijmvlies door haar loopoortje). Spoel haar neus. Kleed haar aan, staartje in het haar. 'Ik zélf een rekkertje kiezen!' Zucht. Diep ademen, mama. Tot tien tellen.

Tussendoor pak ik alles in want ik moet vandaag gaan werken en dus moet heel de pillenrommel mee naar oma en opa, naast de gewone dingen zoals fruit en knuffels. Ik kan de avond tevoren jammer genoeg nog niet echt iets klaar leggen want ze hebben alles ’s morgens nog nodig.

Het is nu 08.30u en als we nog op tijd op school willen geraken moeten we nu écht beginnen doorgaan. Ik doe hen snel zelf hun schoenen en jas aan. Plots zegt Louise: 'Ik nog eten. Ik nog boke mé choco!' Waar die dat allemaal blijft steken weet ik niet. Ze heeft duidelijk een groeispurt want ze heeft al anderhalve boterham op, en gisteren was het ook al zo. Ik maak een compromis: ze krijgt een cracotte voor onderweg. 'Ik ook één!!' Ach ja, de charmes van een tweeling...

Ze staan allebei buiten klaar. Ik zie plots dat Ella nog een melkbaard heeft van haar Fristi. Zoek snel een nat doekje in de zak en maak haar proper. Inne minne mutte doen voor wie er in de buggy mag zitten. Louise wint. Ella moet dus op 't stoeltje achter de buggy. Maar waar is dat??? Oh nee, hebben we er gisteren af gedaan en hangt er nog niet terug aan...In gedachten vloek ik op mijn ventje, hoewel hij er niks aan kan doen, hij wist waarschijnlijk nog niet eens dat het eraf was. Maar 't had geholpen als hij er dat al had aangehangen. Natuurlijk sta ik ermee te knoeien. Mijn attente dochter Louise suggereert dat ik het aan Bob de Bouwer moet vragen ;-)

We kunnen eindelijk vertrekken. Ella : 'Ikke stappe!' Zucht. Kalm blijven. Goeie dingen aanmoedigen. Stappen is een goed ding. Compromissen sluiten. 'Okee, je mag stappen tot op de hoek'. Tergend traag stapt Dochter 1 voor de buggy uit tot op de hoek. Dan gaat ze op het stoeltje, waar ze onderweg absoluut toch nog een keertje af wil om nóg eens tergend langzaam voor mijn wielen te stappen ;-)

Ik hoor de bel gaan en we zijn nog nét op tijd door de poort. Oef, 't is me weer gelukt...Wat een kick ;-) Mijn meisjes gaan flink naar hun juf, en ik wandel met Norah door naar oma en opa. Die korte wandeling heb ik nodig om terug op mijn positieven te komen. Uitgeput plof ik neer op mijn bureaustoel. Mijn werkdag kan beginnen...

Louise, vanmiddag aan tafel

Ik: 'Mama heeft hier gekuist toen jullie naar school waren.'
Zij: 'Ja? Mama gekuist?'
Ik: 'Ja, kijk maar eens rond.'
Zij (wijzend op wat kruimels die twee minuten daarvoor naast haar stoel op de grond waren gevallen) : 'Kijk! Daar nog een beetje vuil, mama!'

Grrrrmpffff....

Huwelijk juf Ines

De eerste zaterdag van de vakantie trouwde juf Ines! Ik had het idee om voor deze gelegenheid alle kindjes van haar peuterklasje iets in elkaar te laten knutselen dat ze dan konden afgeven bij het buitenkomen uit de kerk. Maar wat?? Wat bladeren in een knutselboek bracht raad: ik vroeg aan alle kindjes om samen met mama en papa een papieren bloem te maken. Kleuren, plakken, schilderen, ...alles mocht, als de bloem maar rond de 15 à 20 cm diameter was. Iedereen deed mee, wat ik heel tof vond, en toen ik de 15 bloemen verzameld had, plakte ik ze op een karton en knutselden we er een vaas bij (met de hulp van onderwijzer papa ;-) Het resultaat was zéér groot, kleurrijk en eigenlijk best wel imponerend!

De dag van het huwelijk zelf gingen wij naar de mis, waar Ella, Louise én Norah heel flink waren. 'Juf Ines heeft een mooi kleed, 'fluisterde Louise, 'precies een prinses!' Er waren nog een aantal kindjes van hun klasje en na de mis droegen ze samen het kunstwerkje naar de juf, die er heel blij mee was. Als beloning kreeg iedereen een leuke beker gevuld met lekkere koekjes.

Helaas komt Juf Ines na de vakantie niet meer terug...helaas voor Ella en Louise, want ze waren gek op haar, maar goed voor haar en haar man want ... er is een baby'tje op komst! Kleuterjuffen moeten dan meteen stoppen met werken wegens het gevaar voor besmetting met het cytomegalovirus. Juf Katrien neemt het van haar over. Zij is net afgestudeerd, en dus hopelijk super gemotiveerd!