Sinds half januari hebben we een mondje meer te voeden: een kattenmondje, om precies te zijn! De mama van Romy vroeg me aan de schoolpoort of we geen poesje wilden. Er was een zwervertje bij haar aangekomen, en aangezien ze zelf al drie poezen had, zocht ze er een andere thuis voor. Mijn eerste reactie was: ja, wij willen zeker een poes, maar nu nog niet...misschien zijn de kinderen nog wat te klein. Maar toen ik het 's avonds aan Kevin vertelde, bleek dat die het eigenlijk wel zag zitten. We dachten er een paar dagen over na, maar het vooruitzicht van een spinnende kat op school terwijl we naar tv zitten te kijken haalde ons over de streep en we besloten het katje te adopteren! We noemden haar NEL, inderdaad, ja, de eerste letters van de namen van de kinderen. Na controle bij de dierenarts blijkt dat het wel degelijk om een katin gaat, van anderhalf jaar oud, en ze verkeert in prima gezondheid. Na haar voor alle zekerheid toch maar te laten ontvlooien en te ontwormen kwam ze bij ons wonen.
Wat een succes!! De eerste dagen werd het arm beest continu achterna gezeten door onze kinderen. Het diertje kreeg geen moment rust, tenzij ze achter de tv in een hoekje kroop. Maar ze was de kinderen en de drukte al snel gewoon, en nu zijn de kat en de kids de beste speelkameraadjes! Vooral Norah is dol op Nel. Ze kan er alles mee doen want 't is gelukkig een rustig beestje. Nel's favoriete slaapplaats is het verzorgingskussen. Dat ze dat nu en dan met Norah moet delen, daar maakt ze geen probleem van. En anders legt ze zich hoog en droog in haar hangmatje aan de verwarming, terwijl Norah haar voorziet van speelgoedjes...(zie foto)! In feite slaapt Nel overal, behalve in haar mandje. Maar Norah wou wel ruilen : haar verzorgingskussen voor de poezenmand!
Ook Louise speelt graag met de poes. Ze zeult er de hele woonkamer mee door. Ella is er nog een beetje bang van. En papa en ik? Wij genieten 's avonds voor de tv van een spinnende kat op onze schoot!
