Ikke ook naar school, hè!

't Is een straffe, die jongste van ons. Ze gaat amper drie dagen naar school en ze wandelt de speelplaats op alsof ze haar hele leven niks anders gedaan heeft! Nog geen enkele traan heeft ze gelaten in de klas, en volgens de juf doet ze goed mee en is ze superflink. Wat een opluchting!

De eerste dag mochten we de peutertjes in het klasje afzetten, maar vanaf de tweede dag moeten ze bij juf Ines op de speelplaats verzamelen. Daar maakt Norah geen enkel probleem van! Even zwaaien - 'Daaag, mama!' - en ze gaat bij haar klasje staan. 'Sjilderen?', vraagt ze aan de juf. Want dat wil ze toch wel héél graag eens doen. Van achter de gesloten schoolpoort zie ik haar dan even later flink meestappen naar de kleuterzaal, met haar boekentasje op de rug alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ze is zooooooo trots dat ze nu eindelijk ook, zoals de grote zussen, naar school mag! Vanmorgen reden Ella en Louise met hun fiets alvast de schoolpoort binnen, en ik parkeerde mijn fiets buiten. Lichte paniek bij Norah: 'Ik ook wel mee naar school, hè mama!'

Op woensdag kwamen de zussen 's middags met een straf verhaal thuis over Norah die met hen mee op een speeltuig was geklommen, maar er niet meer af durfde. Juf Annemie ontpopte zich tot de held van de dag door haar te komen redden ;-) Verder kreeg ze die dag ook nog een bal tegen haar hoofd, maar daar heeft ze blijkbaar geen probleem van gemaakt. Ze vond het in ieder geval de moeite niet om er iets van te vertellen thuis.

Wat komt ze dan wel vertellen? We hebben eigenlijk al wel veel opgevangen. Ze hebben blijkbaar al een liedje geleerd met gebaren erbij, waar ze precies al goed mee weg is. Ze heeft al gestempeld, en met de poppen en de autootjes gespeeld. En toen ik vanmorgen zei dat ze nog naar het toilet moest gaan voor we vertrokken, zei ze : 'Ja, treintje! Mama tuut tuut zeggen!'. Haar koekendoosje is altijd flink leeg gegeten: 'Aaaaaaaalles opppp!!!'

Vanmiddag aan tafel vertelde ik dat Ella en Louise nog terug naar school gingen, maar dat Norah mee terug naar huis mocht komen, met mama een boekje lezen en dan het tutje gaan zoeken om wat te rusten. Madame haar reactie : 'Neeeee!!! Gij zij een zotteke, eh mama! Ik ga terug!!!' Ja lap, zeg. Ik heb toch even getwijfeld; moe zag ze er niet uit, maar ik weet dat ze veel slaap nodig heeft. De vorige dagen sliep ze direct toen ik haar in bed legde, en na anderhalf uur moest ik haar altijd wakker maken. Haar nu al een hele dag naar school laten gaan leek me ineens wat teveel van het goeie; morgen is er immers nog een dag. Het lukte me haar om te praten, en inderdaad: ze heeft weer een flinke dut gedaan. Het nadeel is wel dat het dan 's avonds pas half negen is eer ze slaapt...ach, misschien probeer ik het volgende week wel eens.

Wanneer ik haar in bed leg, hebben we altijd nog een leuk moeder-dochter-gesprekje. Dat van vanavond ging ongeveer zo :

Ik : 'Ga je morgen weer naar juf Ines? Ik denk dat er in de klas ook wel puzzels zijn.'
Zij, dolenthousiast: 'Jaaaa, puzzels maken!! Ella Louise ook naar school, hè. Ik ook naar school.'
Ik: 'Krijg ik nog een dikke kus?'
Zij: 'Nee, alleen knuffel', waarna ze me bijna platnijpt, en me daarna toch nog overlaadt met kusjes over heel mijn gezicht ;-)
Ik: 'Oooooh, wat vind ik jou lief!!'
Zij: 'Ik vind jou ook lief, mama!'
Ik smelt en denk bij mezelf: 'Jij word veel te snel groot...'

Een succes!

Tot u spreekt een opgeluchte mama! Norah's eerste schooldag is reuze meegevallen. Ze is vol enthousiasme aan haar schoolcarrière begonnen! Zoals je hiervoor kan lezen, heeft ze niet geweend toen ik vertrok. Dat was al een goeie start. Vanmiddag stond ondergetekende natuurlijk als eerste klaar aan de schoolpoort om haar kleine meid af te halen, benieuwd als ik was hoe de rest van de voormiddag verlopen was. Oma en opa gingen Ella en Louise afhalen in hun klasje. Wanneer ik bij het peuterklasje kom, zie ik Norah flink tussen de andere kindjes op de bank zitten. Er verschijnt direct een grote smile op haar snoetje als ze me ziet verschijnen! De juf zegt me dat het supergoed gegaan is, en dat ze héél flink is geweest! Niet geweend! Hopelijk blijft het zo de komende dagen (want bij Ella en Louise begon het wenen pas op dag 2...en dat heeft twee weken geduurd).

Even later komen Ella en Louise eraan gelopen. 'Mama, Norah heeft niet geweend, ik heb het tijdens de speeltijd aan juf Ines gevraagd', vertelt Ella enthousiast. Ella en Louise vertellen me dat ze tijdens de speeltijd Norah zijn gaan zoeken, ze stond bij de juf. Ze hebben haar dan meegenomen om op de graskoer te gaan spelen: op de schommel en de glijbaan, en Norah vond het héél leuk, verzekeren ze mij. 'En wat hebben jullie dan gedaan toen de bel ging,' vraag ik hen. 'Dan hebben wij Norah terug naar haar rij gebracht bij juf Ines, en ze heeft niet geweend toen wij terug naar onze rij gingen!' Dat was nu nét wat ik wou horen! Toch wel handig, zo'n twee bezorgde grote zussen op school!

Enfin, het kind in kwestie ligt ondertussen al vredig een middagdutje te doen. Als 't aan haar lag, was ze met de zussen mee terug naar school gegaan, maar mama vond het wel genoeg geweest voor vandaag ;-). Maar morgen gaat ze zeker terug, zegt ze, want dan mag ze in de klas gaan schilderen, aangezien dat er vandaag niet was gekomen. Er waren maar liefst 8 nieuwe kindjes wat het totaal in Norah's klasje nu op 22 brengt! De juf zal 's avonds bekaf zijn denk ik.

Juf Ines heeft trouwens een leuke blog over haar klasje. Je vind hem via de link hiernaast. Binnenkort zullen we daar dus hopelijk wat fotootjes kunnen bewonderen van Norah in de klas!

Norah's eerste schooldag

Om kwart voor acht wordt mevrouwtje wakker...Ella en Louise hollen snel de trap op. 'Norah, vandaag mag je naar school, hè!' Norah wordt meteen aangestoken door het enthousiasme van de zussen. Het is daar nogal een gekwebbel, bovenaan de trap! Ella en Louise zijn niet te houden, en Norah gaat er gewillig in mee. Ik heb dus wel wat werk om hen allemaal aan het eten te zetten en aangekleed te krijgen!

Ik vul nu drie koekendoosjes en drie drinkbussen in plaats van twee, en Norah is supertrots op haar nieuwe spulletjes. De meiden mogen ook alle drie een bosje heerlijk geurende seringen meenemen voor hun juf (kwestie van al meteen op een goed blaadje te staan ;-) De nodige foto's worden genomen......en dan zijn we weg! Norah wil per sé met de loopfiets, zodat ze die ook in het fietsenrek kan parkeren naast de fietsen van haar grote zussen.

Wanneer dat gebeurd is, nemen Ella en Louise Norah bij de hand, en Norah zegt al 'Daaag!' Maar vandaag en de rest van de week mogen de peutertjes in hun klasje afgezet worden, dus gaan we met z'n allen daarheen. Norah wil zelf haar boekentasje leegmaken, drinkbus en koekendoosje in de juiste bak leggen én zelf haar jasje aan de kapstok hangen. En wat een toeval : haar plaatje aan de kapstok is toch wel een bootje zeker!? (we hebben een boekje, 'Anna in de klas', en het plaatje van Anna is ook een bootje...) Dat is dus al meteen een schot in de roos!

Norah geeft haar bloemetjes aan juf Ines, en ik zet haar even aan het spelen in de popppenhoek. Er zijn veel kindjes die vandaag starten, en de meesten vinden het precies niet zo leuk. Gelukkig is Norah superflink, en wanneer ik zeg dat ik naar huis ga en haar straks kom halen, zegt ze: 'Jaja, daaag!' Oef! Als ze beginnen wenen was, denk ik dat ik haar zo terug mee naar huis had genomen.

Even later stap ik alleen de schoolpoort uit. Gelukkig staan er al wat bevriende mama's klaar om mij moreel te steunen ;-) Even kom ik in de verleiding om langs de andere straat even te gaan binnengluren in het klasje, maar ik kan eraan weerstaan!

En dan ga ik alleen naar huis. Raar is dat. Maar wat een zee van tijd heb ik nu voor mij...het moet nog even doordringen dat ik nu drie schoolgaande kinderen heb, want nu lijkt het of Norah gewoon een half dagje bij oma en opa is.

Nog 120 minuten te gaan...ik zal maar snel mijn lijstje met klusjes beginnen afwerken...straks volgt nog een update!

De vooravond van een nieuw hoofdstuk...

Al maanden heeft ze er naar uitgekeken, en morgen is het eindelijk zover: Norah's eerste schooldag! Een hele tijd al is ze erover bezig, en enkele keren kreeg ik haar zelfs amper mee terug naar huis als we de grote zussen naar school gingen brengen. 'Nee, Norah kan nog niet naar school, eerst een boekentasje kopen!', zei ik dan. Sinds dan zegt ze tegen iedereen die vraagt wanneer ze naar school gaat: 'Eerst boekentasje kopen!'. Het kopen van dat boekentasje werd dan ook wijselijk uitgesteld tot in de Paasvakantie. Nu ze er dan eindelijk eentje heeft, is ze er superfier op. Zij ziet het duidelijk zitten om naar school te gaan: er moeten druifjes in haar koekendoosje van K3, en haar drinkenbus moet mee, en ze is er heilig van overtuigd dat ze in de klas gaat schilderen. Ik hoop dan ook uit de grond van mijn hart dat ze dat morgen al meteen mag doen ;-) En ze weet al heel goed dat ze met de zussen kan spelen op de speelplaats, maar daarna niet meer : 'zussen ander klasje' zegt ze dan. Ze weet ook goed dat haar juf Ines heet. En dat als ze pipi moet doen, ze dat aan juf Ines moet zeggen. Dus dat zit wel snor denk ik.

Maar waarom bekruipen me dan sinds enkele dagen toch die twijfels?? Een paar maanden geleden, toen ze thuis onhandelbaar was en de éne driftbui naar de andere kreeg, stond ik op het punt aan de directeur te vragen of ze niet al vroeger mocht starten, omdat ik dacht dat ze nood had aan verandering en meer uitdaging. Maar de driftbuien gingen over, en ik genoot er weer van mijn jongste dochter altijd zo dicht bij me te hebben. De laatste dag voor de vakantie, toen we de zussen wegbrachten, besefte ik heel goed dat ik de volgende keer alleen zou achterblijven aan de poort, en alleen naar huis zou moeten. Nu het bijna zover is...zie ik het niet meer zo goed zitten. Waarom moeten ze hier al zo vroeg naar school? In Nederland bijvoorbeeld starten ze pas als ze vier jaar zijn. Waarom laat ik haar nu beginnen terwijl ik zelf thuis ben? Ze zou toch evengoed in juni kunnen starten, of zelfs in september...

Maar dan denk ik weer: ze is er echt aan toe. Ze heeft stilaan meer uitdaging nodig dan samen met mij huishoudelijke klusjes opknappen. Want we kunnen natuurlijk niet élke voormiddag naar de markt gaan en daar een wafel eten, of gewoon wat gaan fietsen of de eendjes gaan voeren in het park...Het huishouden van een gezin van vijf is serieus wat werk, en het lukt me niet meer om het allemaal 's avonds te doen of tijdens dat uurtje dat Norah in de namiddag slaapt. Dus moest mama tussen het bezig zijn met Norah door vaak vanalles anders doen, en dat vonden beide partijen niet zo leuk. Dus vanaf morgen kan ik rustig het huishouden doen, terwijl Norah in de klas wordt geëntertaind...bovendien zijn Ella en Louise ook op 2,5 gestart, en iedereen is hier gelijk voor de wet ;-)

Dus, lieve Norah, mag jij morgen voor het eerst naar school. Ik laat je niet graag los, maar ik weet vrijwel zeker dat je het leuk gaat vinden in de klas. Je hebt me daarstraks, voor ik je in je bedje legde, nog verzekerd dat je niet gaat wenen. 'Mama ook ni, hè?', kwam er nog achter. Dat weet ik nog niet zo zeker ;-) En na school kan je me alles vertellen en kunnen we weer volop knuffelen, want daar ben je dol op! Leeg gaat het hier zijn morgen, en stil. Gelukkig mag ik je na 195 minuten alweer gaan ophalen ;-)

Maar mijn wafel op de markt gaat niet smaken. Wat is er trouwens leuk aan alleen naar de markt fietsen, zonder zo'n klein ukje achterop dat de hele tijd dolenthousiast dingen aanwijst : 'Kijk eh, mama, koeie! Twee! Ziedet??' En met wie moet ik nu tussendoor op de zetel knuffelen? De kat is ongetwijfeld kandidaat, maar die zegt niet zo lief: 'Ik zie je graag, mama'... Wie gaat me helpen choco maken, en de brievenbus leeg maken? Wie gaat er nu in de Spar met het karretje rijden, en 's morgens de eitjes rapen in het kippenhok? Alleen zal het toch niet hetzelfde zijn...gelukkig zijn het maar enkele uurtjes. En niemand zegt dat je ineens een volledige week naar school moet gaan...die luxe heb je wel met een thuisblijfmama!

Lieve schat, ik heb genoten van deze twee jaar en 7 maanden dat wij met z'n tweetjes thuis waren. Dit hoofdstuk sluiten we nu af, maar die heerlijke tijd kan niemand ons nog afpakken! En als je thuis bent, zal mama niet meer al te veel werk hebben zodat we in de namiddag die quality time gewoon kunnen inhalen! Trouwens, je zussen zijn reuzetrots dat ze eindelijk hun klein zusje mee naar school mogen nemen. (hoe het hen verging op hun eerste schooldag, lees je hier).

Veel succes morgen, kleine schat, en ik wens je een prachtige, onbezorgde en supertoffe schoolcarrière toe! Ik hou zielsveel van je, en ook van je zussen, en ik weet dat jij net als zij heel graag naar school zal gaan. Ik vraag me alleen maar af wie nu al deze klusjes moet doen :

Louisedag!

Enkele keren per jaar nemen tante Nancy en nonkel Kris en co onze meiden mee op een superleuke uitstap: Louisedag! Waarom Louisedag? Omdat nonkel Kris peter is van Louise, en zij op die dag een voorkeursbehandeling krijgt! Louisedag wordt altijd goed voorbereid: Helen maakt een boekje waar de kinderen het verloop van de dag in kunnen zien, en er moeten vakjes gekleurd worden tot het zover is. Superspannend vinden ze dat! Dit keer vond Louisedag plaats op de eerste maandag van de vakantie, en de bestemming was....het Boudewijnpark!!

Nonkel Kris moest helaas werken, en Milan was met een vriendje op reis, maar hun afwezigheid werd gelukkig goedgemaakt door Sarah, die samen met Helen de favoriete babysit is van onze meiden! Dit keer mocht Norah ook voor de eerste keer mee. Ook zij keek er al lang naar uit, en herhaalde altijd maar : ' Norah, Ella, Louise dolfijntjes kijken. Mama papa ni mee!' Het afscheid 's morgens was totaal geen probleem: 'Flink stappen, hè jij!' zei ik haar nog voor ze instapte. 'Goe fietse hè jij!' kreeg ik als antwoord van mijn pientere dochter ;-)

Het werd een superleuke dag waar de kinderen nadien nog lang over verteld hebben! Ze zijn alledrie heel flink geweest naar 't schijnt, ook Norah. Die was wel doodmoe, en sliep tien minuten nadat ze haar thuis hadden afgezet ;-)

Om half tien waren ze weg, en om 7 uur waren ze terug, wat Kevin en mij dus een heeeeeeele dag zonder kids opleverde...dát hebben we nog niet vaak meegemaakt! We maakten van de gelegenheid gebruik om nog eens een sportieve inspanning te leveren: samen met oma en opa reden we met de fiets naar Scherpenheuvel : op de kop af 100 km heen en terug! Het was echt genieten van een dagje zonder kinderen, helemaal voor onszelf. En just for the record: ook ík ben vlotjes heen en terug geraakt!

Bedankt tante Nancy en co voor dit heerlijke dagje!!!

Zomerse lentedag - een nieuwe blogstart!

Nee, aan een update begin ik niet, we vliegen er meteen weer in!



Enkele dagen geleden vertelde Louise me dat ze graag nog eens wou gaan picknicken, maar dat ze dan wel de picknick zelf wilde klaarmaken. Vandaag was het een prachtige dag voor een picknick, dus gisteren overlegde ik met Louise wat we zouden meenemen, en vanmorgen schoten we meteen in actie!
Louise delegeerde gauw wat taken aan haar zussen, zodat het wat sneller ging en we snel konden vertrekken, want we wilden immers eerst een heel eind met de fiets rijden alvorens te picknicken.

De drie zussen begonnen dus vlijtig fruit te snijden voor de fruitsla: appels, bananen, meloenen, druiven, ...'t één liet zich al wat makkelijker snijden met een mes zonder tandjes dan het ander. Verder werden er broodjes en sandwiches gesmeerd, komkommers en wortelen in hapklare stukjes gesneden en kerstomaatjes gewassen. Hup, alles in de fietskar en wijle weg!

Op hun nieuwe fietsen, die ze eind januari van oma en opa kregen, kunnen Ella en Louise al flink wat kilometers afleggen. Voor een kilometer of tien draaien ze hun hand niet om, en vandaag werden het er zelfs 16!! We hielden wel regelmatig een stop : in een wei om te picknicken, in een speeltuin, en ...bij 't Lekker Koeike! Motivatie speelt een grote rol, het doel is uitermate belangrijk en ook het feit dat ze niet voor mekaar willen onderdoen...'t voordeel van een tweeling! Deze tocht overwonnen ze ook hun allereerste brug, en ze raakten er vlotjes op(én af!). Ze reden mij er begot bijna af, dringend tijd om iets aan mijn conditie te doen.

Norah heeft het grootste deel van de rit bij mij achterop gezeten; het was de bedoeling dat ze een dutje zou doen in de fietskar, maar madam vond het leuker om van achterop de fiets luidop liedjes van K3 en Megamindy ten berde te brengen...je kon ons van ver horen aankomen!

In het Lekker Koeike hadden onze dochters nog energie genoeg om de trampoline en de speeltuin onveilig te maken, en even te gaan kijken naar de kleine kalfjes, waaronder eentje dan nog maar net geboren was. Norah zou het knuffelen, de twee grote zussen bewaren een veilige afstand.

's Avonds genoten we van de eerste barbecue van 't jaar, stel je voor: begin april al! Helen en Milan entertainden de kids na het eten nog met tikkertje en verstoppertje, want ook daar was blijkbaar nog energie voor over. Ik snap soms echt niet waar ze die blijven halen...

Kortom : het was een zalige zomerse lentedag!